• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Monster Magnet is een geweldige band, zolang je je plaats maar weet.

"Wat doe jij voor je boterham? Niets? Dus je parasiteert op de overheid? Ik ben jaloers op jou! En ik geef geen fuck om the Queens man!" Gitarist Phil Caivano van Monster Magnet kijkt een beetje wazig uit z'n ogen maar is toch bereid om een interview te geven.

Tekst: Yorick Buwalda

Beeld: Yorick Buwalda

Publicatiedatum: 11 maart 2004

Na veel getouwtrek tussen Monster Magnet en platenmaatschappij Interscope tekende de band uiteindelijk bij het Duitse SPV. Interscope wilde dat de band net zo goed zou scoren als met Powertrip. De opvolger van die plaat, God Says No, scoorde wel, maar niet zo goed als Powertrip. Dave Wyndorf en z'n band vertikten het om commercieel succesvolle platen te maken en vochten zich vrij van het label. Nu, na drie, bijna vier jaar, heel wat hobbybandjes en een soundtrackproject, ligt dan uiteindelijk Monolithic Baby! in de schappen. Met een nieuwe bassist en een nieuwe drummer trekt de band op het moment door Europa.

Terwijl beneden Gluecifer aan het soundchecken is, zit ik met Phil in een volle kleedkamer. Chips, bier, water, cola. Het lijkt wel het verjaardagspartijtje van je moeder. Phil is duidelijk in zijn nopjes. Met een grijns op zijn gezicht en meerdere knipoogjes naar nieuwe bassist Jim Baglino, die samen met Ed Mundell een radiointerview doet voor Omrop Fryslân, vertelt hij dat het niet zozeer om kwantiteit gaat, maar om kwaliteit. "Iedereen die een beetje de zaken heeft gevolgd, of de laatste tijd een interview met Dave heeft gelezen, weet het hele verhaal nu wel. Haha, het spijt ons dat jullie net even iets langer hebben moeten wachten dan normaal, maar geduld is een schone zaak. Monster Magnet is gewoon niet de band die zomaar iets uitbrengt."

Nieuw Label
Maar toch, de stap van een groot Amerikaans label naar een klein Europees label lijkt een stap achteruit. Vooral als je ziet dat een band als Queens Of The Stone Age op het moment goed scoort met een vergelijkbare sound. De bands worden vaak samen in het vakje "stoner' gepropt. Gaat die vergelijking nog steeds op?
"SPV was gewoon het juiste label voor ons op het juiste moment. Natuurlijk waren er wel majors in beeld, maar SPV bood ons gewoon een goed pakket. In de VS waren er wel een paar major labels bereid om ons te tekenen, maar we hadden gewoon geen zin om weer door diezelfde shit te gaan als bij Interscope." Jaloers is Phil zeker niet, eigenlijk interesseert het hem helemaal niets. Andere bands zouden volgens hem juist jaloers zijn op de situatie waar Monster Magnet nu in verkeert. "Dat de Queens op het moment goed scoren doet mij niet zoveel. Geld doet veel met een groep, let maar eens op: op het moment valt die hele band uit elkaar. En trouwens, waar zij op het moment zijn, zijn wij al geweest. Ik hou me er niet zo mee bezig." Phil is niet de enige die er zo over denkt. Dave Wyndorf heeft al eerder aangegeven dat hij geen vertrouwen meer heeft in de muziekbusiness en daarom maar koos voor het veel 'eerlijkere' Europa.

There's no way out of the right stuff
Het album was "al een tijdje in de maak". Phil vertelt vol enthousiasme over zijn favoriete nummer 'Radiation Day'. "Het is verreweg mijn favoriete nummer op het album. Ik heb daar hard voor gewerkt. Toen Dave het riffje speelde, wist ik het! Het was gewoon fantastisch, het klonk zó Monster Magnet." In eerste instantie was het de bedoeling dat 'The Right Stuff', een cover van Captain Lockheed And The Starfighters, een b-kantje werd voor de eerste single, maar volgens Phil paste het perfect bij de rest van het album. "Dave en ik speelden dat liedje toen we jong waren, dus het is een speciaal nummer voor ons. Ik mocht er op bassen, dat was ook wel een geweldige ervaring. Toen we eenmaal aan het mixen waren, kwamen we er achter dat deze track gewoon zat te schreeuwen om een plekje tussen de rest."
De andere cover op het album, 'There's No Way out of Here' van Pink Floyds David Gilmour kan op minder sympathie rekenen. "Ik zal maar eerlijk zijn: het is een mooi nummer, maar het doet me gewoon niets."
En dat is zo tekenend voor een band als Monster Magnet; het lijkt wel een van de weinige bands die nog een echte frontman heeft. Phil reageert bevestigend, maar ontkent dat de rest van de band alles moet doen wat Dave hen opdraagt. "Natuurlijk heb ik wel input. Het album zou niet hetzelfde zijn als ik, Jim of Ed niet in de band zou zitten. Het is een geweldige band, zolang je je plaats maar weet. Dat ik een nummer als 'There's No Way out of Here' niet leuk vind, betekent niet dat ik er geen plezier aan heb beleefd. In elke band moet je gewoon compromissen sluiten en je kan niet altijd je zin krijgen." Voor de zekerheid checkt hij even bij Jim, voor deze avond in elk geval lolbroek van de band: "Jim, Jim! (…) 'There's No Way Out Of Here'?"
"Tja, het is een David Gilmour-nummer," antwoordt Jim, waarmee hij aangeeft dat David Gilmour niet zijn favoriete artiest is.
Jim schijnt een echte aanwinst voor de band te zijn. Phil zegt dat hij helemaal weg is van Jims baspartij op titeltrack 'Monolithic Baby!'. "Ik kan thuis op de bank zitten en helemaal opgaan in die groove van hem. Tijdens optredens ga ik gewoon expres naast zijn versterker staan." Jim speelde eerder in de New Yorkse spacerockband Lord Sterling en is een oude bekende van Monster Magnet; tijdens de God Says No-tour was Jim hun roadie.

Downloaden of Ebayen?
Hoewel het album hier nu een paar weken uit is, moeten de fans in het thuisland het album laten importeren via Amazon of Ebay. Phil vindt dat niet zo geweldig, hij schijnt niet eens te weten waar dat nou precies aan ligt. "Ze zijn allemaal aan het downloaden. Ze krijgen het allemaal gratis. Wij zijn er de dupe van, maar aan de andere kant begrijp ik het ook wel. Als ik een tiener zou zijn en de prijs van cd's te hoog zou vinden, dan zou ik het ook doen! Geen twijfel mogelijk. Het is zelfs spannend: het is namelijk illegaal. Het maakt me ook eigenlijk niets uit. Ik ben nooit rijk geworden door in een band te zitten. Zolang de mensen het leuk vinden om naar te luisteren, bestaat er de kans dat ze het kopen." Phil zegt zelf door geldgebrek alle Monster Magnet-platen gedownload te hebben. "De platenmaatschappij wilde ze niet aan me geven." Wat ook weer tekenend is voor de band die Monster Magnet had met haar oude platenmaatschappij.

Nostalgie
"Outkast, Missy Elliot (lacht), veel oude jazz en blues. Ik heb het op het moment even gehad met de hardrock." Sinds ze weer op tournee zijn, doodt Phil de tijd met het luisteren naar muziek. "Ik zou er niet wakker van liggen als bands zoals Good Charlotte en Blink 182 niet meer zouden spelen. Net zoals Limp Bizkit." De hedendaagse rock die MTV laat zien is niet iets waar Phil op zit te wachten. "Ik ben blij dat nu-metal eindelijk uitsterft, maar helaas komen daar de blije punkbands voor in de plaats. Daarom luister ik nu naar Missy Elliot. Ik wil gewoon echte, oprechte muziek. Ik luister zelfs weer naar Black Sabbath, The Groundhogs, The Stooges, MC5… de muziekindustrie is gewoon zwaar klote!" Phil wijst naar het logo op het jasje dat hij aanheeft. "Kijk: Hatebreed! Da's nou nog eens een goeie band. Die komen er wel!" De tieners van vandaag de dag zouden tekort komen doordat ze volgepropt worden met die verschrikkelijke muziek. Is dat niet gewoon sentiment? "Nee! Ik zou het gewoon veel beter vinden als ze naar Slayer zouden luisteren. Het publiek is gewoon passief."

http://www.kindamuzik.net/interview/monster-magnet/monster-magnet-is-een-geweldige-band-zolang-je-je-plaats-maar-weet/5363/
Meer Monster Magnet op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/monster-magnet