• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rise And Fall: Rauw en vuig

Het Belgische Rise And Fall schaart zichzelf niet zo snel onder de term metalcore. Ze hebben een hele eigen bewoording voor hun muziek. Voor het optreden in de Bitterzoet in Amsterdam trekt KindaMuzik Björn en Cedric aan hun punkmetal-vestjes voor een onderhoud over hun grote liefde.

Tekst: Maurice van der Heijden

Publicatiedatum: 27 december 2005

We gaan terug naar 2002. Als het Belgische straight edge-gezelschap The Deal op de klippen loopt starten zanger Björn en bassist Vince Rise And Fall. Met de hulp van leden van Liar en Deadstop wordt de eerste tour afgewerkt. Later komt Cedric (die ook al in The Deal speelde) de band versterken waarna de eerste langspeler Hellmouth wordt opgenomen. Het is een plaat die het midden houd tussen bands als Integrity, Ringworm en Cro-Mags. Met de nieuwe langspeler Into Oblivion hebben de heren de behoefte om ook andere invloeden toe te laten. In een rauw jasje horen we de liefde voor minder voor de hand liggende namen als Entombed en Cursed voorbij komen.

Rauw geluid
Tegenwoordig is het de maatstaf bij een metalcore-band om voor de dag te komen met een hard, helder en gepolijst geluid. Bij een eerste luisterbeurt word je nog met het gezicht tegen de muur gedrukt maar vaak gaat het geluid al snel vervelen en is de sfeer en identiteit van het gezelschap ver te zoeken. Vooral Amerikaanse exponenten van de stroming lusten hier wel pap van. Cedric vult aan: “Niet enkel de Amerikanen opteren voor dit geluid, ook steeds meer Europese bands gaan voor een overgeproduceerde sound en blijven weken lang in de studio hangen om steeds maar het geluid op te poetsen, net zo lang totdat elk greintje spontaniteit uit de muziek is gewist. Het lijkt tegenwoordig de mode te zijn maar wij doen daar bewust niet aan mee.”

Het moet gezegd worden, Into Oblivion is opvallend rauw geproduceerd. De vuige gitaarsound giert door de speakers, de beukende drums en ijzige strot maken de plaat af. “Toen we de opnames hoorden van de laatste lp van Amen Ra (III) wisten we dat producer Vincent Tetaert de juiste man was voor Rise And Fall. Hij weet hoe je een rauw maar gedefinieerd geluid moet vastleggen. Kurt Ballou van Converge heeft het gehele zaakje vervolgens door de mix gehaald.” Een geluid dat overigens ook niet ongewoon is op Converge-platen. Om het Converge-cirkeltje helemaal rond te maken is onlangs bekend geworden dat Deathwish Records, het label van Converge-zanger Jake Bannon, Into Oblivion in de Verenigde Staten gaat uitbrengen.

Operen als viertal
“We denken niet dat een extra gitarist ons meer kan brengen. We zijn als viertal nu een paar jaar bij elkaar en voelen niet echt de behoefte om iemand extra erbij te nemen. Behalve als hij Aaron Melnick (ex-gitarist van Integrity, mvdh) heet (lacht). Operen als viertal is vervoerstechnisch makkelijker en op het podium klinkt het vaak strakker. Het enige nadeel is dat we live geen lange solo’s kunnen doen omdat, ondanks de zware bas-sound, het gitaargeluid dan toch enigszins wegvalt.” Op de vraag waarom Rise And Fall op elke optreden weer zo’n ontzettend hard en zwaar gitaargeluid weet te creëren antwoordt Cedric: “Veel gitaristen hebben kostbare apparatuur op het podium staan maar weten vaak niet hoe ze het beste uit hun gear naar boven kunnen halen.” Naast een beukende sound gaan de vier artiesten ook als een bezetene op het podium tekeer. Björn vult aan: “Vaak zie ik hardcore-bands op een podium stoer staan kijken, maar het lijkt vaak net alsof het een pose is. Je ziet het tegenwoordig bij grote bands, maar ook zeer zeker bij beginnende bands. Ik denk dat zulke groepen het niet lang volhouden en na verloop van tijd weer van het toneel verdwijnen. Wij zullen er altijd voor gaan en ook al is het niet altijd even fijn om voor een publiek van tien personen te spelen, we proberen ons op te laden voor elke show. De lichte kritiek dat een set van Rise And Fall vaak te kort is en het publiek meer verlangt wimpelt hij weg met de verklaring dat “we nu eenmaal meer energie kunnen persen in een korte set zodat het wegbeukeffect in stand blijft.”

De basis van het succes van het Belgische viertal is gelegd in het old school hardcore-circuit van België en Nederland, maar de band staat ook steeds vaker met anders klinkende bands op de affiche, zoals onlangs met het Amerikaanse Buried Inside. “Zo lang de bands die met ons op de affiche staan ons bevallen, willen wij overal spelen. Ook bij metalheads vallen wij in de smaak. Men vertelt achteraf vaak dat het goed headbangen is op onze muziek. Het is tof dat een breed publiek ons oppikt, maar het is nog steeds vooral realistisch blijven. We spelen zeker nog niet altijd voor een volle zaal.”

Koerswijziging
Op het debuut Hellmouth was het trage en met nasale stem gezongen ‘As the City Burns’ een perfect breekpunt op de plaat en zeer zeker verrassend te noemen. Op de nieuweling vallen ‘Stakes Is High’ en de instrumentale afsluiter ‘Ruins’ op. “We willen meer een eigen gezicht creëren en daarbij ook het experiment niet schuwen. ‘Ruins’ is de duivelsaanbidding van Cedric en ‘Stakes Is High’ is een breekpunt na het snelle tempo dat nu eenmaal in de sound zit.”
Is er bewust voor deze volgorde gekozen? “We hebben flink wat songs geschreven en flink gestoeid met de volgorde zodat alle nummers lekker in elkaar overliepen. Maar aan de andere kant wilden we ook niet te eentonig gaan klinken. Daarom zijn we ook kritisch geweest op ons eigen songmateriaal.” Cedric antwoordt op de vraag hoe de nummers eigenlijk tot stand komen: “Wel, ik kom eigenlijk vrijwel nooit met complete nummers aan, enkel met riffs. Die laat ik dan horen in de oefenruimte en met de gehele band samen komt daar een nummer uit. Zowel de bassist, drummer als zanger zijn daarbij betrokken en dit zorgt ervoor dat onze songs ook echt ontstaan uit een groepsproces.”
Integrity, Ringworm en Cro-mags zijn al genoemd als belangrijkste invloeden maar welke bands mogen nog meer op een warm onthaal rekenen in huize Rise And Fall? Björn: “Ik hoop dat fans van de punkband Poison Idea maar ook die van Celtic Frost wat van hun gading in onze sound kunnen terug horen. Beide bands stonden in het begin van de jaren tachtig garant voor een pot rauw beukende muziek.”

Downloaden
Ook in een ondergronds wereldje als hardcore wordt natuurlijk muziek gedownload. Net na de release van Into Oblivion werd al snel duidelijk dat dit een geliefde plaat is bij mensen die graag mp3-bestanden uitwisselen. Wat denkt de band er zelf van en denken ze dat het de band uiteindelijk schaadt? Cedric: “Ik denk uiteindelijk dat de mensen die ons cool vinden de cd of lp (de lp verschijnt overigens pas in februari 2006, mvdh) toch wel kopen. Björn vult aan: “Zelf vind ik dat door het downloaden muziek een beetje zijn charme is kwijtgeraakt. Vroeger was er nog geen internet en was je blij als je maat uit Duitsland een tape stuurde met allerlei nieuwe bandjes waar je vervolgens weer de lp of cd van ging zoeken. Die tijd mis ik en die zal ook nooit meer terug komen. Tegenwoordig is het erg gemakkelijk om aan muziek te komen, maar tegenhouden kan je die evolutie niet. Het is natuurlijk wel begrijpelijk dat ons label Reflections er minder blij mee is. Zij hebben immers tijd, geld en promotie gestoken in een release en vervolgens krijgen ze daar in eerste instantie niets van terug.”

Touren
De komende tijd gaat de band in ieder geval flink op pad om de nieuwe plaat te promoten. Is dat wel te combineren met werk? Cedric: “Ik zelf studeer nog als enige. Björn werkt in de webstore bij Goodlife Recordings, Vince en JP zitten in de kledingsbranche. Het zijn banen die goed te combineren zijn met touren.”
Waar veel metalcore-bands (eigenlijk rekent de band zich niet tot deze stroming, zelf praten ze liever over de term punkmetal, mvdh) met een krijsende schreeuw opereren moet Björn het eerder hebben van een scherpe en hysterische strot. Hoe hij het op tour volhoudt kan hij niet echt vertellen. “Ik doe eigenlijk maar wat en denk er niet bij na. Wel zorg ik ervoor dat ik voor een optreden geen koffie drink.” Als afsluiter stellen we hem de vraag waar zijn teksten over gaan. “Veelal zijn het aanklachten tegen de schaapscultuur van de mens, zoals in het nummer ‘Lost among the Lost’ wordt beschreven, maar ook de oproep om voor jezelf te denken. Zelf kom ik uit een klein dorpje waar ik me totaal niet thuis voelde. Ik had een hekel aan iedereen. Toen ik met hardcore in aanraking kwam vond ik mensen die net als mij dachten. Al mijn buddies komen ook uit het hardcore-wereldje of maakten daar deel van uit. Hardcore is voor mij dan ook geen hobby maar een levensstijl.”

Wie benieuwd is geraakt naar dit Belgische viertal kan hier een MP3 beluisteren.

http://www.kindamuzik.net/interview/rise-and-fall/rise-and-fall-rauw-en-vuig/11597/
Meer Rise And Fall op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rise-and-fall