• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Okieson: muziekfabriek aan de Waal

'Fuck That Shit'. Op zijn nieuwste plaat, The Moment You're Airborne (After Driving off a Cliff), klinkt een boze Okieson. Zo hoorde je hem niet eerder. Die woede komt voort uit boosheid over het plan voor een prestigieus oorlogsmuseum, precies op de plek van zijn domein. Vastbesloten exclameert hij nergens anders heen te gaan. En zo geschiedde; het project haalde het niet. Dus kan KindaMuzik gewoon nog op bezoek in de cultuurfabriek.

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 07 april 2015

Pal naast de nagelnieuwe Nijmeegse stadsbrug de Oversteek is de plek te vinden waar Sebastiaan van Bijlevelt zijn laboratorium heeft, evenals tal van andere Nijmeegse creatievelingen. De Vasim is een enorme fabriekshal. Midden in die ruimte - achter een goed verborgen deur - zit de Galloway Studio waar Van Bijlevelt zijn dagen doorbrengt. Zonder ook maar enige vorm van invallend daglicht. Het is dan ook niet lastig om de klok totaal uit het oog te verliezen, erkent hij. "Hier zit je echt in een bubbel, in een cocon. Dat is wel fijn, als je aan het werk bent. Onlangs hebben we de plaat van Black Bottle Riot hier opgenomen. We hadden acht dagen achter elkaar geboekt en dan zit je acht dagen lang veertien uur per dag in zo'n studio. Het is flink doorwerken. Je komt hier en het is donker en je gaat pas weer weg als het donker is. Op een gegeven moment moest ik vitamine D gaan gebruiken tegen de winterblues."

Thelma & Louise
Het drijven van een studio ontstond bij volslagen toeval. Toen hij nog in de Ooijpolder woonde had de voormalige kunstacademiestudent een flinke kunststudio. De ruimte verhuurde hij ook als repetitiehok voor bands. Met wat bescheiden apparatuur deed hij daar zijn eerste opnames. "Als een tatoeëerder die zijn eerste tattoo zet", aldus Van Bijlevelt. Inmiddels is hij een bekende en gewaardeerde naam. "De Vasim is een belangrijke spil in de cultuur van Nijmegen, maar ook ver daarbuiten. Ik ben trots op Nijmegen als muziekstad. Er is een fijn muzikaal klimaat. Een plek als deze injecteert heel veel cultureel waardegoed in de stad. Uit onderzoek blijkt dat hoe breder het cultuuraanbod is, hoe beter de aantrekkelijkheid en de economische waarde van een stad zijn. Deze plek biedt mij door de lage overheadkosten de kans om bands relatief goedkoop te laten opnemen."

Bands en artiesten als Automatic Sam, Shaking Godspeed, Mathijs Leeuwis en Mountain States namen op bij Van Bijlevelt. Maar hij is ook niet bang om avant-gardistische muziek als die van stadgenoot Nico Huijbregts op te nemen, of zelfs een blaaskapel over de vloer te krijgen. Sterker nog, het is soms makkelijk om ook wat blazers in zijn contactenboekje te hebben. "Ik hou van muziek die goed en oprecht uitgevoerd is. De platen die hier opgenomen worden, winnen niet de schoonheidsprijs voor strakke productie. Je bent bezig een gevoel over te brengen. Dat is belangrijker dan dat de drums er goed op staan. In dat proces laat ik mijn mening altijd wel horen. Uiteindelijk zijn bands zelf de baas, maar ze vragen me wel om me daarmee te bemoeien. Soms overtuig ik ze en een andere keer moet ik me neerleggen bij wat zij willen. Toen ik die producer waar ik in Nashville mee heb samengewerkt vroeg hoe hij dat oploste, zei hij: 'If they want their filet mignon well done with a side of bull penis, then let them eat shit!'"

Zijn studio stelt Van Bijlevelt niet alleen financieel in staat om de muziek te scheppen die hij wil, maar hij komt daarbij ook veel in aanraking met muzikanten die hij graag iets wil laten bijdragen aan zijn werk. Geen wonder dat er een waslijst aan contributies aanwezig is. "Een van de redenen om met zo veel mensen samen te werken is input en feedback krijgen uit veel verschillende hoeken. Op deze manier heb je iemand die objectief meeluistert. Zo kan ik heel veel laten horen aan mensen die ik waardeer. Vanuit deze samenkomstplek van muzikanten, stijlen en dingen worden nieuwe dingen gecreëerd. Uiteindelijk neem ik zelf de beslissing, maar ik neem me alles ter harte."

Dat de titel van de plaat nogal filmisch klinkt is geen wonder, vertelt de openhartig sprekende Van Bijlevelt. "Die refereert aan de film Thelma & Louise, waarin twee vrouwen gevlucht zijn uit een slechte relatie met mishandelende mannen. Ze komen op een crimineel spoor en aan het einde van de film staan ze voor de keuze om zich te laten oppakken door de autoriteiten of het heft in eigen hand te nemen en van een klif af te rijden. Dat gevoel sprak me aan. Het gaat om een gevoel van onderdrukking. Iedereen ervaart dat wel. Van werk, relatie, maatschappij of misschien eigen dwangmatigheden. Door van die klif af te rijden conformeer je jezelf niet aan de verwachtingen. Dat werd een thema van de plaat. Het is opkomen voor jezelf, voor jezelf denken en roeien met de riemen die je hebt."

Europeana
Okiesons nieuwe werk ademt ditmaal duisternis, wellicht ook mede door een op de klippen gelopen relatie. Daar raakt het gesproken woord aan het begin van de plaat aan. Die stem blijkt van gospelzanger en dominee Al Green te zijn. Van Bijlevelt: "Hij preekte op zondagochtend in Memphis en daar zijn we eens naartoe gegaan. Het was een te gekke band met een gospelkoor. Ik heb een stukje van zijn preek opgenomen met mijn telefoon. Een jaar nadat ik het had opgenomen, zat ik het te luisteren, toen net mijn relatie uit was. Daarom hoor je het stukje: 'Hoe meer je wilt dat je geliefd wordt, hoe minder je krijgt.' De laatste woorden van het stukje zijn: 'Forget about it', bijna op een Sopranos-achtige manier. Dat is de donkere ondertoon. 'Lorelei' gaat bijvoorbeeld over een meisje dat probeert te ontsnappen aan haar loverboy, terwijl 'We the People' weer een beetje revolutionair is." Om daar lachend aan toe te voegen: "Ik blijf wat dat betreft toch een oude punker."

"In het verleden maakte ik vaak Amerikaans georiënteerde muziek. Nu heb ik geprobeerd een soort europeana te maken. Je wordt al heel snel vergeleken met bands uit Amerika. Dat is hartstikke leuk, maar we zitten hier in Nederland. Er moet hier toch ook een geluid zijn dat niet per se iets te maken heeft met de southern sfeer. Hier is het de Ooijpolder of de Meinweg, waar ik vandaan kom. Het is lastig om los te komen van die eeuwige vergelijking. We maken hier toch best goeie americana, maar omdat je uit Nederland komt word je toch minder serieus genomen. We houden van die exotische sfeer uit het buitenland en vergeten soms onze eigen artiesten te waarderen. De hele term 'on-Nederlands goed' is ook zoiets. Het is bedoeld als compliment, maar het is ergens wel gek. We komen uit Nederland en we zijn goed, waarom is het dan on-Nederlands goed?"

Voor een band als Okieson blijft het sowieso een zoektocht, neem bijvoorbeeld het vinden van de juiste plekken om te kunnen spelen. "Zalen spelen vaak op veilig en boeken bands waarvan ze weten dat ze volle zalen trekken. Veelal zijn dat artiesten die bij De Wereld Draait Door zijn geweest, waarvan het niveau soms zwaar belabberd is. Er wordt te veel gefocust op een mainstream sound. En dat terwijl er genoeg bands zijn die lust hebben in vernieuwing en originaliteit. Daar wordt amper aandacht aan besteed. De plekken waarmee je daar terecht kan zijn op één hand te tellen. Dus soms vraag ik me af waar we in godsnaam mee bezig zijn. De spoeling is dun. Als je zes keer hetzelfde theezakje gebruikt heb je op een gegeven moment geen thee meer. Er zit geen smaak meer aan."

Foto uit het KindaMuzik archief door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/interview/okieson/okieson-muziekfabriek-aan-de-waal/25861/
Meer Okieson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/okieson