• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mocky neemt de tijd om het te maken

"I once went to the wrong Ghent," vertelt de Canadese bard ons. Ooit, lang geleden, reisde hij voor een van zijn optredens naar Gent, Nederland. Helemaal de plas overgestoken naar de juiste plaatsnaam, maar in het verkeerde land. Mocky speelde verleden week op het Lunapark-feest in de Culture Club te Gent, België. Deze keer voor de gelegenheid aangekleed met speelautomaten en botsautootjes. Neen, niet Mocky. Die doet het tijdens zijn optredens met poppenkast en Mickey Mouse-oren.

Tekst: Edward Dekeyser

Publicatiedatum: 02 juni 2004

Het nieuwe album Are+Be stond al langer genoteerd als een van de meest verwachte releases van het jaar. Een spannend werkstuk is het geworden, waar improvisatie het uitvecht met gekheid en de beats het opnemen tegen de catchy melodieën van de songs. Wat is het geheim van Mocky? Is het zijn nonchalance waarmee hij ontwapenend iets moois maakt met de meest vanzelfsprekende ingrediënten? Is het de manier waarop hij woord en klank combineert tot een kort en bondig geheel? Of hoe hij moeiteloos, zoals ook Stijn en Jamie Lidell dat doen, van funk een wit genre maakt? Want al was Mocky's optreden nogal chaotisch, als performer heeft hij er ongetwijfeld heel wat fans bijgewonnen. Hij bespeelt de Moog met zijn kont, deelt tamboerijnen uit in de zaal en vecht het tijdens 'Mickey Mouse Motherfucker' uit met zijn kompaan Ed Hawk. Tijdens 'Sweet Music' slaagde hij er zelfs in om heel de Culture Club het refreintje "Sweet music / What you're doin' to me" mee te laten zingen.

Vooreerst complimenten over de leuke videoclip die 'Mickey Mouse Motherfuckers' begeleidt. Het is een beetje Google dissen, niet?
"We gebruiken daarvoor inderdaad Google. De clip is gemaakt door mijn compagnon Ad Hawk, die ook rapt op de track. Hij dacht dat het wel een leuk idee zou zijn om te zien wat er zou gebeuren als je op elk woord van de tekst een Google-zoekopdracht zou uitvoeren. En dat hebben we allemaal op een hoop gegooid. Het zijn een heleboel ideeën bij elkaar die dan elk weer andere ideeën met zich meebrengen. En soms komen die samen, maar soms blijken ze ook volledig tegengesteld aan elkaar."

Bij jouw muziek is dat eigenlijk ook het geval.
"De muziek is een combinatie van verschillende bronnen. Zo gebruiken we het thema van de serie 'Taxi' van Bob James, maar dan omgekeerd. Het is geen sample, het is door mij ingespeeld. Het is een soort mix. Omdat ik zo gek ben op de man zijn muziek wou ik zijn melodie en harmonie laten weerspiegelen in 'Mickey Mouse Motherfuckers'. Verleden jaar heb ik op Clone een 12" uitgebracht met herwerkingen van Bob James."

Je hebt dus ook op Clone uitgebracht. En dan ben je verrast dat ik dacht dat je een Nederlander was?
"Tja, veel mensen denken dat. Maar ik ben Canadees. Ik heb een tijd in London gewoond, maar daar kon ik niet doen wat ik in mijn hoofd had, namelijk de combinatie van pop, dance en jazz. Dus na mijn eerste job in London, als bassist bij Talvin Singh, ben ik naar Amsterdam gegaan waar ik Steven de Peven ontmoette, bij wie mijn muziek onmiddellijk aansloeg. Hij bracht ook mijn eerste 12" uit op Zephyr's Mom. En ik weet niet waarom mijn muziek het goed doet in de Lage Landen. Ik denk dat Belgen en Nederlanders mij beter kunnen smaken omdat ze een breder gevoel voor humor hebben. Ze zijn bereid te lachen, ze willen daar gaan waar de muziek je naar toe brengt."

Hoe ben je bij het Gomma-label terecht gekomen?
"Ik ontmoette de mensen van Gomma toen ik een tour deed in Duitsland. Het zijn de mensen van Gomma die mijn eerste album ('Made in Mesopotamia') opnieuw hebben uitgebracht. Het gebeurde allemaal zeer traag, het vinden van de geschikte labels, een thuis voor mijn muziek. Het vraagt nu eenmaal tijd. Op lange termijn verdien je dat wel terug, want nu staat er op mijn nieuwe plaat veel betere muziek dan wanneer het allemaal snel gegaan zou zijn. Er waren wel dertig labels die zeiden: 'Mocky, we kennen je muziek, je remixes, we houden ervan, maar we zullen het niet kunnen verkopen, we kunnen het niet marketen.' Dus daar zit je dan met je goede muziek, die niemand wil uitbrengen, en je begint te denken. 'What's wrong with me, what's wrong?'' En dan zeiden ze: 'What's wrong with you? Het is te vreemd.' Of: 'Het is niet vreemd genoeg.' Die lui maken hun geld door muziek te marketen die experimenteel en rebels zijn. En dat ben ik ook wel, maar ik ben tegelijkertijd ook van alles anders. Ik ben 29 en geen 20 meer. Ik heb ondertussen materiaal voor acht albums. Strikt gesproken is dit mijn tweede album. En daar ben ik trots op. Ik maak liever twee heel goede albums dan acht middelmatige met weinig goeds op dat iedereen dan toch vergeet."

Wanneer ik je muziek beluister, hoor ik iemand die het allemaal niet al te serieus lijkt te nemen. Ik had niet gedacht dat je er zo professioneel zou over nadenken, zo carrièrematig bijna?
"Het is altijd een carrière geweest voor mij. Van toen ik veertien jaar was en jazz speelde. Jazz is altijd een belangrijke factor geweest in mijn muziek, om het niet te serieus te houden. Ik wil de jazzfactor erin hebben. De manier waarop jazz gespeeld wordt: plezier maken, spelen met de verwachtingen van de mensen. Dat is dus de connectie naar jazz in mijn muziek. En natuurlijk heeft jazz een slechte naam gekregen. Veel van de huidige jazz is saai. Miles Davis stopte al twintig jaar geleden met jazz spelen. Ik probeer de diepte van jazz te mengen met het eenvoudige van de popmuziek uit de eighties. Ik probeer de originele popstijl, de mix van sound en song zoals Whitney Houston of Jackson 5 dat deden, te absorberen, de manier waarop hun refreintjes altijd in je hoofd bleven hangen."

Het catchy aspect van de popsong?
"Precies, dat is altijd mijn grootste zorg wanneer ik muziek maak. Ik ben al die platen die alleen maar uit beats en gekraak bestaan zo beu. Voor mij moet je een beetje harder dan dat proberen. Dan pas wordt het tijdloos. Ik wil het allebei, de diepte van jazz en de catchiness van de popsong."

Denk je niet dat elke muziek zijn tijd heeft en het belangrijk is jezelf niet vast te rijden in een bepaalde stijl?
"Daarom was ik ook wel blij dat de mensen van het platenlabel tegen mij zeiden dat ze mij niet konden marketen, omdat ze niet begrepen welk soort muziek ik maakte. Ook voor mij is het een geheim welk soort muziek ik maak. Ik weet het zelf niet. Ik maak eigenlijk helemaal geen bepaalde soort muziek. Daarom is Miles Davis mijn grootste held, omdat die zoveel verschillende stijlen en genres heeft gecombineerd en altijd weer met iets nieuws kwam. Ik ben er zeker van dat, als die jazzcats nog zouden leven, ze nu geen jazz meer zouden maken. En dat is waar het bij mij om gaat. Ik wil niet blijven hangen in een bepaalde scene. Ik had kunnen blijven hangen in electroclash of hiphop, maar daar is het mij niet om te doen."

Je geeft hier zonet, nog voor ik ze gesteld had, het antwoord op een van m'n vragen. Is er een stijl van muziek die je niet speelt?
"Ik ben geen DJ. I really think there is too many dj's out there. Er is altijd te weinig diversiteit. De meeste DJ's hebben het echt moeilijk om nieuwe muziek naar voren te brengen. Ze pretenderen dan dat er geen nieuwe muziek meer is, dat alles al gemaakt is, dat je enkel nog kan remixen of coveren, of een bepaalde tijdsgeest terug oproepen. Daar geloof ik niet in. Het is belangrijk om live te spelen, om songs te schrijven. Vanuit het oogpunt van de muzikant zijn DJ's daarom juist verantwoordelijk voor de dood van de muziek. Ik kan mij er niet bij neerleggen dat muziek tegenwoordig enkel uit boum-tchack bestaat."

Boum en tchak, droge beats dus, zijn anders wel een belangrijk onderdeel van je twee albums.
"Ja, zeker wel. Het gaat hand in hand. Maar soms moet je zeggen wat je denkt. Ik maak nieuwe muziek, met beats natuurlijk, maar het zijn nieuwe songs. Ik recycleer geen muziek, nou ja, eigenlijk recycleer ik soms toch wel oude liedjes. Maar toch is het nieuw, in die zin dat mijn muziek zich niet vastklampt aan één bepaalde productiestijl en het ook geen covers zijn. Hier is een song, hij heet 'Mickey Mouse Motherfuckers', het is nieuw, het bestond voorheen niet."

Is je stem je belangrijkste instrument?
"Ik begin het meer en meer te leren, want vroeger maakte ik vooral instrumentale muziek. Dat was leuk, maar het bracht me niet waar ik heen wou. Ik moest er meer van mezelf in steken. Ik ben geen zanger of rapper. Ik ben meer een songschrijver. Mensen samenbrengen in en rond muziek, dat is wat ik wil doen. Zo staan er op het album samenwerkingen met Jamie Lidell ('How Will I Know You'). En ik werk dan weer mee op zijn album. Muziek gaat over mensen. Als je een song schrijft, heb je iemand in gedachte. 'The age of the sounds is over.' In de eighties had je songs, in de nineties had je sounds. Daarom was Aphex Twins 'Windowlicker' zo'n belangrijk moment. Want dat is eigenlijk een song. Je moet tegenwoordig al heel straf uit de hoek komen wil je nog scoren met enkel sound-gerichte muziek. Als ik de nieuwe Squarepusher hoor dan denk ik dat hij nog beter zou geweest zijn met songs erbij, zeker als je het bekijkt vanuit de manier waarop ik muziek wil maken. Ik wil iets voelen, een hogere kracht, zoals in de kerk. Iets positiefs en tastbaars. Zelfs wanneer je het meest experimentele stuk muziek hebt, geef het dan ten minste de juiste titel. Noem het bijvoorbeeld niet 'Untitled n°3'. Maak het niet te moeilijk. Ik heb mijn album eenvoudig proberen te houden. Het zijn eenvoudige combinaties van beats en stem. En alle melodieën kunnen zo op een piano gespeeld worden. We staan nu gewoon iets verder. In 2004 gaat het over sound- én songwriting."

Je zat op het Gomma-label en daarna op Four Music, allebei Duitse labels.
"Gomma Music heeft muziek van Basquiat uitgebracht. En ze hebben er verstand van muziek. Het is een goede zet geweest om een nieuwe versie van mijn album Made in Mesopotamia uit te brengen. Daarom ben ik blij dat ik nu op Four Music zit. Ik zorg voor hun underground credibility en voor muziek met Engelse teksten. En zij zorgen voor een fatsoenlijke distributie van mijn platen. De volgende uitdaging zal zijn om het live-aspect wat meer onder de knie te krijgen, want ik heb nu nog geen echte voldoening van mijn concerten. En dat leerproces zal zich dan weer weerspiegelen in mijn volgende albums. Daartussen wil ik nog het juiste evenwicht vinden."

Vertel eens over de remix die je deed voor het Sun Ra-tribute op Kindred Spirits.
"Ik heb ooit een biografie van Sun Ra gelezen en ik ben altijd een enorme fan van hem geweest, niet zozeer van zijn muziek maar vooral van zijn ideeën en theorieën. Een jaar geleden had ik inderdaad iets opgenomen voor Kindred Spirits, gebaseerd op de muziek van Sun Ra. Maar ze waren niet tevreden over het resultaat. Opeens dacht ik eraan dat ik nog een stuk had liggen, dat ik gemaakt had op basis van de ideeën van Sun Ra. Dat heb ik hen dan laten horen. En dat vonden ze dan weer wel perfect. Het is dus in feite geen remix, maar eigen werk. Ik noemde het 'Departure Point', omdat het de muziek is die ik zou willen maken als ik het financieel wat beter zou hebben. Maar het is wel waar ik over tien jaar wil zijn op muzikaal vlak. De eenvoud behouden, en de soul zoals ik hem voel. En dat is nog niet wat ik momenteel doe. Nu moet ik opletten wat ik doe omdat ik met muziek mijn brood moet verdienen. Marvin Gaye bracht in de eighties zijn beste werk uit, de Vulnerable-elpee, die nooit uitgebracht werd toen hij nog leefde. Een elpee waar hij zingt over wonderlijke vioolarrangementen, zoals Nat King Cole dat destijds deed. Tegelijkertijd maakte hij 'Sexual Healing', omdat disco toen goed aansloeg bij het publiek. 'Sexual Healing' is een goede plaat die past bij de tijdsgeest. Maar dan heb je Vulnerable, dat rond dezelfde tijd werd opgenomen, en dat is echt een tijdloze plaat. Ik zit nu ook in die situatie. Ik zou een album vol hiphop, modieuze electro of muziek in de stijl van 'Departure Point' kunnen maken. Maar ik leg mezelf een strenge selectie op en zet nu gewoon de drie beste hiphop- of electronummers op één album."

Are + Be is uitgebracht door Four/N.E.W.S.
» Lees de recensie

http://www.kindamuzik.net/interview/mocky/mocky-neemt-de-tijd-om-het-te-maken/6207/
Meer Mocky op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mocky