• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rectify: Agressie is avontuurlijk

Opeens is daar Rectify, een knalharde metalcoreband met leden uit verschillende delen van Nederland. Onlangs lanceerde de band zijn debuut Have Mercy met een dik halfuur stemmingsmuziek voor in de file. Lompe, brute metalcore met een eigenwijs karakter. Een intrigerend gesprek over kwaadheid en agressie met zanger Menko.

Tekst: Marc Lochs

Publicatiedatum: 06 mei 2005

“Ha, Rectify lijkt er inderdaad opeens te zijn, hoewel we toch al zo’n vijf jaar bestaan. Misschien lijkt het alsof we een nieuwe band zijn omdat we in het verleden maar weinig hebben opgetreden.”

Dus eigenlijk hebben jullie vijf jaar in het oefenhok gezeten?
“Nee, maar we zijn wel continu bezig geweest met onze debuut-cd. Daarnaast hebben we het ook nog eens een periode zonder drummer moeten doen. Er moesten en zouden elf nummers komen die we stuk voor stuk goed zouden vinden. Met Have Mercy hebben we dat bereikt en zetten we alles in op het spelen van shows. De line-up is stabiel nu, met Danny op gitaar, Dennis op bas, Eelke op drums en ikzelf op zang.”

En met een stabiele line-up en een debuut op zak kan het snel gaan met een band.
“Ja, want behalve het uitbrengen van de cd op Garden of Exile Records, hebben we een cd-release-weekendtour gedaan met twee van onze favoriete bands: Kickback uit Parijs en Born From Pain uit Heerlen. Geweldig om twee avonden met deze jongens op te treden.”

Terug naar de debuut-cd en eigenlijk nog verder terug. Waar ligt de inspiratie behalve in muziek? De agressie spat van Have Mercy af. Dat moet ergens vandaan komen.
“De inspiratie ligt voor Rectify naast de muziek in nog twee zaken: in het gevoel van agressie dat we allemaal wel kennen, en in de wereld om ons heen. Agressie is Rectify. Zonder agressie zou de muziek van Rectify er niet zijn. Agressie drijft de inspiratie aan; het is de bron voor elk Rectify-nummer. Het gevoel dat schrijven van muziek, luisteren naar muziek en optreden met Rectify geeft, kan ik niet goed beschrijven. Het is een stof die door me heen stroomt. Soms vraag ik me af waar het heen kan gaan. Anderen pijn doen? Dat gaat te ver. Toch houd ik van een opstootje, moet ik bekennen. Positieve agressie zegt me niets, agressie is agressie... Agressie wakkert het avontuur aan. Het zorgt ervoor dat je op pad gaat om vreemde plaatsen te vinden.

In dat geval bieden woorden jou dus de mogelijkheid dit nog eens extra te benadrukken.
“De wereld om ons heen is de inspiratie voor de teksten. Ik probeer namelijk altijd ‘mensbeschouwend’ te schrijven. Waar leven we, hoe leven we en hoe gaan we met elkaar om? Ik schrijf nooit in de vorm van ‘You did this to me’. Het gaat om ons allemaal, iedereen doet mee: wat doen we met elkaar in deze wereld? De wereld om ons heen zorgt er ook voor dat we dit überhaupt kunnen doen met Rectify, dat we naar vreemde plekken kunnen gaan om nieuwe en onverwachte dingen te doen en te beleven.”

En al die gevoelens giet je in elf nummers. Voordat je het weet is Have Mercy geboren en spreek je als band bepaalde verwachtingen uit. Rectify gaat voor de stap-voor-stap-aanpak.
“In de eerste plaats zijn we heel blij met deze eerste cd en het vertrouwen dat Garden of Exile Records ons geeft. Met Have Mercy willen we zoveel mogelijk shows in Nederland en de rest van Europa spelen. Drie of vier cd’s willen we zeker uitbrengen, een tour in een ander werelddeel zou ook niet slecht zijn. Maar waar het ons vooral om gaat, is dat we een aantal cd’s achterlaten en een vaste groep mensen om ons heen opbouwen die onze muziek goed vindt. We willen ons gevoel met anderen delen en anderen laten genieten van wat wij doen. We willen graag dat mensen zich in ons herkennen en daardoor sterker worden.

Maar waar leg je de lat? Of, met andere woorden, wat is het hoogst haalbare voor een band in het genre waarin Rectify zich bevindt?
“Een concreet voorbeeld: Ozzfest spreekt aan, al is het tegelijkertijd een belachelijke karavaan. We lachen ons dood om MTV’s Battle for Ozzfest. Hoeveel zijn bandleden bereid te verdragen voor een plekje op zo’n groot reizend festival? Ongelooflijk. Tegelijkertijd is het wereldwijd kunnen toeren en redelijk van je band kunnen leven denk ik het hoogst haalbare voor een band in een dergelijk hard genre.”

En dat zie je ook als doelstelling voor Rectify?
“Eerlijk gezegd denken we er nu niet aan. We willen vooral veel shows spelen, een tour doen in het buitenland en weer naar een nieuwe cd toewerken. De doelstelling is iets achter te laten wat blijvend is, in de vorm van goede cd’s, en het beleven van avonturen. We zouden best graag nieuwe ontwikkelingen in gang willen zetten zoals Integrity deed ten tijde van Systems Overload en Humanity Is the Devil. We zullen zien of dit mogelijk is.”

Dat zijn mooie ambities om te hebben, maar dan zullen jullie eerst langs meninghebbend Nederland moeten.
“Men lijkt tevreden met Have Mercy. Er zijn heel goede reacties, maar ook minder goede reacties. Voor wat betreft de minder goede: bands moeten nooit vergeten dat mensen eerder negatief doen, omdat we ons als mens belangrijk willen voelen en het een gevoel van macht over de ander geeft om kritiek te hebben. Want, als we weten wat iemand anders niet goed doet, dan staan we boven de ander en zijn we beter dan diegene. Althans, zo voelt het.”

Niet erg hoor, we voelen ons niet aangesproken.
“Minder goede en negatieve reacties zul je bij alles wat je doet tegenkomen. De goede reacties geven ons in elk geval vertrouwen in dat wat we doen. Als mensen zich herkennen in wat je wilt overbrengen, dan voelt dat goed. En kritiek is goed. Het maakt je soms kwaad – iedere band kent dat gevoel –, maar het houdt je vooral wakker. Een reviewer die ons heel slecht vond ben ik nog niet tegengekomen.”

Luisterend naar Have Mercy blijkt dat de metalcore van de band zijn kracht niet uit puur technisch vernuft haalt, maar uit pure agressie om de agressie. De agressie is voor Rectify dus geen middel om kwaadheid te uiten. Dat is een positieve insteek voor een band in een genre waar je toch redelijk ver komt met een boosaardig imago of door kwaad te zijn op de wereld.
“Ik ben blij dat je het als een positieve insteek ziet, want ik kan me voorstellen dat veel mensen agressie niet zo zien. Ik hoop iedere keer maar dat mensen begrijpen dat agressie door pure agressie niet eng of fout hoeft te zijn. Ik weet wat agressie kapot kan maken. En ik weet ook hoe verleidelijk agressie is. Het is eigenlijk een enge stof in ons lichaam. Mijn stelling is dat agressie die niet tot het pijn doen van anderen leidt, niet afgekeurd hoeft te worden. De beste vergelijking die ik kan geven voor de agressie die ik voorsta, is die van gecontroleerde agressie zoals die bij kungfu of karate gebruikt wordt. Bovendien, een gemaakt boosaardig imago is lachwekkend. Kwaad zijn we allemaal wel op de wereld. Toch? Het gaat erom wat je doet met die kwaadheid. Als je vanuit een stoel gaat zitten afgeven op de wereld kom je nergens. We weten allemaal dat de wereld waarin we leven veel donkere kanten kent, maar dat komt toch echt door ons mensen. We zouden het anders kunnen doen, als we het echt zouden willen. Kwaad blijven en anderen pijn doen levert nog meer kwaadheid op. Ik zie het als een neerwaartse spiraal. Word kwaad maar doe er vervolgens iets goeds mee.”

En die kwaadheid inspireert blijkbaar. Het geluid van Have Mercy is rechttoe rechtaan; geen technische gedoe maar bruut en energiek. Rectify houdt zich klaarblijkelijk niet op met trends. Hollandse nuchterheid?
“Het heeft met onze visie op muziek te maken. Niet technisch vernuft is naar onze mening het belangrijkste, maar de kracht van een riff of een melodie. Voor ons zijn de ‘leading riff’ en de structuur van een nummer de essentiële ingrediënten voor een goed nummer. Iets waar we altijd aan werken. Als dit de impressie geeft dat we niet van techniek houden, dan vind ik dat in orde. Ik denk niet dat onze nummers erg eenvoudig te spelen zijn, maar ‘technisch gedoe’ is inderdaad niet ons uitgangspunt. Een riff die onderscheidend is, daar geniet ik ontzettend van. Twee voorbeelden van andere bands die we allemaal kennen: het nummer ‘Symphony of Destruction’ van Megadeth en het nummer ‘Living Through Me’ van Pantera. Luister en voel het.”

Lovenswaardig, maar een pakkende riff schrijven is niet voor de hand liggend.
“Klopt, ik krijg erg vaak de indruk als ik naar bands luister dat ze geen onderscheidende riffs spelen en dat ze weinig tot geen rekening houden met de structuur van hun nummers. Structuur is essentieel in mijn beleving en zorgt voor de zo belangrijke drive in een nummer. Een nummer dat geweldig ‘doorloopt’ en afgelopen is voor de luisteraar er erg in heeft... dat geeft mij een heerlijk gevoel, zowel bij het luisteren ernaar als bij het schrijven ervan. Continu de pressie in een nummer voelen. Aan de andere kant, technisch gedoe kan soms zo mooi zijn. Dimebag Darrell is natuurlijk een groots voorbeeld van de schoonheid van techniek.”

Tot slot, noem drie albums die een allesbeslissende invloed hebben gehad op Rectify.
“Sowieso Length Of Time met Shame to This Weakness Modern World. De standaard, een klassieker met superriffs en agressie. Ik neem het Edward van Goodlife Recordings nog altijd kwalijk dat hij alleen een mini heeft willen uitbrengen en Length of Time niet nog meer nummers heeft laten schrijven in de tijd dat deze mini werd uitgebracht. En dan is er natuurlijk Reign in Blood van Slayer, de standaard voor alles wat thrash is. Slayer maakt niet alleen geweldige thrash, maar ze brengen nog zoveel meer. En Kickback met ‘Les 150 Passions Meurtrières’. Sickness, sickness, sickness.”

http://www.kindamuzik.net/interview/rectify/rectify-agressie-is-avontuurlijk/9441/
Meer Rectify op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rectify