• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Meet the Meat Puppets

De broertjes Curt (zang/gitaar) en Cris (bas) Kirkwood zijn na een broodnodig hiaat opnieuw druk bezig. Het nieuwe album Sewn Together, hun tweede sinds ze in 2007 de draad weer opnamen, laat een band met vernieuwde energie horen. Afgaande op hun optreden op het All Tomorrow's Parties festival in 2008, zijn hun op til staande Europese optredens niet te missen.

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 28 mei 2009

Zo extreem en/of vindingrijk als ze tijdens de jaren tachtig klonken, klinken ze wellicht nooit meer. Na een puberale punkflirt brengen ze in 1984 het legendarische Meat Puppets II uit, één van de strafste platen op het pivotale label SST, met een niet te onderschatten invloed op underground gitaarrock, grunge én alternative country. De plotse bekendheid die ze verwerven als Nirvana hen uitnodigt om als gast te fungeren tijdens hun Unplugged performance hebben ze nooit echt kunnen verzilveren en de laatste jaren werden ze achtervolgd door wel zeer zwarte wolken. Dat ze überhaupt nog bestaan, mag al een klein mirakel heten.

Wat probeerde je met dit album te bereiken?
Curt Kirkwood: "De songs zijn eenvoudiger en lenen zich beter om live uitgevoerd te worden. In het verleden is dat al anders geweest. Mirage uit 1987 was bijvoorbeeld verschrikkelijk vervelend om live te spelen. Deze keer zijn het meer folksongs geworden, die ik heb opgeblazen om als euh … Genesis te klinken. Zeer slechte vergelijking, maar ik heb dus geprobeerd om die songs wat meer body te geven met de band."

Over jullie tijd bij SST heb je ooit gezegd dat jullie platen 'kakten', snel en goedkoop. Heb je dat met deze plaat ook gedaan?
"Ja, ik heb ze zelf geproduceerd en er was verder niemand in de studio. Dat riep inderdaad weer die oude sfeer op. Er waren geen andere opinies of suggesties aanwezig dan de onze. Niemand trok een wenkbrauw op als we een song in één take opnamen. We waren vijf dagen bezig toen we bijna klaar waren met opnemen. Zo doe ik het graag want anders verveel ik me. Ik raak erg snel verveeld."

Heb je soms ook zin om nog eens lekker veel lawaai te maken zoals toen?
"Toen wij begonnen, waren we net geen twintig én stapelgek. Het geluid dat we toen produceerden vertaalde perfect hoe we ons voelden. Tijdens optredens gebeurde het wel dat we probeerden om iedereen naar buiten te spelen, maar ik vond de kern van wat we deden altijd mooi. We wilden niet gewoon punkrock maken voor een punkrockkringetje en daarom begonnen we covers als 'Tumbling Tumbleweeds' te spelen. Ook omdat we wisten dat dat de punkrockers op de kast zou jagen. We vonden het ridicuul dat ze van die starre regeltjes hadden. En daarna hebben we nooit meer omgekeken. Natuurlijk kunnen we nog veel lawaai maken - live doen we dat geregeld - maar songs zijn belangrijker."

"Ik weet dat veel mensen van Meat Puppets II houden, maar als ik dat album terughoor, denk ik: waarom was ik toen niet wat beter? Maar we wisten niks af van productie en ik kon mijn stem niet fatsoenlijk gebruiken. Bovendien namen we toen ongelooflijk veel drugs, omdat we dachten dat dat zo moest. Elvis en Jimi Hendrix waren ook knetterstoned. Meat Puppets is opgenomen onder invloed van lsd. Er werd geen instrument vastgepakt vooraleer we aan het trippen waren. Meat Puppets II was onze mda-plaat. Voor Up on the Sun was het bier en weed. En Mirage en Huevos waren experimenten met coke. Daarna zijn we daar wel wat mee gestopt. Nu drinken we eigenlijk alleen nog wat biertjes."

Als je niet tevreden bent over Meat Puppets II, zaten de drie liedjes die jullie met Nirvana speelden tijdens hun Unplugged-set dan meer in de goede richting?
"Nee, hoewel dat zeer fijne versies zijn. Cobain zong zelfs een beetje zoals ik, met als groot verschil dat hij wel toonvast was. Maar ik kon gewoon niet beter zingen toen we Meat Puppets II opnamen. Da's eigenlijk het enige wat ik zou willen aanpassen: mijn zang. Het geluid, de gitaren, de songs en de algemene vibe zijn onvervangbaar."

Hoe kijk je terug op dat optreden? En wat vind je ervan dat men dat steevast vermeldt als het over jullie gaat?
"Het is inderdaad een mijlpaal en ergens is dat best cool, want veel mensen leren ons via die plaat kennen. Maar in mijn ogen was het nu ook weer niet zo'n wereldschokkende gebeurtenis. We hebben toen drie weken met hen getoerd en drie liedjes met hen gespeeld. En dat heeft ons een hoop publiciteit opgeleverd. Daarna zijn we ook vrienden gebleven. Ik ben zelfs een band begonnen met Krist Novoselic: Eyes Adrift. Maar dat is stilgevallen toen hij zich met politiek ging bezighouden."

Op oudere platen lijkt je gitaarspel een kruising tussen country fingerpicking en afrobeat, maar tegenwoordig doe je dat niet meer.
"Ik hou heel veel van Fela Kuti en luister ook veel naar zogenaamde wereldmuziek, omdat ik het zeer aangenaam vind dat ik niet versta wat ze zingen, zodat de boodschap niet in de weg staat van de schoonheid van de stem. Ik hou natuurlijk ook van traditionele bluegrass en van George Jones en Waylon Jennings. En ik ben opgegroeid met Led Zeppelin, maar eigenlijk luister ik nooit naar rockmuziek. Wat betreft die invloeden: ik heb me nooit tot één gitaartechniek of stijl beperkt en ik oefen niet veel. Ik ben blij met wat er uit komt. Ik speel natuurlijk al lang en gebruik nogal wat effecten, maar er komt veel trucage bij kijken. Ik heb nooit echt leren spelen, want ik ben niet het soort mens dat een plaat van Ted Nugent opzet en zijn licks probeert na te doen. Ik kan geen muziek lezen en eigenlijk weet ik niet echt wat ik doe. I'm just kind of faking it."

Hoe gaat het ondertussen met je broer? (Cris was heroïnejunk en zat een tijd in de gevangenis, nadat hij tijdens een uit de hand gelopen ruzie om een parkeerplaats in de rug werd geschoten door een veiligheidsagent)
"Hij feest nu een stuk minder dan ik; ik kan hem zelfs onder de tafel zuipen. Maar het gaat goed met hem en hij is gelukkig. Ook tussen ons tweeën gaat het beter. Als tiener wilde ik nooit met hem optrekken. Ik moest al een slaapkamer met hem delen, dus verder wilde ik hem niet in mijn buurt. Pas toen we samen muziek maakten, begonnen we echt te communiceren. Later stopte dat weer, omdat Cris fucked up was van de drugs en hij zich als een idioot gedroeg. Hij lokte ook altijd gevechten uit, meestal met mensen van de clubs waar we optraden. Ik moest dan achteraf in het stof kruipen om ons geld te krijgen. Hij verweet mij ook dat ik de belangrijkste was binnen de band. 'You do all the stuff, fuck you!', riep hij dan. 'Schrijf dan zelf eens wat songs', riep ik terug."

Hij heeft al eens gezegd dat die periode in de gevangenis zijn leven redde.
"Dat is echt zo, anders was hij zeker dood gegaan. Zijn vrouw is gestorven aan een overdosis. De ene ramp volgde de andere op. En dan werd hij ook nog eens neergeschoten. Daarna zat hij een paar jaar in de gevangenis, met een hoop bad fuckers. Hij wil echt niet teruggaan. Ons vorige album is een beetje onder de radar voorbijgegaan, omdat ik niet wist of ik op Cris kon rekenen. Maar nu zijn we echt terug."

http://www.kindamuzik.net/interview/meat-puppets/meet-the-meat-puppets/18682/
Meer Meat Puppets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/meat-puppets