• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mintzkov Luna: Deze band evolueert constant

Met M for Means and L for Love ligt sinds kort het meer dan geslaagde debuut van Mintzkov Luna in de winkelrekken. Een goede reden dus om de triomfators van de Rock Rally 2000 te onderwerpen aan een kruisverhoor, volledig volgens de Kindamuzik-norm.

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 20 januari 2004

Mintzkov Luna heeft zich op relatief korte tijd opgeworpen tot één van de meest interessante groepen binnen het Vlaamse muzieklandschap. M for Means and L for Love werd eind vorig jaar bedolven onder de lauwerkransen en de prachtsingle 'Mimosa' was nauwelijks weg te branden uit de ethers van de alternatieve radiostations. Nu de plaat ook uit is in Nederland, gaan ze ook daar stilaan door de knieën voor het Antwerpse kwartet. Onder het genot van een goede kop koffie voelde KindaMuzik zanger Philip Bosschaerts aan de tand.

De plaat ligt sinds kort in de platenzaak. Hoe zwaar is het zenuwstelsel op de proef gesteld geweest, de dagen voorafgaand aan de release?
"Tussen onze overwinning in de Rock Rally en de release lagen drie jaar, hoewel we eigenlijk al in mei klaar waren. Afgelopen zomer hebben we dan nog enkele details bijgewerkt. Het album ligt nu eindelijk in de winkels en dat is toch wel een 'verlossing'! We voelen ons goed, super eigenlijk! We zijn nog altijd aan het wachten op de eerste negatieve recensie. Misschien van KindaMuzik?"

Wacht maar … nee, zelfs in het meest gevreesde weekblad Humo hebben jullie – naar hun normen – een overdonderende recensie gekregen. Iets wat in het verleden wel eens anders was met besprekingen van Belgische bands. Ben je gevoelig voor kritiek?
"We waren zelf zeer tevreden over het resultaat en dat was ook heel belangrijk voor ons. Vervolgens is het natuurlijk wachten op wat de mensen er zullen van denken. Het eerste wat komt zijn de recensies en die zijn dus uiterst positief, evenals die van het publiek.
"Het was wel spannend! Ze hadden al voor de recensies gezegd dat de plaat heel goed was, maar toch verwacht je dat er nog een 'maar ...' komt. Nu was het over de hele lijn positief en zijn we vooralsnog gespaard gebleven van negatieve kritiek. Ik weet ook niet wat het met ons zou doen. Voorlopig vind ik het echter heel fijn zo."

Hoe hoog schat je M for Means and L for Love zelf in?
"Ik heb het er een tijdje geleden nog over gehad met Pascal Deweze (ex-Metal Molly, nu Sukilove en Chitlin' Fooks - DC). Hoe weet je als je tevreden kan zijn over een plaat? Toen de cd klaar was, hadden we een gevoel van 'het is goed en de nummers zijn oké', maar toch twijfelden we nog aan bepaalde dingen en stelden we onszelf de vraag of we dit en dat niet beter zus en zo konden doen. Pascal drukte me meteen op het hart dat we alleen maar zo goed mogelijk ons best konden doen en dat we daarna alles moesten loslaten. Dat is vrij goed gelukt, maar met het oog op een volgende plaat zijn we ons wel al meteen gaan afvragen wat we eventueel nog kunnen veranderen. Maar dat is wel normaal natuurlijk, het evolueert constant."

Hadden jullie al songs klaar voor jullie de studio introkken?
"Na de Rock Rally hebben we drie jaar aan nummers gewerkt. We zaten in een fase waar we op zoek waren naar onszelf als band. Wie is Mintzkov Luna? Hoe schrijf je een goed nummer? Hoe haal je maximaal rendement uit je instrument? Meer van die dingen, sterker worden als groep en er vooral een collectieve visie op nahouden."

Hoe zijn jullie bij Frank Duchene terecht gekomen?
"Frank is een oude kennis van onze vorige geluidstechnicus, net als Alex Callier van Hooverphonic. We hadden een paar namen in gedachten, tot we op het spoor van Frank kwamen, die ook al met Soulwax en Gorki gewerkt had. We hebben hem toen gecontacteerd en het klikte meteen. He did a hell of a job!"

Onderweg zijn jullie gitarist Bert Van Roye verloren. Hoe hebben jullie zijn vertrek opgevangen?
"De plaat was al klaar, maar het zat er al langer aan te komen. De laatste drie jaar waren niet altijd even gemakkelijk. We namen wel veel nummers op, maar telkens zonder resultaat. Er kwamen steeds vaker mensen op ons toe om te vragen hoe het nu eigenlijk zat en dat was frustrerend! De cd is er nu eindelijk, maar voor Bert was het allemaal een beetje teveel geworden. Hij had genoeg van die hectische toestanden, terwijl wij gerust nog wat 'zotter' konden doen. We wilden er ook, koste wat kost, voor gaan!"

Jullie hebben toch ook live het één en ander moeten bijstellen.
"We spelen nu met één gitaar. De eerste keer dat we met deze opstelling speelden, waren de reacties goed. We hadden naar aanloop van onze promotour gemakkelijk in een halve week een gitarist kunnen opleiden, maar daar hadden we geen zin in. We willen er zéker iemand bij, we zijn aan het zoeken en mensen aan het uitproberen. Het is ook niet de bedoeling om er lukraak iemand uit te kiezen. Het is allesbehalve evident. We spelen nu zes jaar samen en het moet dus ook op vriendschappelijke basis klikken. Verder moet onze nieuwe aanwinst sowieso goed kunnen spelen en muzikaal een beetje op dezelfde golflengte zitten. We nemen er gewoon onze tijd voor, al hopen we voor het einde van januari iemand gevonden te hebben."

Waarom heeft 'Copper' de plaat niet gehaald, een afgesloten hoofdstuk?
"Absoluut, we hebben dat nummer anderhalf jaar geleden opgenomen, uit nieuwsgierigheid, en op single uitgebracht. Daarna zijn de andere songs erbij gekomen en 'Copper' bleek niet echt meer in het plaatje te passen. We hadden het nummer misschien nog wel kunnen aanpassen, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd."

Persoonlijk vind ik 'Mimosa' de beste song van de plaat. Waarover handelt dit nummer precies en wie is er met het idee komen aandraven?
"Het was het enige nummer waar ik achteraf nog een tekst bij moest zoeken, want de oorspronkelijke versie was niet goed. Ik heb eraan gesleuteld tot vlak voor de opnames. Het zijn eigenlijk flarden tekst van oude nummers die ik tot één song gebundeld heb. Mijn teksten gaan wel over 'iets', maar ik vind het in wezen toch niet zo belangrijk.

Iedereen staat vrij om het op zijn manier te interpreteren …
"Ja, precies! Ik ben persoonlijk vaak ontgoocheld als ik lees waarover song a of song b gaat. Het verpest een beetje de sfeer rond een nummer, vind ik. Het is leuker om een tekst te horen die voor interpretatie vatbaar is. Zelf probeer ik het ook op die manier te doen. Bij 'Mimosa' hebben we identiek dezelfde wijze gehanteerd als voor de andere nummers. Iemand, meestal ben ik dat, komt met een idee aandraven dat aanvankelijk volledig afgekraakt wordt. Dan wordt eraan gesleuteld tot alles uiteindelijk op z'n plaats valt."

Jullie wonnen de Rock Rally in 2000. Hoe gingen jullie met de druk om? Elke muzikale verrichting van een RR-winnaar wordt immers met argusogen gevolgd.
"Als je de Rock Rally wint, zijn alle spots inderdaad op jou gericht. Wij hadden echter dadelijk het gevoel dat we nog veel beter konden en er nog veel werk aan de winkel was. Die zogenaamde druk hebben we positief ervaren. Het heeft ons gesteund en daardoor zijn we nog meer ons best gaan doen. Maar ook zonder de Rock Rally zouden we het volle pond gegeven hebben, al was die overwinning natuurlijk wel een flinke duw in de goede richting en dé perfecte stimulator."

De intro van 'It Takes Notes', wat voor een geluid is dat precies?
"Dat is een gitaar. Ik heb dat nummer gewoon op akoestische gitaar geschreven, al was die intro oorspronkelijk bedoeld voor een keyboard. Ik had die de bewuste dag echter niet ter beschikking en dus heb ik het maar op gitaar opgenomen. Uiteindelijk heb ik het bewuste akkoord in een Pro Tools verwerkt, tot ik het gewenste effect kreeg. Ik vind het resultaat wel geslaagd."

Stel nu dat je de Rock Rally niet gewonnen had, zou dat in wezen iets veranderd hebben?
Philip: "Het opent zeer veel deuren en je leert heel veel mensen kennen. Ze zeggen altijd – klinkt misschien een tikkeltje arrogant – dat talent komt bovendrijven en die Rock Rally is toch iets speciaals in België. We hebben mooie kansen gekregen en in die optiek is die overwinning zeer belangrijk geweest voor ons."

Heeft die overwinning ook een invloed gehad op jullie als mens?
"Ik maak al muziek vanaf mijn veertiende en we zijn er altijd heel gepassioneerd mee bezig geweest. Plots kregen we het besef dat we serieus en goed bezig waren. Waar we voor de Rock Rally 1 of 2 keer per week repeteerden, deden we dat erna zeven dagen op zeven. Of toch zeker zes!"

Nog tijd voor andere dingen?
"Lies en Pascal werken allebei nog in een platenzaak. Minchul werkt momenteel niet en ik ben vorig jaar gestopt met mijn studies omdat we die plaat gingen maken."

Naast muziek ben je vooral bezig met schilderkunst. Met welk schilderij zou je M for Means and L for Love vergelijken?
Philip denkt lang na. "Dat is een hele moeilijke! Thematisch zou je zowel voor expressionisme als impressionisme kunnen gaan. Of meer design. Ik denk eerder aan een drukschilderij, met veel details, zonder evenwel het geheel uit het oog te verliezen. Nu ben ik poëtisch bezig, maar ik zou echt niet weten met welk schilderij onze plaat overeenstemt. Nummers kunnen er meteen staan, maar ik hoop eigenlijk dat de mensen per beluistering nieuwe dingen ontdekken in onze songs. Albums die zich slechts mondjesmaat prijsgeven, vind ik trouwens steevast de beste. Sta je er de eerste keer nog enigszins argwanend tegenover, dan wordt die na verloop van tijd steeds beter en beter. Sommige platen moeten echt groeien."

Ik kan me voorstellen dat er in het ouderlijk huis menige wenkbrauwen gefronst worden als je meedeelt dat je de studies inruilt voor een onzeker bestaan als muzikant.
"Ik zat in mijn eerste jaar toen dat we de Rock Rally wonnen. Aanvankelijk heb ik mijn studies verder gezet, maar Mintzkov Luna vergde toch heel veel tijd en inzet. Mijn ouders zagen ook wel dat de combinatie studies/muziek niet langer werkte. Ook voor Lies en Pascal is het soms moeilijk. Iedereen moet het gewoon voor zichzelf uitmaken hoe die het doet en vooral hoe die het volhoudt."

Wat was het gevoel dat er overheerste toen je voor het eerst jezelf op de radio hoorde?
"Ik vind het toch wel vervelend, want ik ken de nummers door en door. 'k Weet niet of de anderen het ook zo aanvoelen. Als ik ons op de radio hoor, blijf ik wel altijd luisteren. Gewoon om te wachten op het commentaar dat ze na afloop geven. Ach, het klinkt misschien verwaand, maar we zijn het intussen al een beetje gewoon, al blijft het gek om jezelf te horen! Maar zelfs mijn ouders luisteren nu vaak naar de plaat."

Jullie staan inmiddels bekend als een vrij democratisch geheel. Wie slaat het hardst op tafel, iemand moet toch uiteindelijk het laatste woord hebben?
"Nee! Ik zou niet kunnen zeggen wie er de knoop doorhakt. Iedereen heeft een rol binnen de groep, die van mij is om een nummer aan te dragen dat vervolgens wordt opgepikt. Lies is dan weer van groot belang om de volgende stap in goede banen te leiden. Ik hoop dat dit ook zo zal blijven naar de toekomst toe. Het zou tof zijn mocht ook het volgende album op dergelijke wijze tot stand komen."

Veel meningsverschillen zijn er dus nog niet geweest?
"Toch wel, constant eigenlijk! Over de grootste banaliteiten discussiëren we soms nog het meest. Het kost ons soms letterlijk bloed, zweet en tranen om iets tot een goed einde te brengen. Maar zo werkt het wel voor ons. We hebben allemaal verschillende meningen. Mochten we het van meet af aan alle vijf met elkaar eens zijn, wees er dan maar zeker van dat het heel goed is!" (lacht).

Wat mogen we in 2004 van jullie verwachten?
"Dat is nog allemaal redelijk vaag. Begin volgend jaar komt de plaat waarschijnlijk uit in Nederland en hopelijk kunnen we daar wat optredens doen. Ik vind Nederland zeer belangrijk, want het is toch weer iets anders dan concerteren in België. En laat ons hopen dat we in 2004 ook veel festivals mogen doen."

Belgische artiesten hebben in een kleinschalig land als dit vaak snel te kampen met overexposure. Heel wat van hen waren de afgelopen zomer op zowat elke straathoek te zien. Hoe staan jullie hier tegenover?
"Wij proberen dat redelijk beperkt te houden. We zijn echt wel perfectionistisch wat onze optredens betreft. Die moeten sowieso goed zijn, ook qua geluid en infrastructuur. We willen vooral dingen doen die tof zijn! We zijn niet van plan om elk jeugdhuis of café plat te lopen. Die overexposure heeft misschien ook zijn voordelen, het 'sneeuwbaleffect', weet je wel!"

Hoever reiken de ambities?
"Tot de Grammy's! (grinnikt) Bwah, we zullen wel zien hoever we kunnen geraken. We gaan er in elk geval alles voor doen. We hopen met onze muziek gewoon veel mensen te bereiken en verder nemen we de zaken zoals ze zich aandienen."

Welke artiest mag morgen aan de lijn hangen om jullie te inviteren als voorprogramma?
"We hebben die vraag nog al eens gekregen bij de cd-voorstelling en dan zeiden we telkens Johnny Cash. En een week later stierf die dan, dus dat zal jammer genoeg niet meer lukken. Nee, doe mij maar de Pixies, nu ze opnieuw samenkomen. We hadden het onderling reeds afgesproken, als die ooit een reünie houden, doen wij het voorprogramma."

Mintzkov Luna speelt op zaterdag 31 januari in deSingel te Antwerpen tijdens De Nachten

» Ga terug naar de KindaMuzik @ De Nachten startpagina

http://www.kindamuzik.net/interview/mintzkov-luna/mintzkov-luna-deze-band-evolueert-constant/5001/
Meer Mintzkov Luna op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mintzkov-luna