Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Lastig is een woord van de straat. Het staat voor dope. De lastigste betekent de beste. Dat vind ik mezelf ook”, zegt Nina (25), terwijl ze glimlachend en ontspannen wegzakt in de bank een café in de Bijlmer. Haar hometown. Op de achtergrond zingt Whitney Houston één van haar grootste hits. Hier zit Nina, groot postuur, in ruimvallende sportkleding en opvallende patta’s gestoken, die met een Surinaamse tongval de ‘taal van de straat’ spreekt.
Op de hoes van het album staat ze afgebeeld achter het stuur van een grote truck. Klaar om over iedereen heen te rijden. “Ik wil veel indruk achterlaten, ook al is het een mini-album. De beats zijn hard en de inhoud zal veel mensen verbazen.”
Frustratie
Haar geluid omschrijft ze als “hard met een zacht randje”. Tussen het explosief breaken en bouncen heeft Annina Shaya Lie-Atjam (kortweg Nina) een duidelijke boodschap:
Ik word achtervolgd in winkels.
Voor baantjes afgewezen vanwege het accent waar ik mee praat.
“Ik heb frustraties die ik van me af schrijf, zegt Nina. “Zoals in ‘Tweede Generatie’. Het nummer opent met uitspraken van Fortuyn en Wilders. Daarnaast een fragment uit het spelletjesprogramma Get the Picture waarin de kandidaat bij ‘niet aangepast aan het leven in de maatschappij’, allochtoon antwoordt.”
De ouders van Nina komen uit Suriname, maar zelf is ze geboren en opgegroeid in de Bijlmer: “Waarom moeten wij als tweede generatie meer integreren? De samenleving moet meer uittegreren.”
Haar frustraties over de vreemde blikken die ze kreeg als ze uit de metro stapte bij de halte voor de universiteit om naar haar colleges van biomedische wetenschappen te gaan. “Ik ben het zat dat ik door bepaalde mensen in een hokje wordt geplaatst. Ik ben hier geboren. Waarom zou ik mijn uiterlijk moeten veranderen? Zodat de maatschappij mij accepteert?”
Niet dat ze zich in de toekomst geroepen voelt om over maatschappelijke misstanden te rappen. “Deze track is puur vanuit een gevoel geschreven en niet echt politiek correct.”
Meisje
Ze begon met rappen op haar negentiende. “Achteraf heeft het er altijd wel ingezeten. Voor de spiegel stond ik thuis mee te spitten op cassettebandjes. Ze luisterde altijd naar Extince en Da Brat en keek ’s nachts naar ‘Yo MTV Raps’. Met uitgaan ging ze naar talentenshows. Nooit zag ze meisjes. “Na verloop van tijd wilde ik het ook zelf proberen op het podium.”
Ze wordt wel eens gevraagd of ze haar teksten zelf schrijft. “Dat blijf ik raar vinden. Als ik een kerel was geweest, hadden ze dat nooit in twijfel getrokken.”
De Lastigste is geproduceerd door Quick Fingers (QF), met wie ze al vijf jaar samenwerkt. “Ik heb van hem geleerd minder te rappen en meer op de track te letten.”
Dus minder ingewikkelde teksten en rappen zoals je in het normale leven ook praat. Dat is bij Nina snel en met een donkere diepe stem. Ze neemt nog een slokje van haar kopje thee. “Het is allemaal een beetje schaken.”
Op haar volgende album wil ze met meer verschillende producers samenwerken. Wanneer dat verschijnt, weet ze nog niet. Tot die tijd wil Nina graag rolmodel zijn voor andere meisjes. Een effect van “als zij het kan, kan ik het ook. Of nog beter.”
Datzelfde had Nina toen ze vroeger in haar kamer naar Da Brat luisterde. “Zij is stoer. Zij houdt zich staande in de rapperswereld met dope teksten en dope producers.”
Als jongens iets over haar zeggen, haalt ze haar schouders op. “So what, ik ben een meisje. En dan?”
De opmerking dat ze niet het uiterlijk heeft zoals andere grote voorbeelden uit de hiphop en R&B wereld als Beyoncé, kan ze niet meer horen. “Dat zegt meer over dan ander dan over mij.”
Patta’s
Bij haar optredens komen meer meisjes dan op andere hiphopconcerten. “Mensen zijn normaal best wild aan het springen. Tijdens een concert van dames is er een betere connectie en ze kunnen zich ook meer identificeren met de muziek.”
Sommige onderwerpen op het mini-album gaan ook over zaken waar alleen meisjes zich in kunnen verdiepen. “Ik heb een nummer geschreven voor dames. Voor ‘chicks met meer ballen dan mannen’. Dat doen jongens niet zo snel.”
Daarnaast heeft ze een beschrijving van haar sneakerssyndroom op de plaat gezet, in straattaal patta’s. “Schrijven over mijn patta’s was een ‘Sjakie en de Chocoladefabriek-moment. A dream come true.”
Ze is net gebeld door haar zus dat er weer twee pakketjes uit de Verenigde Staten zijn aangekomen. “Als ik nu ga tellen, heb ik in totaal 76 paar. Je kan me voor twee dingen wakker maken: met een schoenendoos of voor een ritje naar de studio en daar iets opnemen. Let’s go!”
http://www.kindamuzik.net/interview/nina/nina-hard-met-een-zacht-randje/15064/
Meer Nina op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nina
Deel dit artikel: