Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ge Kun Et is hun eerste full-cd. Dat ze met één maske minder zijn - Eva Eriksson is druk bezig met onder andere Maxon Blewitt en doet nog maar sporadisch mee - wordt gecompenseerd met een karrenvracht extra muzikaal gewicht. Naast Barbara Van Hoestenberghe, Eva Van Deuren, Liesbet Swings en hun vaste kompaan Dajo De Cauter treffen we folkmuzikanten Tom Theuns en Aurélie Dorzee aan én gitarist Roland Van Campenhout.
De plaat is een vaak vrolijke, soms licht melancholische mengelmoes van folk, drones, popmelodieën, beats en experiment geworden. Met een mooie, bevreemdende sprookjeshoes, geschilderd door kunstenares Kati Heck. En voornamelijk veel hemels harmonieus gezongen plat Antwerps en hier en daar wat Engels. Maskesmachine vertaal je trouwens als Meisjesmachine en 'Ge kun et' als 'Je kan het'. En dat laatste doen ze zeker.
Wat is het grote verschil met Plaktang uit 2004?
Liesbet Swings (vocalen, ukelele, gitaar, mandoline, mondharp): "Deze plaat hebben we echt zelf gemaakt. Die eerste ep was grotendeels het werk van producer Tom Pintens (zie Zita Swoon). We hadden losse ideeën en brokstukken en hij heeft dat gestroomlijnd en er muziek van gemaakt. Je hoort ook dat het zijn sound is, vind ik. Toen we dat materiaal live begonnen te spelen, merkten we dat we dat niet op die manier konden brengen. Dat propere geluid, da's niet onze sound. Deze cd heet Ge Kun et omdat we alles grotendeels zelf gedaan hebben. We kunnen het."
Nu hebben jullie met Pascal Deweze (zie oa. Sukilove) gewerkt.
"We hadden aan Mauro Pawlowski gevraagd om te producen en die heeft Pascal er bijgehaald, om de technische kant op zich te nemen. Maar toen we er mee begonnen, is Mauro zijn rol een beetje weggevallen. Hij kwam af en toe langs, dan zei hij dat het goed klonk. En dan was hij weer weg."
Wat was Dewezes rol?
"De opnames waren een heel onduidelijk proces. Ik denk dat Pascal het soms moeilijk had om ons niet streng aan te pakken en ons te zeggen hoe het moest. Voor een aantal tracks hebben we aan hem gevraagd om ons te helpen met de structuur en zo, maar verder heeft hij ons vooral gewoon opgenomen. Wij zijn heel koppig en niet iedereen begrijpt altijd waar we mee bezig zijn. We hebben ooit al eens gewerkt met iemand die ons probeerde te vertellen wat we moesten doen, maar we konden dat niet aan."
Jullie teksten lijken de draak te steken met zinnetjes die jullie uit het dagelijkse leven plukken. Met 'Sport is tof' lijken jullie te lachen om een oude slogan van BLOSO.
"Dat zinnetje komt uit 'Attack Atab', over een fabriek waar ze roofing maken, die naast kraakpand De Scheld'apen ligt. Wij woonden daar vroeger en door die geur moest je daar echt niet aan sport beginnen. Gewoon goed in- en uitademen ging al niet. Ik woon nu in Borgerhout, aan de andere kant van Antwerpen, en soms ruik ik dat nog. Men denkt wel eens dat onze teksten altijd om te lachen zijn, maar ze bestaan voor 50% uit ernst. We menen het serieus, en daarom is het ook om te lachen. Humor is serieus, en tragische dingen zijn in zekere zin ook om te lachen. We proberen om het midden daartussen te zoeken."
Vaak lijken jullie teksten uit anekdotes geplukte quotes. "Ik heb gezien dat gij hebt gepikt" uit 'T-shirt' lijkt iets dat twee kleine meisjes tegen elkaar zouden zeggen.
"Zo ontstaan veel van onze teksten. Iemand zegt iets, of we pikken iets van vrienden en dan blijven we dat herhalen en uiteindelijk wordt dat een nummer. 'T-shirt' is inderdaad zo'n beetje kindertaal. Ons innerlijke kind is nooit ver weg en die tekst is onze ode aan alles wat gratis is in het leven. Kinderen hebben daar voeling mee. Gratis is heel vanzelfsprekend voor hen."
'Plaktang', jullie eerste nummer, zou geschreven zijn toen jullie op een lift stonden te wachten?
"Als wij vroeger met z'n allen onderweg waren, maakten we om de tijd te verdrijven opsommingen van alles wat in ons hoofd opkwam. Zoals kinderen in een auto rondkijken en beschrijven wat ze zien. Nu lijkt het of we dat een beetje ontgroeid zijn en vertrekken we meestal van een idee. Onze levensstijl is ook veranderd. Vroeger woonden we samen in De Scheld'apen, nu wonen we gewoon in huizen en zit iedereen meer op z'n eigen eilandje. Als we samen komen, zitten we nog steeds op dezelfde golflengte, maar het gebeurt gewoon iets minder vaak."
Wanneer weten jullie of een song klaar is? Ze klinken live elke keer anders en de uiteindelijke cd-versie is ook steeds verrassend.
"Ik weet niet goed of het positief is of negatief, maar dingen vastleggen is niet onze sterkste kant. We repeteren heel hard en proberen om alles in dezelfde volgorde te spelen, maar eigenlijk is dat voor ons bijna een korset waarin we niet goed functioneren. We zijn niet snel tevreden en als iets altijd hetzelfde is, beginnen we het saai te vinden. Maar we proberen daar wat van af te stappen en de songs te laten zoals ze zijn. Live is dat eigenlijk ook veel gemakkelijker."
Jullie appeal op kinderen is redelijk groot en je noemt jezelf 'freejazz for kids'. Zijn jullie een alternatief voor K3?
"Ik denk dat wij nogal onverbeterlijk kinderachtig zijn, en we moeten niet veel moeite doen om aan te slaan bij kinderen. Ergens vind ik het raar dat kinderen vaak heel goed reageren op onze optredens, want we spelen nogal hard en onze liedjes zijn niet altijd even onschuldig. We profileren ons ook niet echt zo, maar er is blijkbaar gewoon vraag naar. Maar je moet nu niet denken dat wij van die echte merchandising gaan verkopen en zo. We houden het bij buttons en T-shirts en blijven in de zelfgemaakte branche. We hebben bijvoorbeeld al eens zelfgemaakte confituur verkocht als merchandising en dat verkocht heel goed."
http://www.kindamuzik.net/interview/maskesmachine/onverbeterlijk-kinderachtig-koppig-en-serieus-om-te-lachen-dat-is-de-maskesmachine
Meer Maskesmachine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maskesmachine
Deel dit artikel: