• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Matthew Houck over alter ego Phosphorescent

Sinds 2003 brengt Houck platen uit als Phosphorescent, waarmee hij een intieme versie van alt.country brengt. Op het net verschenen Here's to Taking It Easy worden alle registers opengetrokken. Hij treedt immers op met een vijfkoppige band, zodat het volle geluid perfect tot zijn recht komt. Na de zomertour in Amerika komt hij weer terug naar Nederland, zo belooft hij.

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 15 juni 2010

Alvorens Matthew Houck, afkomstig uit Athens, Georgia, naar buiten treedt onder de noemer Phosphorescent, is hij al bezig met muziek. Fillup Shack is een eerste poging, maar wanneer hij in 2003 A Hundred Times or More uitbrengt, is dit het begin van een mooie carrière, die na Aw Come, Aw Wry uit 2005 en vooral in 2007 met Pride tot wasdom komt. Dit prachtstuk staat vol dromerige, melodieuze americana, opgeluisterd door Houcks breekbare stem en engelachtige gezangen en wordt enthousiast onthaald door liefhebbers van het genre én de pers. Ook tussendoortje To Willie, een coveralbum met nummers van Willie Nelson, is een schot in de roos. Nu is er Here's to Taking It Easy, een plaat die hij opnam met - althans volgens hem - "de beste muzikanten van de wereld".

Solo versus groep
"Pride heb ik helemaal alleen gemaakt; ik bespeelde alle instrumenten. Maar ik heb altijd muziek gespeeld met verschillende mensen, onder andere op tournee, en deze mensen spelen nu ook mee op het album. Het zijn geweldige muzikanten, de beste van de wereld. Het schrijven van nummers en de productie van een plaat is een solo-onderneming. Tijdens het schrijfproces spendeer ik veel tijd alleen; het duurt een tijdje om liedjes te laten rijpen. Wanneer ik dan mijn muziek naar buiten breng, bijvoorbeeld op tournee, werk ik weer met veel mensen samen. Beide zaken zijn geweldig om te doen."

Live laat Houck zich dus bijstaan door de muzikanten die ook te horen zijn op Here's to Taking It Easy: Scott Stapleton op piano, Jeffrey Bailey op bas, Christopher Marine op drum, Jesse Anderson Ainslie op gitaar en Ricky Ray Jackson op pedal steel. "Het zijn allemaal vrienden. Iedereen is er op een andere manier bijgekomen. Scott ken ik nog van in Georgia, en hij is al meermaals mee op tour geweest. Hij is naar Brooklyn, New York, waar ik ook woon, verhuisd ten tijde van Pride. Ricky is er het laatst bijgekomen. Hij kwam toevallig langs in New York toen ik To Willie aan het maken was. Ik ben naar het concert van zijn band geweest en toen bleek dat ze de dag erna vrij hadden heb ik hem uitgenodigd om mee te komen spelen."

"De nummers op de nieuwe plaat heb ik geschreven met een groep in gedachten. Ik geef nog steeds graag soloconcerten, maar de nieuwe songs zijn niet gemaakt om alleen te spelen. Dus momenteel geniet het in groep spelen de voorkeur."
Een solo-optreden van Phosphorescent is een emotionele ervaring, maar het volle, georchestreerde geluid van Here's to Taking It Easy, dat soms flirt met country & western, en van sommige Willie Nelsoncovers is even indrukwekkend. Het is ideaal voor op een festival, zoals Farm Aid (dat Amerikaanse boeren ondersteunt) waar Phosphorescent vorig jaar de affiche deelde met Nelson én Neil Young. "Dat was een eer en een geweldige ervaring. Het was indrukwekkend om te zien hoe beide grootmeesters nog steeds hun artistieke integriteit bewaren. Vooral live zijn ze in staat hun eigen ding te blijven doen, ook op grote schaal. Ik heb zo de kans gehad om Nelson te ontmoeten, die ik voor To Willie nooit had gesproken. Hij heeft me gecomplimenteerd met de plaat en hij was zeer dankbaar. Dat deed deugd natuurlijk."

Platen maken
"Als ze mij lieten doen, en als ze mij tijd zouden geven, bracht ik meteen een nieuwe plaat uit. Maar tegenwoordig doen platenmaatschappijen dat niet graag. Ik hou van het idee, zoals eind jaren zestig en begin jaren zeventig gebruikelijk was, dat artiesten elk half jaar een plaat kunnen maken. Ze maakten ook telkens iets anders, wat mij een gezonde manier van werken lijkt. Ik zou graag in de positie komen om op die manier te werken en niet zo vaak op tournee te moeten gaan. Elke avond mijn nummers live spelen is leerrijk, maar het is toch anders. Dead Oceans, mijn label, is niet zo strikt, maar het heeft ook te maken met het feit dat er nu zoveel muziek wordt gemaakt. Ik ben dus op zoek naar een manier om meer platen te maken."

"Ik wil graag aan nieuw materiaal werken terwijl ik onderweg ben. Net voor we vertrokken ben ik immers begonnen aan nieuwe nummers. Meestal werk ik in m'n eentje en op tournee heb ik daar geen tijd voor. Elke minuut is er iets te doen. Er zijn wel zaken die me inspireren onderweg, dingen die ik tegenkom, zie en hoor. Wanneer ik achteraf terugkijk op Here's to Taking It Easy merk ik dat het merendeel van de songs gaan over mijn leven on the road. Ik heb ze gaandeweg geschreven dus ik besefte dit niet meteen. Ik begrijp nog steeds niet hoe het precies in zijn werk gaat, het schrijven van liedjes. Ideeën zijn er voortdurend, ook al realiseer je dat niet altijd. Maar op tour heb je gewoon geen tijd om even stil te zitten en muziek te maken."

http://www.kindamuzik.net/interview/phosphorescent/matthew-houck-over-alter-ego-phosphorescent/20313/
Meer Phosphorescent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/phosphorescent