• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rammstein is en blijft een Duitse band

De Duitse shockrockers zijn weer helemaal onder ons. Met de laatste plaat Reise, Reise en een knallende liveshow laat Rammstein zien dat ze er nog helemaal bij horen. En het had weinig gescheeld of dat was niet meer zo. Drummer Christoph vertelt er alles over.

Tekst: Anneke Ruys

Publicatiedatum: 03 februari 2005

Klopt het verhaal dat er bijna geen Rammstein meer geweest was?
“Helemaal! We zaten als band na Mutter volkomen op een dood spoor. We zaten ieder op een eigen eilandje en konden nog nauwelijks samenwerken. Het was dus puur crisis in Rammstein. De onderlinge relaties waren niet optimaal meer. We hadden het al serieus over stoppen. Het roer móest om, wilden we er nog wat van maken. We moesten terug naar de basis.”

Er zit dus veel verschil tussen Reise, Reise en de voorgangers?
“Eigenlijk kun je zeggen dat we met deze plaat terug naar de wortels zijn gegaan. Geen samples, beats en eindeloos elektronisch geknutsel meer, maar terug naar de oefenruimte. Op Reise, Reise staan tracks die ouderwets stampen en fris klinken. Grote verandering is dat we een aantal ‘echte’ instrumenten hebben toegevoegd. Een accordeon, een aantal strijkers en zelfs een echt koor. De ritmes zijn gevarieerder en minder eentonig ook.”

Jullie zijn nu al tien jaar bezig. Is jullie muziek erg veranderd in de loop der tijd?
“Ja, zeker als je naar de begintijd kijkt. Toen was Rammstein ruiger en agressiever. We moesten ons toen nog helemaal bewijzen. Later hebben we meer humor toegevoegd aan de muziek. Het is gewoon belangrijk dat je ook de humoristische kant van dingen kunt zien.”

Zijn er qua techniek ook dingen anders?
“Een Rammstein-concert is tegenwoordig een hele theatershow, compleet met vuur en veel visuele effecten. Het valt trouwens niet mee om met zo’n gigantische show de wereld over te reizen. Om het allemaal mee te krijgen op tour, maar ook naar de brandweer toe. Je hebt dan te maken met allerlei regels waar je je aan moet houden.”

Jullie outfits zijn altijd extreem origineel.
“We proberen er altijd iets bijzonders van te maken. We hebben wel eens in een luier opgetreden, echt waar. Dat was echt lachen. Het is allemaal show, maar wel een belangrijk onderdeel van de Rammstein-concerten.”

Wat zit er allemaal achter het kannibalenlied ‘Mein Teil’?
“Het is een hommage aan het echte verhaal van de Duitse kannibaal en zijn tafelgenoot. Twee heren van middelbare leeftijd bij wie de lust naar mannenvlees nog niet voorbij is. Ze ontmoeten elkaar via internet, waar de kannibaal een advertentie plaatst om door een ander verorberd te worden. Dat lijkt hem de ultieme kick. De levensdroom van beide heren wordt waarheid. Voordat de een als lekker hapje in de diepvries verdwijnt, snijden ze samen het lid van de ander af en eten het op. Je moet er maar op komen, hè? Wij vonden het in ieder geval een hilarisch verhaal, waar we graag een Rammstein-draai aan gaven.”

En ‘Amerika’?
“Dat gaat over de gigantische invloed die Amerika op de hele wereld heeft. En die invloed is tegenwoordig tot in het laatste gehucht voelbaar. Overal heb je hamburgertenten en wordt het Amerikaanse ideaal gepredikt. Zelfs de Amerikaanse gewoontes worden overal overgenomen. Zo vieren we hier Halloween en Valentijn. Het is gewoon te gek voor woorden.”

Zelfs Rammstein zingt een stukje in het Engels…
“Ja en dat is dan wel eenmalig. Rammstein is en blijft een Duitse band en daar zijn we trots op. In onze eigen taal zijn we overal succesvol, zelfs in Amerika waar niemand de taal verstaat. Till heeft wel eens geprobeerd om een nummer in het Engels te zingen, maar dat klonk dus écht niet. Daarom houden we het gewoon bij onze eigen taal.”

Wat vind je ervan dat de mensen jullie politiek extreem-rechts plaatsen?
“Het maakt ons helemaal niks meer uit. Wie dat wil, die doet dat maar. Dat komt door de kleding die we op het podium dragen. Mensen moeten maar eens begrijpen dat we gewoon een act neerzetten en geen politiek statement. We zijn het imago waar de pers ons mee opzadelt daarom ook allang spuugzat.”

Kun je Rammstein zien als een democratische band?
“In principe wel ja. Alleen werkt het in de praktijk soms niet zo. Daarom werken we soms in kleine teams. Want met z’n zessen bij elkaar heb je altijd wel iemand die het ergens niet mee eens is. Nu zijn we op een punt beland dat we goed met z’n allen kunnen samenwerken. Daarom overleggen en praten we tegenwoordig ook meer. Zo worden alle onenigheden meteen uit de wereld geholpen.”

Hoe hebben jullie het uiteindelijk wel al die tien jaar samen volgehouden?
“Tien jaar is inderdaad een lange tijd. Dat doen niet veel bands ons na. Respect is een belangrijk onderdeel van Rammstein. Het is vaak genoeg gebeurd dat we zoveel onenigheid hadden dat de toekomst van de band erdoor op het spel stond. De ego’s van sommige bandleden – nee, ik noem geen namen – waren te groot geworden. We zijn toen serieus bij elkaar gaan zitten om te praten over de toekomst van Rammstein. Het werkte zo positief dat we weer helemaal op het juiste spoor terechtkwamen. Communicatie is het sleutelwoord voor de houdbaarheidsdatum van een band.”

http://www.kindamuzik.net/interview/rammstein/rammstein-is-en-blijft-een-duitse-band/8538/
Meer Rammstein op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rammstein