• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Perquisite is eindelijk weg van hiphop

De afscheidstournee met vaste compagnon Pete Philly is nog in volle gang, maar inmiddels heeft Perquisite de draad van zijn solocarrière ook weer opgepakt. "Het was wel eens tijd om iets anders te doen." Carmen van het Noorden is de naam van dat andere: de door Perquisite gecomponeerde soundtrack van de gelijknamige film die nu in de bioscopen draait.

Tekst: Thomas Heerma van Voss

Beeld: Katerina Plevkova

Publicatiedatum: 08 oktober 2009

"Eind vorig jaar kwamen Pete Philly en ik in een sleur terecht", steekt Perquisite van wal. "We deden veel shows, vooral buiten Nederland, en waren eigenlijk meer bezig met reizen dan met optreden zelf. Dat was wel eens frustrerend, en dat vormde inderdaad ook één van de redenen om te stoppen, naast het feit dat we vanaf het begin af aan hele andere karakters en ideeën hebben gehad. Dat is ook juist onze kracht, maar je moet niet vergeten dat we als duo jarenlang op elkaars lip hebben gezeten. We zaten in de studio als we een plaat opnamen en verder waren we alleen maar bezig met promoten. Niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld. Het was daarom wel eens tijd om iets anders te gaan doen."

Perquisite de kluizenaar
Dat andere is Carmen van het Noorden geworden, een film over de jonge agent Joz (Tygo Gernandt) die bij zijn eerste grote zaak de verleidelijke Carmen (Sanguita Akkrum) ontmoet en vrijwel direct voor haar valt - met alle gevolgen van dien. Ongeveer twee jaar geleden werd Perquisite door regisseur Jelle Nesna benaderd voor de muzikale begeleiding van de film. "Het leek me van meet af aan een interessant project, het was de eerste keer dat ik voor zoiets benaderd werd. Ik had daarvoor wel ooit voor de klassieker Chinatown een nieuwe soundtrack gemaakt, maar dat is toch anders. Ik kreeg dit script en ik was meteen onder de indruk. Het was rauw, melancholisch, donker... Ik ben meteen tracks gaan maken in die sfeer."

Toch duurde het tot december 2008 voordat hij er écht aan begon te werken. En bij Perquisite moet dat vrij letterlijk worden genomen. Vooral de laatste maanden voor de deadline had de 27-jarige Amsterdammer niet of nauwelijks contact met vrienden, sliep hij weinig en zette hij ook niet al te veel stappen buiten zijn deur. Op zijn gezicht zijn de vermoeidheidssporen nog steeds te zien, al betekent dat niet dat hij zich op de vlakte houdt tijdens het interview. "Het is inderdaad een flinke onderneming geweest", zegt hij tamelijk opgetogen. "Maar dat is bij al mijn albums tot nu toe wel het geval geweest. Creëren, opnemen, mixen, arrangeren. Bij Mystery Repeats heb ik de laatste drie maanden als een kluizenaar geleefd, bij deze soundtrack ook. Dat was hier nog iets erger dan voorheen, want er was een harde deadline: die film moest gewoon op een bepaald moment in de bioscopen komen. Dat zorgde wel voor extra druk: ik was maar een klein schakeltje in een grote productie. Als je je werk dan niet op tijd af hebt, ben je gewoon fucked."

Gewoon groove-based muziek
Het was hard werken, dat zeker, maar Perquisite benadrukt verder dat hij de soundtrack vooral een interessant project vond. Niet bezweken onder de deadline, en verder ook geen last van te veel aanpassingsproblemen. Sterker nog, er was nauwelijks sprake van aanpassing. Perquisite is dan een nieuweling in het soundtrackvak, maar juist vanwege zijn eerder behaalde resultaten is hij hiervoor gevraagd. "De regisseur heeft me benaderd vanwege mijn voorgaande werk, vanwege de sound die ik daarop heb laten horen. Ik heb dus betrekkelijk veel vrijheid gekregen om te doen wat ik wil. Daarnaast heb ik mezelf nooit beschouwd als een volledige hiphopartiest. Ik kom wel vanuit de hiphop, mijn muziek is altijd erg hiphopgerelateerd geweest, maar ik heb bijvoorbeeld voordat ik doorbrak met Pete Philly al twee solo-ep's uitgebracht die juist meer richting nu-jazz gaan. Het is gewoon groove-based muziek, puur wat ik wil doen. Dat heb ik altijd gedaan en dat doe ik nog steeds."

Dan was er ook nog het stadium waarin Perquisite van al het gecomponeerde een album heeft moeten samenstellen. Heel globaal gezien komt dit neer op een keuze tussen ofwel het navertellen van de film in muziekvorm, ofwel onafhankelijk van de film zelf interessante muziek selecteren. Hij heeft overduidelijk voor het tweede gekozen. "Er zijn veel fragmenten die wel in de film voorkomen maar niet op de soundtrack staan. In de film zitten maar liefst vijfenveertig verschillende muziekmomenten, en ik wilde sowieso niet een album maken met zoveel nummers. Bij veel tracks vond ik het ook gewoon niet werken. Ik had bijvoorbeeld een intens cello-armageddon gecomponeerd die bij een bepaalde scène goed werkte ter ontsporing van het hoofdpersonage, maar op cd zie ik dat niet zo zitten. Daar wordt de luisteraar alleen maar gek van. Ik heb juist iets willen maken wat op zichzelf staat, een eigen album als het ware. Dat je er ook zonder de film te kennen naar kan luisteren en denkt: hé, dit is gewoon vet, wat ik hier hoor."

http://www.kindamuzik.net/interview/perquisite/perquisite-is-eindelijk-weg-van-hiphop/19241/
Meer Perquisite op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/perquisite