• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Melissa Auf der Maur: muziek bevrijden met beeld

Wat doe je als het uitbrengen van een album niet wil vlotten? In het geval van Melissa Auf der Maur ga je dan op zoek naar manieren om een nóg interessanter totaalpakket te maken. En zodoende komt de ex-bassiste van Hole en The Smashing Pumpkins in 2009 niet alleen met een plaat, maar ook met een film en een stripboek. Dat alles in een project met de naam Out of Our Minds, waarvan ze op Le Guess Who? een voorproefje geeft.

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 21 november 2008

Zo krijgt Auf der Maurs tweede soloalbum een bijzonder totaalplaatje. Na het uit 2004 stammende Auf der Maur en de daaropvolgende tour werkt ze keihard om met meer materiaal te komen. Door haar platenmaatschappij loopt dat project evenwel aanzienlijke vertraging op. Uit die frustratie ontstaat echter iets prachtigs. Tegenover KindaMuzik verhaalt de roodharige Canadese over het project waarmee haar talenten in beeld en geluid na al die jaren fuseren.

In het voorproefje op je website bedenk je je na het zien van de drie verhalen in het parallelle universum opeens hoeveel overeenkomsten er zijn tussen verschillende historische periodes. Maar wat wil je ons leren met dit chaotisch, bloederig en donker portret van de geschiedenis?
"Ik denk dat het bloed of de botsende auto's meer de waarheid door conflict vertegenwoordigen. Uitdagingen laten ons de waarheid zien en geven de mogelijkheid jezelf te tonen. De dood van mijn vader, tien jaar geleden, was bijvoorbeeld hartverscheurend. Maar het verschafte me wel een nieuw perspectief om liefde te vinden en mijn creativiteit verder te na te jagen. Het hart van de zaak ligt vaak in conflict. In de tijdreis door het parallelle universum van Out of Our Minds wordt de verbinding met het hart gemaakt door het conflict tussen de heks en de viking, man en boom en auto op auto. Het is subtiel, maar ik wilde laten zien hoe vergelijkbaar elk conflict is, in welke tijd het ook speelt of welke chaos zich ook openbaarde."

Een wereldberoemde fotograaf als Anton Corbijn bleek ook in staat om het denken in verstilde beelden om te zetten in bewegende beelden in Control. In welk opzicht speelt je ervaring als fotografe een rol in het opnemen van jouw film?
"Nog steeds fotografeer ik, maar sinds ik ben overgestapt op digitaal vergeet ik vaak de foto's te uploaden. Daardoor schiet ik ook minder. Maar ik heb er wél een hoop gemaakt tijdens het maken van de film. Denken in foto's en in film kent veel raakvlakken, net zoals het schrijven van liedjes en film dat hebben. Je vertelt immers een verhaal met ritme, textuur en symbolen. Maar naast het visuele aspect is de belangrijkste inspiratie om de film te maken het verhaal dat ik wil vertellen. De boodschap van het album wil ik graag op zoveel mogelijk verschillende manieren tot uitdrukking brengen. Ik ontmoette Tony Stone, zag zijn film Severed Ways: The Norse Discovery of America en ik wist daarna exact wie met mij het verhaal kon vertellen."

"Anton Corbijn bewonder ik enorm, als persoon en als fotograaf. Hij maakte een opmerkelijke film over een gevoelig verhaal. Hij deed dat respectvol, stil, waarheidsgetrouw en visueel meesterlijk. Alles waar wat mij betreft een film aan moet voldoen."

Muziek was altijd je belangrijkste bron van inkomsten. Kan je stellen dat muziek nu supplementair is aan de rest, of speelt geluid nog steeds de belangrijkste rol?
"Geluid en muziek vormen nog steeds de kern van mij en mijn project. De veranderingen in technologie en de manier waarop mensen media zien en consumeren, speelt een grote rol in mijn media-expansie. Muziek nam me bijna vijftien jaar lang in beslag, maar daarvoor had ik ook een leven dat draaide om het visuele en het conceptuele. Ik wilde beide werelden bij elkaar brengen. Daarbovenop wilde ik de muziek 'bevrijden'. Als je door de hoogte- en dieptepunten van plekken als Hole en The Smashing Pumpkins bent gegaan, en net de voorbije twee jaar hebt gespendeerd aan het redden van je muziek uit de klauwen van een gezichtloos en gulzig groot bedrijf, dan zou je gek zijn je muziek niet te willen bevrijden. Nu kan het in de schaduw opnieuw groeien."

Het Le Guess Who?-festival in Utrecht is opgezet rondom de Canadese popcultuur. Wat zijn jouw gedachten over de huidige stroom aan bands uit je land?
"Het verheugt me enorm, voor Canada en haar exploderende muziekscene. Er was altijd wel een boel talent, maar net als veel Europese landen bleef men veelal nationaal gericht. Het feit dat één of twee bands doorgebroken zijn heeft veel deuren geopend. Het is prachtig dat iets als Le Guess Who? voortkomt uit die opwinding. Land of Talk en The Stills komen beiden uit Montréal; ik ken deze bands muzikaal en persoonlijk, en ik ben verheugd om onder hetzelfde dak onze geluiden te mogen delen met Nederland!"

In je aderen stroomt zowel Amerikaans als Canadees bloed. Kun je daarmee iets zeggen over waarin mensen en bands uit beide landen van elkaar verschillen en overeenkomsten kennen?
"De nieuwe wereld is fantastisch, al romantiseer ik ook de oude wereld waarin jullie leven soms wel. Ik houd enorm van de jeugd en de mogelijkheden van beide naties. Maar tegelijkertijd maakt dat ze op bepaalde manieren ook naïef en leidt dat ons naar slechte politiek, maar ook naar historische veranderingen. Muzikaal gezien is Amerika harder en Canada mooier. Meer rock ten zuiden van de grens, en meer etherische groepsjams ten noorden. Erg verschillende geluiden en scenes die alles van doen hebben met politiek. Canadezen zijn content, en Amerikanen zijn pissed off. Je kan het horen."

http://www.kindamuzik.net/interview/melissa-auf-der-maur/melissa-auf-der-maur-muziek-bevrijden-met-beeld
Meer Melissa Auf Der Maur op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/melissa-auf-der-maur