• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Maxïmo Park: vreemde eend op de dansvloer

Maxïmo Park op 5 Days Off? Zijn ze daar nu helemaal gek geworden? Helemaal niet: met een avond vol dansbare gitaarbands –naast Maxïmo Park spelen onder andere Infadels, Shit Disco en Hot Chip ten dans– heeft 5 Days Off het geijkte danceterrein bewust een beetje verlaten. KindaMuzik vroeg de band naar hun band met de dansvloer. “5 Days Off een dancefestival? Wij doen gewoon wat ons opgedragen wordt."

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 03 juli 2006

Het is prachtig weer in Den Haag. De zon brandt ongenadig en dat is ook binnen, in poppodium Paard, goed te merken. Vanavond speelt Maxïmo Park er op The Music In My Head. Zanger Paul Smith, in een charmant sportbroekje, en drummer Tom English hebben zichzelf weten te ontrukken aan de televisie; Engeland won zojuist –zij het heel mager– de eerste wedstrijd op het WK voetbal van Paraguay. Nu nog vijf vragen over 5 Days Off beantwoorden en ze mogen gaan eten.

1. Wat doet een rockband als Maxïmo Park op een dancefestival als 5 Days Off?
Smith: “Als ergens een beat in zit, je kunt je hoofd er een beetje op bewegen, een klein walsje doen, dan is het voor mij dansmuziek. Veel rock is tegenwoordig natuurlijk dansbaar, zeker sinds Franz Ferdinand die barrière heeft doorbroken. Persoonlijk kan ik prima eerst op Underworld dansen en vervolgens in de volgende zaal op… Maxïmo Park. Er is wel een parallel tussen de geweldige opbouw van een technotrack en de energie van een refrein in een popliedje. Wij proberen mensen op dezelfde manier te raken.”
English: “Wij kunnen zelfs meer bieden. Als ik naar een dancefestival ga met alleen maar dj’s en laptops, dan ben ik blij als ik een rockband zie. De meeste succesvolle danceacts hebben een bepaalde vorm van performance in hun optreden ingebouwd, met grote schermen of, zoals Orbital, met lampjes op hun hoofd. Wij zorgen voor muziek èn voor iets om naar te kijken.”

Maxïmo Park is voornamelijk geïnspireerd door gitaargeoriënteerde bands, van The Smiths tot Joy Division. Zijn er ook elektronische helden?
Smith: “De meesten zitten op ons eigen label (Warp, AdV). Ik was laatst op het strand, met Ambient Works Volume 1 van Aphex Twin. Perfect. Squarepushers My Red Hot Car: die plaat speelt met garage stuff en tegelijk zit zijn persoonlijkheid er helemaal in. Dat geldt ook voor Aphex Twin: of er nou een klein pianootje in zit of net een overweldigende klank, je hoort altijd dat het zijn werk is. Boards of Canada vind ik ook geweldig. Warp heeft mij een soort opening gegeven om verder terug te zoeken, naar dingen als Kraftwerk en Suicide.”

2. Hoe komt Maxïmo Park als gitaarband op het befaamde dancelabel Warp terecht?
Aphex Twin, Squarepusher, Boards of Canada, LFO, Maxïmo Park. Is Maxïmo Park de enige zoon in de Warpfamilie die liever op ballet wil dan op boksen?
Smith: “Er zijn nog wel een paar balletdansers bij Warp, Gravenhurst bijvoorbeeld, maar het is duidelijk een statement van het label dat wij zo anders zijn dan alle andere acts. Warp probeert de laatste drie jaar minder voorspelbaar te zijn, met onder meer wat hiphopachtige releases, de films van Chris Cunningham... Ik ben blij dat wij deel uitmaken van die radicale omslag. Wij willen niet bij een traditie horen, we willen iets anders doen. Wel binnen structuren. We houden van refreintjes, een goede melodie en een hook in een liedje, maar willen niet iets doen dat al gedaan is.”

De geschiedenis van Maxïmo Park en Warp is er een waar bands van dromen. De band brengt zijn eerste single ‘Apply Some Pressure’ in eigen beheer uit, op rood vinyl. Warps labelbaas Steve Beckett pikte de single op in de Rough Trade Shop in Londen en nam contact op. “Steve spreekt op ons niveau over wat wíj doen, en niet op zijn niveau over wat híj doet. In eerste instantie waren we natuurlijk heel verbaasd, maar toen we eenmaal echt contact met elkaar hadden, bleek dat we met hetzelfde referentiekader werkten en hield het gewoon op raar te zijn.”
Tom English vult aan: “We hebben dezelfde DIY-instelling. Steve is Warp begonnen in ’88 of ’89. Hij wilde een LFO-plaat uitbrengen en dat heeft hij gedaan. Hij is extreem laidback, nooit opgefokt. Hij heeft een soort zen over zich. Je kan aan hem zien wanneer hij enthousiast is, maar hij is nooit gehaast. Hij probeert onze muziek niet op een verkeerde manier te verkopen en kent onze krachten.”

3. Collega Franz Ferdinand noemt als hoogste doel de meisjes te laten dansen. Geldt dat ook voor Maxïmo Park?
Smith: “Ik hou van meisjes. Ik hou van dansen. Ik hou van dansende meisjes. Mensen zijn over het algemeen vrij voorzichtig met hun emoties, maar omdat de dingen waarover ik zing vrij rauw en emotioneel zijn, zijn er minder grote barrières. Er is niet echt een machomuur. Wat betreft die meisjes: hun gevoel voor humor is wel belangrijk. Serieuze bands die downbeat muziek spelen, trekken vaak een mannelijk publiek aan. Meisjes waarderen het als ze zien dat je het naar je zin hebt op het podium.”
English: “Ik wil wel graag dat mensen iets voelen. Mensen voelen zich goed als ze dansen. Dan kan je misschien een heel slechte danser zijn, maar dat maakt eigenlijk niet uit.”

Dansende mensen luisteren wel minder naar de teksten.
Smith: “Klopt. Bijvoorbeeld in ‘Gone Missing’. Dat spelen we vaak als laatste nummer. Het is eigenlijk een verdrietig liedje, maar mensen krijgen er echt een soort ontlading van. Ze kunnen het meeschreeuwen op de dansvloer.”

De grootste uitdaging is om het hoofd en het lichaam op één lijn te krijgen?
Tom: “Helemaal. Dat is precies wat we doen. Niet één van de twee. Dat is een groot verschil tussen ons en Franz Ferdinand. Niet bedoeld op een anti-Franz Ferdinand manier, maar ik ben nooit zo’n fan van die band geweest. Ze hebben vaak een goede beat en slimme teksten, maar het raakt me niet. Als je naar onze liedjes luistert, hoor je dat het om meer gaat dan alleen mensen laten dansen.”

4. Hebben jullie er wel eens over gedacht om net als Bloc Party een heel remixalbum te maken?
English, zonder nadenken: “Nee”.
Smith, na enig nadenken: “We hebben een paar remixes gedaan. Eén met Christian Vogel, waar ik erg blij mee ben. Wij zijn echt controlefreaks en hebben Christian verteld wat we graag wilden en vertrouwden hem er wel mee: we hebben met hem gepraat en kennen zijn werk. Hij doet meer dan alleen wat dingen loopen. Hij komt echt met nieuwe geluiden.”
English: “Field Music heeft ook een remix gemaakt van ‘I Want You to Stay’. Dat was niet echt een remix. Ze noemden het zelf een reimagination.”
Smith: “Ze hadden de vocalen gebruikt en een nieuwe backing track gemaakt. Het resultaat klonk als The Beatles met mij als zanger, heel raar. Ik ben daar echt trots op, maar ik denk niet dat we er een heel album vol van moeten maken. We zouden niet veel mensen met onze liedjes vertrouwen. Als mensen ideeën hebben, zijn we bereid te luisteren, dat wel.”

English: “Weet je wat het is? Ik heb het gevoel dat het een stap terug is. Ik wil niet dat een album een leeg bezit wordt. Op ons album staan dertien goede liedjes, die horen bij elkaar.”
Smith: “Wij geloven absoluut nog in albums. Ik hou ervan om mijn iPod op shuffle te zetten, maar als ik een goed nummer hoor, zet ik graag het hele album op. Als band probeer je toch een verzameling momenten vast te leggen, een periode uit je leven. Het zijn allemaal losse fragmenten, die individueel van elkaar ontstaan en samen iets waardevols vormen.”

5. Wat zouden jullie doen als je vijf dagen vrij zou zijn?
Smith: “Ik zou iemand zoeken om die vijf dagen mee door te brengen en dat zou me waarschijnlijk vijf dagen kosten.”

http://www.kindamuzik.net/interview/max-mo-park/max-mo-park-vreemde-eend-op-de-dansvloer/13300/
Meer Maxïmo Park op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/max-mo-park