• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De doe-het-zelffilosofie van Nancy Brick

Optredens regelen, publiciteit genereren en albums uitbrengen. Veel muzikanten hebben daar een management of een platenmaatschappij voor. Zo niet Nancy Brick. Rieneke Batelaan en Ron Valeri doen liefst al het mogelijke zelf om hun ingetogen folk aan de man te brengen. KindaMuzik spreekt met het duo over hun benadering van het muzikantenvak.

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 12 maart 2013

De bandnaam ontleent het Goudse duo aan de klassieke Nederlandse schrijver Nescio. In zijn verhaal 'De Uitvreter' zingt hoofdpersonage Japi in een dronken bui het liedje van de 'Nancy Brick'. Gitarist Ron Valeri was degene die met het idee op de proppen kwam. "Ik schrijf geen teksten, maar zoek meer naar sferen en gevoelens als ik muziek schrijf en laat me vaak inspireren door boeken. Het verhaal 'De Uitvreter' heeft een soort weemoed in zich waar je in kan zwelgen. Weemoed is voor mij een soort berusting. Ik vind het verlangen naar iets dat niet meer terugkomt een mooi gevoel. Ik probeer dat ook toe te passen in nummers, door zo min mogelijk letterlijk te herhalen. Het lijkt soms misschien op herhaling, maar er zitten altijd subtiele verschillen en die wekken een onderbewust gevoel van berusting."

Klik
Muzikaal is het Valeri die de sfeer neerzet, tekstueel vult zangeres Rieneke Batelaan dat aan, met bedachtzame teksten die vaak gaan over de natuur en over (onder)weg zijn. Valeri: "Rieneke heeft het regelmatig over de kust of landschappen. We matchen dat niet bewust, dat gaat eigenlijk vanzelf. Ik denk niet in beelden of teksten, maar in gevoel. Ik heb nog nooit zo'n sterke muzikale klik met iemand gevoeld als nu. We hoeven elkaar niks uit te leggen."

Batelaan: "Als Ron iets maakt is het vaak alsof ik de tekst er al in hoor. Soms niet meteen, maar dan moet ik er veel naar luisteren en geduldig zijn. Dan is het net of op een gegeven moment het liedje in mijn oor gefluisterd wordt. Ron geeft het dan ook wat extra weemoed en spanning mee. De teksten ontstaan door een eigen zoektocht en worsteling. Bijvoorbeeld door het zoeken naar schoonheid en wijsheid en het vinden van rust in de chaos en drukte van deze tijd. Daarnaast is er vaak een verlangen naar de natuur, naar de basis van wie wij zijn als mens. Een liedje als 'Since' gaat over het besef van alleen zijn en alleen zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen voor je eigen leven. Onze nummers bestaan bij de gratie van het loslaten van het ego. Ze komen juist op die stille momenten dat je echt even pretentie- en gedachteloos bent."

Valeri zat voorheen in de (inmiddels ter ziele gegane) band Corbelijn. Toen Batelaan het album van die band hoorde, vond ze de ideale muzikale partner. Ze pakte de telefoon en schoot direct de diepte in met hem. Valeri: "In mijn muziek hoorde ze een bepaalde rust en oorspronkelijkheid. Al pratende bleek heel snel dat we muzikaal gezien op één lijn zaten. Tijdens dat telefoongesprek schreven we ons eerste nummer. Ik had nog een gitaarpartij liggen en speelde die aan de telefoon. Rieneke zong direct mee. Alsof het nummer altijd al bestaan had. De eerste anderhalf jaar hebben we vooral geschreven en zijn we op zoek geweest naar onze kracht en onze sound. Die bleek te liggen in het spelen van kleine liedjes zonder opsmuk."

Doe-het-zelven
Zonder ondersteuning van een platenmaatschappij zoekt Nancy Brick een weg door muziekland. Soms is dat zoeken, maar de band lijkt niet anders meer te willen. Valeri vertelt: "Onze afhankelijkheid van andere mensen kan soms frustrerend zijn. Tussen opnemen (met Frans Hagenaars, NS), mixen, masteren, artwork maken en persen gaat er van alles mis en is er de nodige ruis. Dat moet je dan zelf oplossen. Maar het heeft ook aantoonbare voordelen. We kunnen zelf beslissen waar we spelen. We zijn selectief in het aannemen van optredens, om te bewaken waar we voor staan. Als we denken dat we niet goed tot ons recht komen, dan komen we niet spelen. Maar dat geeft ook een kick. Rieneke en ik hebben het toch maar mooi voor elkaar. Zelf. Zonder label, boeker, manager of wat dan ook."

De cd-versie van Nancy Brick is al even uit. Dankzij publiek en andere sympathisanten komt er nu alsnog een LP-versie. Valeri: "Dat wilden we eigenlijk al direct doen, maar toen was het geld er niet. Omdat de cd goed verkoopt en de recensies positief zijn surfen we nu op een positieve golf. In dat optimisme heb ik zonder er goed over na te denken een oproep op Facebook geplaatst, of mensen mee willen doen met een vinylrelease. Band en luisteraar spelen zo samen voor platenmaatschappij. Dat wilde idee bleek een week later keiharde realiteit. Het komt vooral neer op het voorschieten van geld. Maar wel met een leuke twist. Bij 50 verkochte exemplaren verdienen de investeerders hun inleg terug. bij 100 verkochte LP's maken ze 100% winst. En verkopen we alle 200 exemplaren: nou, tel maar uit! Het is een nagenoeg risicoloze belegging. Zo'n vinyluitgave is duur, maar als je de lasten verspreidt dan is het ineens te overzien en heb je ook nog eens een ludiek project!"

Ambities heeft Nancy Brick wel degelijk, zonder daarbij al te veel concessies te willen doen aan de kwetsbaarheid en ingetogenheid van het geluid. Zo is een grotere band bijvoorbeeld uitgesloten. Zangeres Batelaan zegt: "Wij hebben het volste vertrouwen in onze muziek. Die komt waar ze moet zijn, dus we bereiken wat past en klopt. Niet meer en niet minder. Het is de kunst om ons niet te laten misleiden door het willen bereiken van een gevestigde plek, maar te blijven genieten van het maken van mooie liedjes en daarin zo dicht mogelijk bij onszelf te blijven. We verspillen geen energie aan het bouwen van luchtkastelen. Toch dromen we er wel van om op meer gevestigde plekken te spelen. Into The Great Wide Open zou prachtig zijn!"

Valeri besluit: "Het kernwoord voor album nummer twee wordt nederigheid. Onze blik gaat na de vinylrelease langzaam weer naar het proces van creëren. En zoals altijd naar spelen. Dat doen we volledig akoestisch, dicht op de mensen. De huiskamer is daar ideaal voor. We vertellen over de muziek en spelen boven op je neus. Het is altijd muisstil. Iedere zucht van Rieneke, ieder klein nootje van mijn gitaar trilt daar voelbaar na. Dat is voor ons ideaal, zo komen onze liedjes keihard bij mensen binnen."

Nancy Brick - Sail from KindaMuzik on Vimeo.

http://www.kindamuzik.net/interview/nancy-brick/de-doe-het-zelffilosofie-van-nancy-brick/23795/
Meer Nancy Brick op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nancy-brick