• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

MARIA MENA: EINZELGÄNGER IN EEN HAPPY STATE

Klokslag twaalf uur, zoals afgesproken, belt ze: Maria Mena. De 29-jarige Noorse liedjesmachine, die laatst haar zevende (!) album Growing Pains uitbracht. Wat volgt is een halfuur durende wervelwind van hak-op-tak, goudeerlijke inkijkjes in haar ziel en verrassend geplaatste schaterlachbuien. Conclusie: een klein steekje zit er wel los bij Maria Mena - ze zal zelf de eerste zijn die dat toegeeft - en o, wat maakt dat haar leuk.

Tekst: Britte Kramer

Publicatiedatum: 11 maart 2016

Growing Pains
"Door mijn scheiding verkeerde ik heel lang in een staat van rouw; zowel geestelijk als lichamelijk ging het totaal niet goed. Misschien had ik wel kunnen schrijven, maar niet de eerlijke teksten waar ik om bekend sta. Daarom besloot ik te wachten, en zelfs tijdelijk mijn contract met de platenmaatschappij op te zeggen. Alles om maar geen druk te voelen van buitenaf. Ik had geen zin om te denken, nergens aan. Tot ik op een gegeven moment het schrijven vanzelf begon te missen. 'Ik heb mijn beste vriend nodig, nu', dacht ik. Dat voelde als een bevestiging dat ik niet zomaar liedjes schrijf, maar dat het een diepe drang is van binnen uit."

Slapend schrijven
"Eigenlijk is het hele album in mijn slaap ontstaan. Niet dat ik wakker werd met een nummer dat van kop tot staart af was, maar wel met heldere ideeën en melodielijnen, vaak zelfs met een compleet refrein. Op zich is dat niks raars voor mij. Ik onthoud namelijk alles wat ik droom, altijd al. En dat klinkt als iets heel cools, maar dat is het dus niet. Ik weet vaak niet eens of dingen nou echt zijn gebeurd of niet, en je wilt niet weten hoe vaak ik boos ben geweest op een vriendje omdat-ie me in een droom iets had geflikt. En dan ook boos blijven, hè? Zo lastig om die knop om te zetten, zelfs wanneer je beseft dat het een droom was. Maar het vóélde zo echt."

De douchetruc
"Ik ben sowieso een slechte slaper, hoor. Ik word minstens drie keer per nacht wakker en lig vaak om vijf uur al van 'tralala', klaarwakker te zijn. Op zich niet erg, want in de ochtenden ben ik het meest productief en creatief. Ik hoorde ooit over een komedieschrijver die een douche heeft op zijn kantoor, voor wanneer hij even vastloopt. Ik doe dat nu ook: midden op de dag even onder de douche en een kop koffie, dan lijkt het of je een nieuwe dag bent gestart. Het werkt elke keer, soms herhaal ik die truc wel een paar keer per dag."

Paar keer per week buiten
"Ik hang heel erg aan mijn rituelen. De meeste mensen natuurlijk, maar bij mij is het een stuk enger en gevaarlijker dan 'naar kantoor of een studio gaan': als ik schrijf, moet ik alleen zijn en met niemand praten. Ik werk gemiddeld zes maanden aan een album, en - ik ga nu heel eerlijk zijn - in zulke periodes kom ik soms maar één keer per week buiten. Echt gestoord. Boodschappen laat ik bezorgen, of ik bestel een maaltijd."

Droomhuis laten schieten
"Laatst was ik op huizenjacht. Ik zocht iets leuks met een balkon ofzo, maar toen vond ik mijn droomhuis, een loft. Echt prachtig, maar ik heb het laten schieten. Weet je waarom? Er waren alleen dakramen. En tijdens mijn schrijfproces zijn de voorbijgangers op straat mijn enige contact met de buitenwereld. Ik wist dat ik compleet door zou draaien als ik ook dat niet meer zou hebben; zelfs mét ramen trek ik die periodes slecht. Pas na die zes schrijfmaanden voelt het alsof ik weer een reden heb om te leven. Ik hou van het schrijven en ik haat het. Maar ik weet waar ik het voor doe: die tusseninperiode, die is zo fijn. Elke keer heb ik dan een jaar dat zo goed als normaal is. In zo’n jaar werk ik, reis ik, praat ik met mensen, denk ik niet zoveel na… Heerlijk."

Albums zijn geen dagboeken
"Het grappige is: mensen denken altijd dat mijn albums mijn dagboeken zijn, dat elk album haast letterlijk een deel van mijn leven beslaat. Maar eigenlijk valt dat heel erg mee; ze zijn helemaal niet zo letterlijk en er zitten genoeg situaties van anderen in. Ik laat het vaak maar zo, want als ik dat uitleg moet ik alsnog juist heel open en persoonlijk worden. De kern van een album ligt wel altijd heel dicht bij mezelf en mijn situatie, hoor. Ik voel daarin ook een soort verantwoordelijkheid naar mijn fans toe. Al zou ik best willen dat ik een leuk nummer kon schrijven over 'getting down on the dancefloor'. Of nou ja, eigenlijk kan ik dat ook, een algemener album maken dat bij meer mensen in de smaak valt. Sterker nog, ik heb het geprobeerd, maar het uiteindelijk niet uitgebracht. Het voelde te nep. Mijn fans verwachten dat ik tot in mijn kern ga, dat ze dingen kunnen herkennen en wat aan mijn teksten hebben. Dat heb ik op dit album dus ook weer gedaan, en uiteindelijk is het een prachtige beschrijving geworden van het verloop van een scheiding."

Tourplannen
"Mijn laatste tour was een kleine, geheime tour, waar ik heel veel van mijn liedjes - ook oudere - heb gespeeld. Ik zat toen al zo lang thuis dat ik helemaal gek werd, dus toen heb ik mijn manager maar even gebeld. Sowieso vond ik het fijn om wat nieuw materiaal te checken bij het publiek. Over een paar weken start de tour voor Growing Pains en ik heb er zo bizar veel zin in! Mensen snappen dat vaak niet, omdat het allemaal over mijn scheiding gaat. Maar zodra de liedjes af zijn, voel ik me juist heel sterk en kan ik niet wachten ermee het podium op te gaan. Bovendien laat ik ze me nooit persoonlijk raken."

Gek leven
Ineens is het even stil aan de lijn, tot Mena druk kwebbelend en uitgelaten midden in een zin weer invalt: "O, mijn leven is echt gek! Hahaha! Ik moest even een appje sturen hoor, want ik zou vandaag gaan oppassen op twee meisjes, en ze hadden me gevraagd om mee te gaan naar een première, maar ik bedacht me ineens: daar is natuurlijk pers! Dat kan helemaal niet! Haha! Maar goed, waar waren we? O ja."

Elke show een compleet album
In één klap slaat ze om naar modus bloedjeserieus. "De mensen moeten weten dat ik áltijd mijn oudere hits zing tijdens optredens. Natuurlijk doe ik dat. Ik vind dat je het echt niet kunt maken om dat niet te doen; mensen hebben herinneringen bij die liedjes. Zo’n lied is allang niet meer van jou, maar van iedereen die ernaar geluisterd heeft. Inmiddels zijn er wel zoveel oudere nummers, dat ik me afvraag hoe we het in hemelsnaam binnen twee uurtjes gaan houden. Dat wordt nog wat. Toevallig wilde ik vandaag een selectie gaan maken. O, wacht! Wat nou als ik een tour plan waarin ik elke show een compleet album speel? Ja! Dat is toch superleuk, of niet?! O, dat ga ik echt doen!"

Puur een katalysator
"Maar kijk, ik zie het zo: dit is gewoon mijn baan. Mijn taak is om mensen live dat lied te brengen dat voor hen op hun manier veel betekent en herinneringen oproept. Ook al is mijn leven inmiddels compleet anders dan toen ik het schreef, dat maakt niks uit. Ook al zijn mijn liedjes heel concreet, ook ik blijf nieuwe dingen zien en ontdekken in liedjes die ik vroeger schreef. Het gaat in cirkels. Het komt zo vaak voor dat ik een tekst van toen nu heel anders interpreteer en dat het ook nu - op een totaal andere manier - weer zo goed bij een aspect in mijn leven past. Nee joh, als ik er altijd vol in zou zitten met mijn gevoel, en de gevoelens op zou roepen die ik had toen ik de liedjes schreef, dan zou ik nu een groot emotioneel wrak zijn. Ik voel me sterk als ik op het podium sta. Ik zie mezelf puur als een katalysator."

The big 30
"Over een paar weken wordt Mena 30. Hoe staat ze daar tegenover? "Ik had altijd verwacht dat ik er heel erg mee bezig zou zijn, maar het tegenovergestelde is waar. Toen ik 28 werd, dacht ik: mijn hemel, ik ben 28! Maar die stress en nervositeit zijn helemaal verdwenen. Ik voel me sterker en beter over mezelf dan ooit. Ik heb veel meegemaakt en was als tiener en twintiger altijd maar aan het vechten en mezelf aan het bekritiseren. Nu ben ik veel meer mijn eigen beste vriend. Ik heb besloten dat ik mijn eerste jaren als dertiger vooral lekker met mezelf ga bonden. En als er kinderen komen, dan hopelijk zo laat mogelijk."

We zijn er bijna
"Natuurlijk zijn er wel wat dingen veranderd hoor, nu ik bijna dertig ben. Ik kan niet meer met kou omgaan en terwijl ik vroeger aan één stuk door dronk, heb ik nu echt een dagje vrij nodig na een heftige avond. En soms denk ik weleens: ik zou het geloof ik niet eens erg vinden om voor altijd single te blijven, zo leuk heb ik het met mezelf. Ik ben er nog niet helemaal, maar wel heel dichtbij. Ja, ik ben in een happy state!"

Maria Mena staat op 15 en 16 maart in Paradiso. Voor 16 maart zijn nog kaarten beschikbaar.

http://www.kindamuzik.net/interview/maria-mena/maria-mena-einzelg-nger-in-een-happy-state/26579/
Meer Maria Mena op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maria-mena