Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Die avond zal de zanger in de Ekko in Utrecht weer halsbrekende toeren uithalen. Hij hangt aan lichtstatieven, klimt in palen, rent het publiek in en dondert van een podiumblok af. "All part of the show that's called The Riverboat Gamblers," zegt hij tegen het publiek dat zich ondertussen uitstekend vermaakt. Op KindaMuzik kon u al eerder lezen dat ze in Haarlem een bank op het podium hadden gesleept, maar echte publiciteit kregen ze in november toen de microfoon van de zanger het gelaat van bassist Patrick Lillard vol raakte en de ongelukkige snarenplukker drie voortanden bijeen kon rapen. Eén tand moet nog gezet worden, maar daar had Lillard geen tijd meer voor. De band uit Denton, Texas, had verplichtingen aan de andere kant van de oceaan.
De tour verloopt tot nu toe zonder kleerscheuren. Zo genieten ze zichtbaar nog steeds na van het optreden in Groningen waar ze voor een volgepakt Vera speelden. Maar de band verbaast zich wel over de aandacht die ze krijgen (de gitarist van 69 Charger, de band die een aantal voorprogramma's verzorgt, kon me die avond vertellen dat zelfs enkele leden letterlijk ziek zijn geweest door de aandacht - TH). Ik leg ze uit dat de verhalen over hun optredens voor hen uit zijn gereisd en de mensen nieuwsgierig hebben gemaakt. Hoe kijken ze er tegenaan dat iedereen steeds terugkomt op het 'voortanden-incident'? Mike: "Als iedereen die hiernaar vroeg ons vijf dollar gaf, konden wij de tandarts afbetalen." Patrick: "Ach, het was toch nep. Zo sla ik vanavond de tanden van Jessie (3x, drummer) uit z'n bek." Mike: "Ik breek iedereen zijn tanden wel als dat ons meer aandacht oplevert, hahaha. Neemt niet weg dat het een rottig ongeluk was. Ik breek mijn tanden langzaamaan af door het drinken van veel Cola en Red Bull, maar daar hoor je niemand over."
Zoals gezegd zijn de optredens van The Riverboat Gamblers complete
belevenissen. Strakke punkrock vergezellen de maniakale touren van Mike
Wiebe. In Haarlem moest er een bank aan geloven, in de Winston in Amsterdam
een ladder, en in de Ekko vooral de lichtrekken aan het plafond. Waar halen
ze elke keer de energie vandaan?
Mike: "We spelen met de dingen die we hebben. Het is gewoon improviseren. We
proberen het publiek een stap voor zijn. Als het voor ons voorspelbaar wordt
moet je veranderen. We willen niet alleen het publiek, maar ook onszelf
entertainen. En vaak zoek je het dan buiten het podium, een bankstel, het
publiek."
Freddy (Castro, gitaar): "In Haarlem was er iets kapot aan het drumstel.
Ondertussen hebben we dus een bankstel het podium opgesleept. Dan zeg je dat
het publiek er moe uitziet en nodig je ze uit op het podium. Zo houd je het
spontaan."
Mike: "Maar zoiets kan ook hopeloos mislukken wanneer het publiek niet
meewerkt. Je geeft energie aan het publiek en vaak krijg je deze terug. Maar
wanneer het publiek passief is krijg je andere energie terug. Heel
metafysisch eigenlijk. (Kijkt met een bedenkelijk gezicht naar boven) In de
leer van. Edward. Edward. Oh, laat maar zitten."
Freddy: "Deze spontaniteit willen we ook op de plaat uitstralen. Daarom
hebben we net zoals onze debuutplaat weer gewerkt met Tim Kerr. Hij wil dat
we op de plaat net zo energiek klinken als live."
Mike: "Hij wil het opnameproces zo losjes mogelijk houden. Dus laat hij er
ook veel foutjes inzitten, zodat het wat rauwer klinkt."
Patrick: "Daarbij was ik ziek en had ik enorme diarree. Dus ik heb alles
heel snel ingespeeld. I was shitting black water hahahaha!!"
Tim Kerr is een plaatselijke punklegende die ook gewerkt heeft aan het
titelloze debuutalbum van The Riverboat Gamblers. Wanneer ik vraag waarom ik
dit album nooit in Europa gezien heb, onderbreekt Mike mij lachend: "Wij
hebben hem ook nog nooit gezien. Hij is opgenomen voor een indielabel dat er
met de pet naar gooit. We dachten dat die kerel die ons tekende wel tijd en
moeite in ons zou steken, maar hij had alleen maar dollartekens in zijn ogen
door de hype rond The Hives en The White Stripes. Hij denkt dat iemand op
hem afkomt met een berg geld en zegt: "Jij hebt een garagerockband, hier heb
je geld." Maar dat gaat nooit gebeuren. Het contract heeft wel iets weg van
een gijzeling."
Toch is Something to Crow About bij een andere platenmaatschappij
(Gearhead) uitgebracht dan het debuut en hebben ze nu in Europa genoeg
aandacht. Hoe is deze situatie ontstaan?
Mike: "Het label heeft ons alleen voor Something. laten gaan. De deal
met Gearhead is dan ook alleen voor dat album."
Freddy: "We moeten nog één album voor ons eerste label maken.
Gelukkig is dat al helemaal af. Het wordt een verzameling b-kantjes, dus
zijn we er gemakkelijk vanaf."
Mike: "We zitten nu even in een slechte situatie, maar hopelijk zijn we er
over een tijd uit. We moeten gewoon nog een album maken dat niemand gaat
horen. Daarna kijken we verder."
De hype rond de garagerock heeft dus ook zijn uitwerking bij gehad The
Riverboat Gamblers. Het vijftal (aangevuld met Mark, die gitarist Colin
Ambulance vervangt) werd omhoog gekatapulteerd. Zonder deze hype had de band
het rustiger aan kunnen doen, in plaats van een wurgcontract te tekenen bij
een malafide indielabel. Hoe kijken zij nu naar bands als The White Stripes
en Jet?
"Ik vergelijk The White Stripes niet met Jet," relativeert Patrick. "Ze
komen uit een heel ander milieu. Ik vind het goed wat ze doen, maar het
lijkt er inderdaad wel op dat bepaalde bands alleen maar drijven op een
gimmick."
Mike: "Ik denk dat we toch heel anders zijn, ook al doen we op het eerste
gezicht niet veel anders dan al die andere bands. Maar we kleden ons niet
cool en spelen geen toneelstukje. Het lijkt wel of nieuwe rock-'n-rollbands
alleen maar getekend worden om de manier van kleden, zonder dat ze de
liedjes hebben. Maar ik hoor zulke bands liever dan zoiets als Nickelback of
Creed. Maar wanneer de hype rond rock-'n-roll wegebt, blijft er een hechte
groep fans over die rock-'n-rollplaten blijven kopen. Alleen zullen het dan
geen achtjarigen en huisvrouwen meer zijn zoals nu."
Freddy: "Toch zie ik niet dat wij in een vaste scene zijn opgenomen. Niemand
accepteert ons echt, en ik denk dat dat goed is."
Mike: "We hebben ons inderdaad altijd een beetje op afstand gehouden van de
hokjesgeest. We proberen ons eigen ding te doen en niet aan een genre te
plakken. Onze voorprogramma's zijn vaak bands in het
punkrock-'n-rollstraatje, maar wij passen net zo goed bij een
alt.countryband, een poppunkband of een indieband. We lijken in elk genre te
passen, behalve bij psychobilly. Die haten ons, hahaha."
Patrick: "We vinden het niet erg als mensen ons in hokjes stoppen en labels
op ons plakken, maar we proberen wel te veranderen. We zijn geen
trendvolgers, maar trendsetters zoals Madonna. Zo blijft zij bij de tijd en
zo blijven wij bij de tijd."
Freddy: "En gaan we ons ook in yoga interesseren."
Mike: "Hahahaha, en in kabbala."
De bio vermeld trots dat The Riverboat Gamblers in het voorprogramma van
Chris Isaak gestaan hebben. Is dit dan ook de kant die ze met de volgende
plaat opgaan, vraag ik enigszins gekscherend.
Mike: "Wanneer wij de kans krijgen om met Helena Christensen te zoenen, gaan
wij elke richting uit die ze maar willen, hahahaha."
http://www.kindamuzik.net/interview/riverboat-gamblers/riverboat-gamblers-zijn-trendsetters/5530/
Meer Riverboat Gamblers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/riverboat-gamblers
Deel dit artikel: