• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pop. 1280 : eenzame trendsetters

Vergelijkingen met andere bands te over in recensies van Pop. 1280, maar de band zelf moet er weinig van hebben. "Mensen zijn lui. In plaats van te beschrijven wat ze horen, schrijven ze op waar ze denken dat we op lijken. Of nog erger: ze kopiëren wat iemand anders over ons geschreven heeft." De industriële postrockers uit Brooklyn zijn voor het eerst in Europa en KindaMuzik zocht ze op in een verlaten staalfabriek in het Belgische Charleroi.

Tekst: Frank Veldkamp

Beeld: Frank Veldkamp

Publicatiedatum: 16 februari 2014

Zanger Chris Bug ziet er in zijn lange regenjas met opstaande kraag uit als een geheim agent uit een film noir. Hij strooit met gevatte oneliners en ontpopt zich tijdens optredens als maniakale frontman. Samen met gitarist Ivan Lip begint hij in 2008 de band die ze vernoemen naar de misdaadroman van Jim Thompson. De referenties aan films, literatuur en muziek zijn niet van de lucht en vormen een rode draad op de drie albums die de band tot nu toe heeft gemaakt. "We besteden meer dan andere bands tijd aan onze teksten. Daar structureren we uiteindelijk de muziek omheen", legt Bug uit. "We gebruiken veel geschifte onderwerpen en maken daar met de muziek iets mechanisch van. Sciencefiction en spy movies, dat is het soort humor waar we zelf erg om moeten lachen", voegt Lip toe. In het dagelijks leven werkt hij als adviseur in de psychische gezondheidszorg. "Als je dat veertig uur per week doet, kruipt het onder je huid en in je hoofd. Dat komt ook terug in onze nummers: het gaat over paranoia, depressief zijn, de angst voor het verlies van privacy, de NSA. En we stellen seksuele vragen waar we het antwoord niet op weten. Soms zit het tegen het ongemakkelijke aan. Daarin verschillen we van de bands die teksten schrijven omdat er ook nog zo nodig iets gezegd moet worden." Bug: “Niets zeggen met een hoop galm erop verkoopt wel een hoop platen …"

Op het laatste album Imps of Perversion zijn de teksten abstracter en surrealistischer dan op voorganger The Horror. Lip: "Het is minder verhalend en gaat meer over concepten. 'Nailhouse' gaat over iemand die in een huis woont in een buurt die wordt afgebroken voor een groot bouwproject. Alle huizen om hem heen zijn al gesloopt, maar hij weigert te vertrekken. Terwijl zijn uiteindelijke lot natuurlijk vaststaat." Bug: "Mensen vergeten vaak te luisteren naar wat we vertellen. 'Nature Boy' op ons vorige album gaat bijvoorbeeld over generaal Butt Naked, de Afrikaanse gevechtsleider die kindsoldaten naakt of gekleed in trouwjurken dansend en bewapend de vijand liet benaderen omdat de duivel hem dat had ingegeven. Hij is uiteindelijk bekeerd, vrijgesproken en is nu priester. Dat zijn de verhalen die we willen vertellen omdat ze zo bizar zijn dat je je niet kunt voorstellen dat ze in dezelfde wereld voorkomen als die waarin jij en ik leven."

Two finger shuffle
Na enkele wisselingen van bezetting voegt in de zomer van 2012 toetseniste Allegra Sauvage zich bij de band. "Toen ik in 2009 in New York kwam wonen werd ik al snel fan van Pop. 1280. Ik ging altijd naar hun optredens en vond ze het soort band waar ik zelf graag in zou willen spelen." In tegenstelling tot haar voorganger heeft Allegra een muzikale achtergrond. Bug: "In de vorige versie van de band zaten mensen die helemaal niet konden spelen. Op keyboards kwamen we niet verder dan spelen met twee vingers. Allegra kan dat met vier en ze snapt ook hoe muziek in elkaar zit." Na de release van Imps of Perversion komt ook drummer Andy Chugg bij de groep. "Mijn rol is vooral leren wat mijn voorgangers hebben gedaan, en daar voeg ik dan wat van mezelf aan toe." Naast drummer is Chugg freelance geluidstechnicus, wat de band de kans geeft haar volgende plaat zelf op te nemen.

Imps of Perversion is nog geen jaar oud, maar de band werkt al wel vast aan de opvolger. Lip: "We zijn bezig met het schrijven van nummers. Op Record Store Day komt het eerste nummer uit dat we in deze samenstelling hebben opgenomen. We denken bij het maken van de nieuwe plaat heel erg binnen het concept van een album, volgorde van nummers en hoe een plaat moet beginnen en eindigen. Tegenwoordig brengen bands vaak alleen nog losse nummers uit, maar ik denk dat het luisteren naar losse nummers in plaats van een heel album iets tijdelijks is." Allegra: "Voor dansmuziek werkt dat wel, maar wij zijn een echte albumband." Bug: "Als je een boek koopt lees je ook niet alleen maar een paar pagina's voordat je het volgende boek pakt."

Punkers
Met drie albums op zak heeft de oversteek naar Europa best lang op zich laten wachten. Bug: "Een van onze oud-leden was een illegale immigrant. Als we buiten de Verenigde Staten zouden spelen hadden ze hem nooit meer binnen gelaten. Dat was op zich wel een mooie manier geweest om van hem af te komen ..." Bevalt het in Europa? "Ik wil niet meer terug. We worden hier heel goed verzorgd en volgens mij snappen mensen hier ook veel beter wat we doen. In Amerika is geen scene waarin we passen. We worden geboekt in zalen waar we staan geprogrammeerd tussen electroacts, hardcore punkbands, industrialgasten en goths." "Het werkt allemaal wel, maar punkers haten ons omdat we te weinig breakdowns doen en niet in drop D spelen", legt Allegra uit.

Ook de pers heeft moeite de band op de juiste manier te positioneren. Lip: "Ik word heel moe van de vergelijking met The Birthday Party. Ik vind het een goede band en heb dat ooit eens verteld in een interview, maar sindsdien schrijft iedereen dat over, terwijl hoogstens ons gitaargeluid er een beetje op lijkt." Allegra: "Bands op het label Amphetamine Reptile kregen eind jaren negentig Pigfuck als genre opgeplakt. Wij kenden het niet, maar Pitchfork vergeleek ons er vijf jaar geleden mee en sindsdien knipt-en-plakt iedereen die wat over ons schrijft die term."

Geen Kurt Vile
Lip: "In recensies over ons zie je ook altijd tegenstrijdigheden: 'Hele goede band, maar wel wat dom en lomp' of 'Dit is heel goed, maar wel erg arty-farty en intellectueel'. Er lijkt geen consensus te bestaan over wat we zijn en doen. 'Simpel maar doeltreffend, vier sterren', dat is de algemene tendens. We worden schoorvoetend goed gevonden." Bug: "En als mensen ons goed vinden is dat meestal om de verkeerde reden. Omdat we zo'n toffe gothband zijn. Het is goed dat mensen in de war raken als ze ons proberen te beschrijven. We moeten ons zorgen gaan maken als Pitchfork een 10 geeft en iedereen ons awesome vindt. We zijn geen Kurt Vile. Dan hebben we wel meer fans, maar hoe kunnen we nog rustig slapen 's nachts?" Wat wil Pop. 1280 dan voor fans? Bug: "We willen mooie fans. Mooi en vrijgezel. Mensen die luisteren naar wat we maken en begrijpen dat we een eigen stijl hebben. Eigenlijk zijn we trendsetters in ons genre. We zijn ook de enigen in ons genre trouwens."

http://www.kindamuzik.net/interview/pop-1280/pop-1280-eenzame-trendsetters/24714/
Meer Pop. 1280 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pop-1280