• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Primordial: Ander Iers erfgoed dan in de kroeg hangen

Sinds 1991 timmert Primordial op eigenzinnige wijze aan de weg. Een echte doorbraak wisten de Ieren nooit te forceren. Tot 2005 - het moment waarop een platencontract ondertekend werd bij het gerenommeerde Metal Blade. Sindsdien neemt de populariteit van het gezelschap alleen maar toe. KindaMuzik ging in gesprek met frontman Alan "Nemtheanga" Averill en sprak met hem over Ierse koppigheid, zombies en het belang van cultureel erfgoed.

Tekst: Jeroen Gelissen

Publicatiedatum: 27 juli 2011

Een contract tekenen bij Metal Blade lijkt gezien de aard van het in metalcore grossierende platenlabel geen voor de hand liggende stap. Toch was het een bewuste keuze om te gaan voor het 'vreemde-eend-in-de-bijt-stickertje'. "Dat is juist de reden waarom we die keuze hebben gemaakt", legt Averill uit. "We wilden juist niet in het straatje passen. Het was onze intentie om iets anders te doen dan van ons verwacht werd. Daarbij is er niet veel keuze met maar vier à vijf grotere metallabels. Ik ben erg goed bevriend met Gerrit (Mutz, red.) van Sacred Steel, die voor Metal Blade werkt. Hij heeft ons voorgedragen en er mede voor gezorgd dat de deal gesloten werd. En ja, dat is zeker een stap voorwaarts geweest."

De overstap naar Metal Blade betekende dan ook niet dat de band muzikaal haar koers drastisch zou veranderen. Eerdere albums werden immers altijd lovend ontvangen door de pers. De vonk naar het 'grote' publiek leek echter pas vanaf dat moment over te slaan. "Een deel daarvan is om het simpel te zeggen what comes around, goes around. Wanneer je maar lang genoeg op een constant niveau muziek blijft maken en mensen keer op keer die goede recensies lezen, dan is er altijd wel iemand die uiteindelijk je muziek oppikt."

"Daarnaast denk ik dat we een groot aantal bands overleefd hebben die in dezelfde periode als wij zijn begonnen. Een deel daarvan is zeker geluk geweest, maar ook koppigheid en het weigeren om compromissen te sluiten."

"Als laatste denk ik dat toen de mainstream-metal aan het begin van deze eeuw in verval raakte en wij 'in opkomst' waren, we als een soort anti-helden of underdogs werden gezien die van de underground-scene als het ware de goedkeuring kregen om groter te worden. Dat past ook wel bij ons, die vreemde samenloop van omstandigheden."

Zowel live als op plaat heeft de band een enorme groei doorgemaakt. Ook de rol van 'populaire act' bleek een proces te zijn waaraan de Ieren moesten wennen. "We zijn natuurlijk ook als mensen gegroeid, maar het belangrijkste is wel dat we pas de laatste vier, vijf jaar aan populariteit hebben gewonnen. We waren toen al in de dertig. Daardoor konden we makkelijker met beide benen op de grond blijven en de zaken nuchter benaderen."

Die status is niet vanzelf zo gegroeid. De band heeft met de nodige tegenslagen te kampen gehad. Het geheim schuilt volgens Averill in het atypische karakter van de band en de Ierse koppigheid. "Wij zijn vijf atypische individuen om metal te spelen. Onze focus is altijd geweest om anders te zijn en ons niet te laten beïnvloeden door de heersende trends. Dat en onze koppigheid. Als Ieren weigeren we op onze plaats gezet te worden door bijvoorbeeld de muziekindustrie. We weigeren ons te conformeren. Mensen zijn ons op een ouderwetse manier - door word of mouth - gaan waarderen."

Geen professionals
"We hebben ook geen vooropgezet plan. We bedenken niets. Wat komt, dat komt. Wij zijn geen professionele band die elk jaar een album uit moet brengen of op tour moet gaan. Het is niet ons levensonderhoud. Dat zou wel tof zijn, maar we hoeven geen muziek te maken om te overleven. Dat geeft ons de vrijheid om te doen wat we willen en wanneer we willen."

Dat laatste is volgens Averill dan ook een belangrijke reden dat de band al zo’n lange tijd een factor van betekenis is. "Toen ik eind jaren negentig met enkele leden van Ulver ergens in een backstageruimte zat, vertelden ze mij dat ze eerst een folkalbum, daarna een blackmetalalbum, een deathmetalalbum en vervolgens een thrashmetalalbum zouden gaan maken. Ik was echt verbaasd. Ze hadden alles voor de komende vijftien jaar gepland. Ze schreven gewoon nummers. Soms tot vervelens toe. Op het eind bleken hun plannen niet te werken en sloegen ze dan ook een andere koers in. Maar veel bands die we in die tijd ontmoetten hadden zo’n plan, veranderden van stijl of gingen met trends mee. Wij wisten altijd wat klonk als Primordial. We wisten dat onze fans op ons zouden leren vertrouwen. Dat als wij ons best deden, we na zeven albums nog steeds kwaliteit zouden leveren. We hebben daardoor ook op onszelf leren vertrouwen. Daar komt geen vooropgezet plan aan te pas."

Basale oerdrift
Averill is de laatste jaren met name als frontman enorm gegroeid. Zijn performance is theatraler en hij besteedt meer aandacht aan het dramatiseren van zijn teksten. Inspiratie vindt de Ier in zijn levenservaringen en ontmoetingen met andere culturen. "Het klinkt afgezaagd, maar ik heb nooit die honger en agressie verloren die ik had toen ik dertien was en voor het eerst Exodus' Bonded by Blood hoorde. Die basale oerdrift ben ik nooit kwijtgeraakt. Dat is de ene kant, het zeer primitieve niveau. Maar ik heb ook altijd een sterk sociaal, historisch en cultureel besef gehad. Ik ben niet de persoon om in de kroeg te hangen, bier te drinken en in een grindcoreband te zingen over zombies en het leggen van een keutel. Dat is ook niet waar Primordial voor staat. Wees je bewust van je culturele erfgoed. Als Ier en als artiest vind ik het mijn taak om dat culturele erfgoed in stand te houden."

"Toen we net bij elkaar waren hadden we al het plan dat het hier om ging. We hadden nog lang niet alles uitgestippeld, maar we wilden wel dat het meer was dan alleen maar evil knievel. Als je echt ergens geobsedeerd door bent en ergens voor staat, dan is dat prima. Zelfs als dat zombies zijn. Het zijn de muurbloempjes en de middelmatigheid waar ik niets mee kan. De mensen die zich nergens op toeleggen of nergens voor gaan. Wij waren altijd het tegenovergestelde daarvan."

Ook over de toekomst wordt nog niet nagedacht. Concrete plannen zijn er in ieder geval nog niet. "We nemen de zaken zoals ze komen. Zolang als de energie en de wil er zijn gaan we door. Toen album één er was, dacht ik niet dat ik nummer twee of drie zou maken. Inmiddels hebben we al zeven albums uit. Ik kan ook niet zeggen of Primordial de band blijft voor onze muzikale output. Ik wil in ieder geval geen parodie op mezelf worden. Zolang er maar groei is, ik nog uitgedaagd wordt en het geen sleur wordt. Ik wil het niet uitkauwen tot we op een woensdagavond nog voor maar tien man spelen. Op een vreemde manier is het dan ook goed dat we niet gekatapulteerd zijn naar succes, maar er langzaam in gegroeid zijn. Zoals enkelen van onze tijdgenoten naar succes snelden en dat succes weer net zo snel voorbij was."

Foto's: Gareth Averill

http://www.kindamuzik.net/interview/primordial/primordial-ander-iers-erfgoed-dan-in-de-kroeg-hangen/21883/
Meer Primordial op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/primordial