• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Matisyahu strijdt voor het Jeruzalem in zijn hart

Aan de grens tussen Israël en Libanon staan jonge kerels met machinegeweren in de aanslag om hun Beloofde Land te verdedigen. Op hetzelfde moment zit reggaezanger Matisyahu op een regenachtig backstageterras op Lowlands aan journalisten te vertellen over zijn geloof. “Gods gevoel voor humor”, noemt Matisyahu het, met op zijn beurt een karakteristiek joods gevoel voor humor.

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 24 augustus 2006

In de kleedkamer van Matthew Miller, beter bekend als Matisyahu, vinden we alleen koosjere hapjes. De Amerikaans-Joodse reggaezanger heeft bovendien een speciale gebedsruimte, waar hij zich kan terugtrekken met minimaal tien mannen. Mannen ja, want het orthodoxe geloof van Matisyahu staat hem niet toe met vrouwen te bidden. Sterker nog, hij geeft vrouwen uit religieuze overtuiging zelfs geen hand.
De boomlange Amerikaan met zijn traditionele baard en zijn zwarte kleding is een opvallende verschijning in de muziekwereld. Aan media-aandacht heeft hij dan ook geen gebrek. Het belangrijkste is wel dat die aandacht hem op basis van zijn muziek ook toekomt: zijn recent verschenen tweede album Youth kan zonder meer mee met de internationale reggaetop.

Een Joodse reggaezanger. Het is een unicum, maar niet zo vreemd als het op het eerste gezicht misschien klinkt. Zijn Jamaicaanse stijlgenoten verwerken per slot van rekening ook veel religieuze symboliek in hun teksten. Begrippen als ‘Zion’, ‘fire’, ‘righteousness’ en ‘purity’, die in het rastafarigeloof veel gebruikt worden, zijn rechtstreeks afgeleid uit de joodse traditie en het Oude Testament in de Bijbel. Rasta’s laten hun baard en hoofdhaar groeien uit dezelfde religieuze overwegingen als Joden, zij hebben vergelijkbare eetgewoonten en sommigen nemen zelfs de sabbat in acht, de heilige dag die bestemd is om de geest schoon te maken.

Jeruzalem
Matisyahu is een serieuze man. Hij is ervan overtuigd dat God voor hem een plan heeft, zoals hij dat voor ieder mens heeft. Eigenlijk is hij een soort zendeling, die een boodschap verkondigt van vrede en eenheid; twee waarden die op dit moment in het thuisland van zijn geloof ver te zoeken zijn. Maakt Matisyahu zich daar druk om? “Zeker, ik volg het op de voet. Maar het is wel belangrijk om te weten dat ik geen politieke boodschap wil overbrengen met mijn muziek. Ik wil muziek maken met een goede vibe, met als doel de mensen bij elkaar te brengen. Mijn muziek komt niet voort uit politieke frustratie.”

Het is een mooi diplomatiek antwoord, dat inderdaad aansluit bij zijn werk. Matisyahu’s teksten zijn religieus van aard, maar eerder symbolisch dan dat ze naar concrete of actuele situaties verwijzen. Toch wordt regelmatig gerefereerd aan Zion, de heilige berg in Jeruzalem, ook wel gebruikt als aanduiding voor Israël, het land dat door God is voorbestemd voor het joodse volk. “Toen ik zestien jaar was, heb ik een reis naar Jeruzalem gemaakt. Voor mij persoonlijk is dat een spirituele revolutie geweest. In de geschiedenis van het joodse volk speelt Israël natuurlijk een grote rol als het land waar het volk na een lange reis door de woestijn vanuit de slavernij terecht is gekomen. Israël is the place to be.”

Droomland
Is het beloofde land helemaal voor de Joden een illusie, een droomland, of is het een reëel doel? “Beide. Het kan een fysieke realiteit zijn, maar ook een spirituele. Voor de Joden is Israël natuurlijk de heilige plaats. Maar het woord Zion is ook afgeleid van het Hebreeuwse woord ‘sion’, wat iets betekent als ‘punt’. In de joodse religie staat het voor de punt van het hart, de plek waar het meeste leven in een mens zit. Jeruzalem is dus een fysieke plaats, maar er is ook een deel Jeruzalem in de mens.”

Of hij altijd zo serieus is? Of het leven niet erg lastig wordt met al die regels? Valt het hem niet zwaar om altijd en met iedereen over zijn geloof te praten? Lacht Matisyahu veel in het leven? “Mijn gezin ziet een heel andere kant van me. Trouwens: de meest serieuze mensen die ik ken zijn ook stiekem het grappigst. Joodse rabbi’s zijn soms net van die Japanse kungfumeesters uit films. Dat zijn ook altijd grappige figuren.”

Die spirituele vrijheid, die eenheid, moet daar tegen elke prijs voor gestreden worden? Desnoods met geweren, maar in elk geval door jezelf als mens te conformeren aan de strenge regels van het orthodoxe geloof? “Voor mij is het relatief eenvoudig. God heeft mij niet in Israël neergezet, maar hier in deze gekke paars met blauwe tent. Dat is Gods gevoel voor humor, denk ik. Dat hij me hier neerzet, terwijl daar van alles aan de gang is. Dus probeer ik goede dingen te doen en een puur hart te hebben en dat ook te verspreiden.”

http://www.kindamuzik.net/interview/matisyahu/matisyahu-strijdt-voor-het-jeruzalem-in-zijn-hart/13725/
Meer Matisyahu op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/matisyahu