• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Interview met de Doden: Marvin Gaye (1939-1984)

In het kader van de literaire vrijheid grijpen de KindaMuzikschrijvers in de rubriek Interview met de Doden overleden artiesten in hun kraag en vragen ze hen nog eenmaal het hemd van het lijf. Soulzanger Marvin Gaye werd 25 jaar geleden, op 1 april 1984, door zijn vader doodgeschoten na een hoogoplopende ruzie.

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Martien Ontwerpt

Publicatiedatum: 31 maart 2009

Lang leve de tijdmachine! Weliswaar kost het de redactie van KindaMuzik een grof fortuin, maar een prachtig verhaal is wat pecunia waard. We schrijven het jaar 1981. Opeens bevindt schrijver dezes zich in een trein richting het Belgische Oostende, komend vanaf Antwerpen. Daar heeft een lokale Chriet Titulaer een weg gevonden dwars door tijd en ruimte. Ruim twee uur is er, in de boemel via Gent, om na te denken over gevatte vragen aan Marvin Gaye, een van de belangrijkste exponenten van Motown. Na een zware cocaïneverslaving komt de inmiddels bijkans bankroete zanger op instigatie van de Belgische boks- en concertpromotor Freddy Cousaert naar de Vlaamse badplaats. Om op krachten te komen, en om (te pogen) weg te geraken van de woelige wereld der narcotica.

Eb en vloed
Wanneer de deur van het appartement van Gaye openzwiert, blikt een bijzonder monter ogende man door het gat van de deur. Het is hem. Een van de grootste artiesten van zijn tijd. Hij stelt ons direct voor om richting de zee te gaan. "Wanneer ik de geluiden van de zee hoor, dan kom ik helemaal tot rust. Soms neem ik plaats op een van de golfbrekers, en dan kan ik urenlang in gepeins verzonken zitten. Denkend aan van alles en niets. Aan de woelige baren van mijn eigen bestaan. En eigenlijk ook gewoon turend in het oneindige. Misschien had ik ook wel schipper kunnen worden."

Maar het werd een nomadenbestaan als muzikant. Een keus voor de creativiteit en de emotie. Met desalniettemin ruim plaats voor de eb en vloed van het leven. Over zijn royale cocaïneconsumptie zegt Gaye: "Ja, ik ben waarschijnlijk enorm gevoelig voor verslaving. Wanneer je beroemd bent, hangen er sowieso een heleboel mensen om je heen die iets van je willen. En die geld aan je willen verdienen. Tot mijn teleurstelling moet ik erkennen dat ze dat prima gelukt is. Maar ik wil mijn leven beteren, en laten zien wat ik waard ben. Volgend jaar moet mijn volgende plaat uitkomen [Midnight Love, NS]. Ik ben ervan overtuigd dat ik mijn publiek daarmee kan laten zien dat ik nog steeds het allerbeste uit mezelf kan halen. Wacht maar af!"

Religie
Weer wendt Gaye zijn blik naar het eindeloze water, waar in de verte een containerschip koers zet richting de open zee. Misschien wel naar zijn vaderland, Amerika. Hij lijkt te peinzen. Over een terugkeer. Naar huis, en naar het herpakken van zijn loopbaan. Al is er dan altijd weer die angst voor zijn vader, en die confrontatie met religie. Gaye: "Als het aan mijn vader had gelegen, dan was ik nooit zanger geworden. Deze muziek maakt naar zijn idee deel uit van een zondig bestaan. Al helemaal sinds het wat meer seksueel getint raakte. Maar ik ben het daar totaal niet mee eens. De schepping is een prachtig godsgeschenk, en seks maakt daar toch een essentieel onderdeel van uit?"

Waar hij zijn vader, een predikant, wél gelijk in moet geven, is dat het bestaan als rondreizend muzikant veel verleidingen kent. Verleidingen die vaak enorm lastig te weerstaan zijn. "Ja, ik heb letterlijk die witte lijn te vaak overschreden", vertelt Gaye terwijl hij vol zelfinzicht glimlacht. "Maar eigenlijk is mijn vader weinig beter. Hij zuipt, en slaat mijn moeder. En je weet hoe het werkt met moeders en zonen, niet? Moeders zijn heilig, mijn zoon. En de relatie tussen vader en zoon is nu eenmaal vaak problematisch. Volgens mij komt er ook een stuk jaloezie bij kijken van vaders kant. En eerlijk is eerlijk, ook een stuk rebellie van mijn kant. In de kerk krijgt mijn vader nooit applaus. En ik in de tempels waar ik speel wel. Soms zou ik wensen dat we elkaar beter zouden begrijpen. Maar het is zoals het is. Weet je, ik acht mijn vader er toe in staat om mij genadeloos een pistool tegen het hoofd te drukken."

Na deze profetische woorden begint de zeewind flink aan te zwellen. Het teken is duidelijk, de tijd is gekomen weer van de zee weg te trekken. Gaye: "Eigenlijk is dit ook wel symbolisch. Waar ik me ook bevind, ik weet toch altijd wel weer in draaikolken en stormkoppen te belanden. Kennelijk trek ik dat aan, en ben ik er niet de persoon naar mezelf daar uit te manoeuvreren. Je ziet, misschien is het verstandig dat ik nooit werkelijk de woelige baren ben gaan bevaren. De kans is groot dat de golven me verzwolgen zouden hebben." Dan toont de klok onverbiddelijk dat de tijd gekomen is terug te keren naar Antwerpen. Voor een terugreis naar het hier en nu. Het jaar 2009, waarin bekend is hoe Marvin Gaye vijfentwintig jaar geleden het water tot ver boven de lippen uitsteeg.

http://www.kindamuzik.net/interview/marvin-gaye/interview-met-de-doden-marvin-gaye-1939-1984/18326/
Meer Marvin Gaye op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marvin-gaye