• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De zure appel van Marten de Paepe

Muzikant zijn is voor velen een droom. Het proces ernaartoe is er echter een dat doorzettingsvermogen vraagt. Een flinke zoektocht naar een stijl en vooral naar jezelf. Voor Marten de Paepe is zijn nieuwe plaat Boskoop de afsluiting van een periode waarin hij als artiest tot wasdom kwam. KindaMuzik spreekt met de liedjessmid over de lange aanloop naar die plaat.

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 28 september 2011

De titel van zijn nieuwe plaat dankt De Paepe aan een optreden dat het proces waarin hij zat perfect symboliseert. Dat refereert namelijk aan een koude avond in een groentekas in het Groene Hart waar hij met zijn band voor een handvol kleumende mensen op het eind van de avond nog een show gaf. "Dan vraag je jezelf wel af: 'Wat doe je jezelf aan, waar ben je mee bezig?'"

Zure appel
Het album is vooral de neerslag van een periode van hard werken. De Paepe: "Boskoop is de zure appel. De plaat gaat over de zoektocht naar jezelf. Muziek maken is het delen, het zoeken naar publiek, veel onderweg zijn, groeien als muzikant, veel liedjes schrijven. Die plaat gaat over het groeiproces als muzikant, met af en toe hobbels op de weg. Het is die zure appel waar je doorheen moet bijten. Als je Boskoop overleeft dan overleef je alles. Daar is de kiem gelegd. Die kas zit voor altijd in me. Ik neem het mee en breng Boskoop verder dan alleen het Groene Hart. En ik kijk sowieso niet met misprijzen terug."

"Ik probeer het verhaal te vertellen dat het leven van een muzikant niet alleen rozengeur en maneschijn is. Soms heb ik het gevoel dat als mensen een muzikant bij De Wereld Draait Door zien of op 3FM horen al gauw denken dat het al helemaal af is en pas kort geleden begonnen. Terwijl die artiesten vaak hun eigen Boskoop meegemaakt hebben. Ik probeer een authentiek verhaal te vertellen. Er zijn veel muzikanten die allemaal diezelfde weg bewandelen. Zij herkennen zich in de liedjes. In de twijfel en de wanhoop. Maar ook de passie, het verlangen en het plezier. Om een muzikant écht te leren waarderen moet je het verhaal erachter kennen. Muziek is juist de lange tocht naar Boskoop. En ik hoop dat mensen dat zien."

Ambacht
Het schrijven van liedjes is geen mechanische bezigheid. Dat vergt vooral geduld en liefde. De bedachtzaam sprekende De Paepe ziet zijn vak dan ook als een ambacht. "In essentie gaat het liedjesschrijverschap erom dat je op je kamer zit, bezig bent met een nummer en gegrepen wordt door het proces van een liedje. Dat je iets uit je handen hoort rollen dat zoveel fraaier is dan het alledaagse bestaan. Daarvan genieten en jezelf de ruimte geven om dat te doen, dat is de essentie van muziek maken. Ik ben een onhandige man die geen spijker recht de muur in kan slaan. Wat ik wel kan is liedjes maken. Dat zie ik echt als een ambacht. De bakker bakt zijn brood, de tuinman onderhoudt zijn tuin en ik maak liedjes. Die passie heb je nodig."

De periode dat De Paepe in Nijmegen geschiedenis studeerde heeft hem als liedjesschrijver gevormd. "Daar ben ik voor het eerst buiten de slaapkamer gaan spelen. Je wordt er extroverter en zelfverzekerder van. Nijmegen is een stad met veel leuke liedjesschrijvers en samenwerkingsverbanden. De bandjesscene is vaak meer gesloten. Songwriters komen bij elkaar op bezoek, drinken samen biertjes en wisselen ideeën uit. Toentertijd heb ik vaak samengespeeld met Sebastiaan van Okieson, tot zonsopkomst in een schuur in de Ooijpolder. Je bent weliswaar eenling, maar vaak wel bezig met andere eenlingen om muziek te maken en te delen. Dat is minder eenzaam dan mensen denken. Aan de andere kant worden liedjes wel geboren als je alleen bent en je de ruimte hebt om terug te blikken."

Niet alleen voor hemzelf breekt een andere fase aan. Ook voor veel van zijn collega's geldt dat, meent De Paepe. "Ik heb het gevoel dat de songwriterbeweging door zijn adolescentie heen is. Die fase van de jonge honden die overal willen spelen is er nu wel een beetje vanaf. Nu zijn mensen toe aan de tweede of derde plaat, gaan ze wat groter, gebruiken ze betere studio's en maken ze grotere toekomstplannen. Er is een volwassenwording van het genre gaande. Dat blijkt ook uit het feit dat V2 mijn plaat nu uitbrengt. Er is belangstelling voor een authentiek product. Ik denk dat zich dat gaat vertalen in een steeds mooier product dat steeds beter in de markt wordt gezet."

Rock-'n-rolloom
Het fundament van De Paepes smaak is gelegd in zijn jonge jaren, op bezoek bij zijn oom in Zeeuws-Vlaanderen. De Amersfoorter vertelt: "Mijn oom luisterde naar Bob Dylan, Neil Young, Nick Drake, Nick Cave, Tom Waits, Wilco, The Jayhawks. Dat was ook de reden dat ik in het Engels ben gaan zingen. Zo moest het zijn. Maar folk is toch ook het laten zien van je eigen culturele achtergrond. Het is bij mij helemaal niets met Amerika. Het is Zeeuws-Vlaanderen, Zoetermeer, Almelo, Nijmegen, Amersfoort. Het zijn geen gedichtjes, het zijn archaïsche, directe krabbels van een muzikant die af en toe in nood is. In de toekomst wil ik het daarom in het Nederlands gaan doen. Dat is nog meer met de billen bloot, je niet meer verschuilen achter voorbeelden. Echt jezelf laten zien. Dan kan je niet aankomen met iets dat net niet goed genoeg is."

"Mijn oom is schoenmaker en gaat op zaterdagavond - dan is hij vrij - muziek luisteren en bier drinken. Dat doet hij al dertig jaar. Ik ben heel benieuwd of hij Boskoop op de draaitafel legt, wat hij ervan vindt en of hij dan ook denkt aan de avonden met zijn neefje. Ik moet hem ook eens een keertje duidelijk vertellen dat hij het zaadje in mij geplant heeft. Hij heeft een rock-'n-rollvuur in zich wat er in de praktijk nooit helemaal is uitgekomen. Samen met hem ben ik wel het zwarte rock-'n-rollschaap van de familie. Ik nog iets meer dan hij. Ongetwijfeld herkent hij zichzelf in mij. Het grappige is dat op het moment dat ik besloot muzikant te worden mijn broer besloot priester te worden. Mijn ouders hebben twee zoons. De één is de rockster aan het uithangen op het podium en de ander is priester geworden op de podia. Het zijn allebei rare passies. Maar mijn ouders hadden zoiets van: als onze zoons maar gelukkig zijn."

http://www.kindamuzik.net/interview/marten-de-paepe/de-zure-appel-van-marten-de-paepe/22113/?newwindow=truemailmailmailmail/mail/mail
Meer Marten de Paepe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marten-de-paepe