Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat zal de laatstgenoemde singer-songwriter ongetwijfeld lukken. Op haar twee platen graaft Rachel Harrington naarstig naar de diepstliggende wortels van het oude Amerika. "Ik ben afgestudeerd in de Amerikaanse geschiedenis van het Westen. Ik weet niet hoe ik mijn focus op de oude dagen moet verklaren. Ik ben geboren in Oregon. Toen mijn vader in mijn pubertijd een baan elders vond, verhuisden we naar Houston, Texas. Dat werd een enorme cultuurshock. Niet eens zozeer door de overgang van platteland naar stad, maar vooral die van Oregon in het noordwesten, aan de Pacific, naar het Zuiden."
Cowboys en negers
"Zo begon mijn belangstelling voor regionale identiteit. Ik vroeg me af waarin die culturele verschillen lagen en ben dat gaan onderzoeken. Houston is een smeltkroes van verschillende mensen en identiteiten. De meesten komen niet eens uit Texas. Het is een vreemde, zielloze plek. Ik ben me daar rot geschrokken van het racisme. Cowboys die gewoon het woord nigger publiekelijk gebruiken. Ik begrijp het Amerika niet dat tot tweemaal toe op Bush stemde. In Oregon luisterden we overigens evenveel naar country. Naar Buck Owens en Loretta Lynn. Muzikaal gezien is het niet ver van Houston vandaan."
In muzikaal opzicht is het geloof ook nooit ver van Rachel Harrington vandaan. Het is opvallend hoe een grote rol religie en het verlangen naar een eeuwig leven na het aardse bestaan krijgen in de songs van de traditionaliste. "Ik groeide op in kerken. Mijn opa en mijn oom waren dominees. Christelijke gezangen ken ik al mijn hele leven en ik waardeer de boodschap erin. Ik heb echter ook de negatieve kant gezien van radicale christenen. Ik begeef me daar niet meer onder, die vrienden van mijn vader. Ik weet dan ook niet of zij problemen hebben met de jazzy manier waarop ik religie in mijn liedjes gebruik. Mijn vader vindt mijn platen prachtig. Maar ja, ik ben natuurlijk zijn dochter, haha."
Dim het licht
In haar liedjes neemt Harrington de luisteraar mee naar de katoenvelden, de ongerepte natuur en de ruwheid van het vroege Amerika. Om deze nummers te kunnen schrijven, zoekt zij een omgeving met eenzelfde schone eenvoud op. "Ik moet in een hut gaan zitten, zonder computer en telefoon.Mezelf op gang brengen met mijn gitaar. Als ik gewoon maar ergens ga zitten om te schrijven, gebeurt het echt niet ineens halverwege de middag. In mijn hart ben ik een smalltowngirl. In een grote stad zou het songschrijven niet goed voelen. Ik wil die bloemen en bergen zien om een beetje te reflecteren. Een time-out nemen, dat kunnen singer-songwriters doen en daarmee onderscheiden ze zich van mensen die zich die luxe niet kunnen veroorloven. En als je een romantische avond wil hebben, dim je toch ook het licht en zorg je toch dat het lekker ruikt in huis? Je gaat geen geslaagde avond hebben op een grote, rommelige Mexicaanse markt."
Haar huidige tour brengt haar samen met muzikant Zak Borden via Engeland naar België en het Naked Song Festival in Eindhoven, Nederland. "Zak Borden en ik spelen al drie jaar samen. We ontmoetten elkaar in Seattle, waar hij in folkgroepen speelt. We spelen naast mijn werk ook een paar van zijn nummers live en een stel traditionals. We proberen een diverse show neer te zetten met een lach en een traan en een verscheidenheid aan muziek te laten horen: bluegrass, oldtime, country, een beetje blues en jazz. Zak zal zich na deze tour meer gaan focussen op zijn solowerk. Voor mij staat voor het najaar een nieuwe plaat gepland, dus ik ga maar weer een hut zoeken als ik terugkom!"
Foto's: Michael Bauer.
Het Naked Song Festival vindt plaats op 30 mei in Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. Met onder meer: Rachel Harrington, Van Dyke Parks, Rory Block, Matt Bauer, Jonathan Jeremiah, Spinvis en Novastar.
http://www.kindamuzik.net/interview/rachel-harrington/rachel-harrington-van-kerk-naar-hut/18669/
Meer Rachel Harrington op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rachel-harrington
Deel dit artikel: