Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Knorrig, nors of somber, " zegt het Engelse woordenboek over 'sullen'. En Marco Passarani was het afgelopen jaar enorm verdrietig. Zijn relatie liep op de klippen vanwege een intense andere liefde: muziek. "Italiaanse vrouwen zijn waarschijnlijk te veeleisend voor mij," verzucht Passarani vanuit zijn studio in Rome. "Ze willen altijd aandacht. Ik kan ze dat onvoldoende geven, want muziek maakt nu eenmaal 95 procent van mijn leven uit." De Romeinse technomuzikant deed vervolgens wat veel muzikanten doen in zo'n situatie. Hij verwerkte zijn verdriet in een album: Sullen Look.
Wie het vroegere werk van Marco Passarani kent, zal verbaasd zijn over de toegankelijkheid van de op Peacefrog uitgebrachte langspeler. Verdwenen zijn de inktzwarte schetsen die zijn debuutalbum 6Katun (Nature, 2000) kenmerkten. Op Sullen Look heerst het retrogevoel. Baslijnen komen rechtstreeks uit de tijd dat Chicago het brandpunt van de house was. Terwijl er ook overeenkomsten zijn met het vroegere werk van Europese technomuzikanten als Orbital, Future Sound Of London en A Guy Called Gerald.
"Ik wilde twee dingen met dit album bereiken: allereerst de teleurstelling en de frustratie van een gebroken relatie verwerken en daarnaast de puurheid van techno benadrukken. Ik heb namelijk het idee dat het genre wegglipt tussen onze vingers. Er komt zoveel rotzooi uit. Ooit geloofde ik in techno als muziek voor de toekomst. Maar kijk nu eens wat voor monster er van gemaakt is."
Passarani foetert op de geforceerde vrolijkheid die hij in de commerciële clubs om zich heen ziet. "De mensen lachen wel, maar het zijn lege emoties." Het artwork van Sullen Look, waarop grimmige smileys tussen wolkenkrabbers staan, verwijst daar ook naar.
Audioresearch
Passarani stak zijn middelvinger op en bracht als tegenwicht een groot aantal experimentele electronische platen uit op eigen en andermans platenlabels. Maar de Italiaanse dertiger realiseert zich inmiddels dat vluchten in een artistiek verantwoorde maar muzikaal ondoordringbare subcultuur ook geen oplossing biedt voor zijn frustraties. Soms is het beter het spel mee te spelen, waarbij je zelf de grenzen aangeeft.
Volgens Passarani is veel elektronische muziek van tegenwoordig te moeilijk. "Begrijp me niet verkeerd, ik heb nog altijd veel respect voor een groep als Autechre. Maar wat zij doen is pure audioresearch. Dat is weliswaar belangrijk, maar je moet er ook naar kunnen luisteren. De boodschap verpakken in iets moois. Bovendien, veel van die laptopjongens van nu hebben helemaal geen visie. Die passen lukraak filters en software toe op hun geluiden en beats, simpelweg om het ‘moeilijk’ te laten klinken. Vroeger was je dagen bezig om een complex ritme uit je samplers te halen. Tegenwoordig pluk je een softwarepakketje van internet en ben je binnen een uurtje klaar. Daar ligt voor mij geen uitdaging meer. Waar dan wel? Om met mijn muziek veel mensen te bereiken zonder ‘cheesy’ te worden.”
En dus richtte hij Pigna op, een platenlabel speciaal bestemd voor toegankelijke techno. Naast de al bestaande labels Plasmek (experimentele acid), X-forces (breakbeats) en Nature (experimentele elektronica). "Want waar gaat het uiteindelijk om?", vraagt Passarani retorisch. "Dat je mensen bereikt, ze aan het denken zet. Maar er mag best gedanst worden. Uiteindelijk gaat het om communicatie."
Erlend Øye
Gedanst wordt er. Was zijn cover van de Jungle Brothers-houseklassieker 'I'll House You' al een voltreffer op de dansvloeren, ook de opvallende tweede single 'Criticize' zet de boel zonder moeite in beweging. Opnieuw een cover, ditmaal van Alexander O‘Neill, die in de jaren tachtig een flinke discohit had met het hartstochtelijk gezongen origineel.
Op Passarani’s versie geeft de Scandinavische zanger Erlend Øye (Kings Of Convenience) een geheel eigen draai aan het nummer. "Erlend hoorde het origineel bij mij in de studio en zei: 'Dat kan ik ook zingen'. Ik lachte hem vervolgens in zijn gezicht uit. Immers, hoe kan een blanke Scandinaviër in godsnaam een nummer van een Afro-Amerikaanse soulzanger nazingen?”
Øye, die in Italië een superster is die het nieuwe Kings of Convenience-album er al 130.000 keer over de toonbank zag gaan, nam de uitdaging aan. “Ik moest aan zijn versie wennen," geeft Passarani toe. “Maar inderdaad: als ik 'Criticize' in de clubs draai, krijg ik altijd goede reacties. I love it now. "
En dan te bedenken dat de Italiaanse muzikant en dj beide singles aanvankelijk niet eens wilde uitbrengen. "Ik had ze gemaakt voor mijn dj-sets, zodat ik af en toe wat exclusiefs kon draaien."
Reflectie
Passarani brengt buitensporig veel tijd door in zijn studio, sleutelend aan nieuwe nummers, aan dj-sets of als producer voor andere muzikanten op zijn platenlabels. Bovendien draait hij veel in binnen- en buitenland. Tijd voor andere dingen (een vriendin bijvoorbeeld) is er nagenoeg niet. "Eigenlijk wil ik alles wat terugschroeven, al zal muziek altijd een hoofdrol in mijn leven blijven spelen," bekent de Italiaan, die nog steeds thuis bij moeder en zus woont. "Ik ben iemand die moeite heeft met verandering. Ik hou graag vast aan de dingen die mij dierbaar zijn. Als je bijvoorbeeld iets uitleent aan me, kun je er zeker van zijn dat je het een paar jaar later in dezelfde staat terug krijgt.”
Heel nobel natuurlijk, die filosofie. Maar het dreigt hem nu op te breken. "Eigenlijk ben ik niet tevreden hoe mijn leven nu gaat. Ik stop er heel veel energie in, maar krijg er te weinig voor terug. Life shouldn’t be like this. Er moet toch meer uit het leven te halen zijn?"
Marco Passarani zal op 23 april optreden in het Rotterdamse Waterfront tijdens een presentatie van zijn platenlabel Nature.
http://www.kindamuzik.net/interview/marco-passarani/marco-passarani-liefdesverdriet-verpakt-in-coole-retro-techno/8976/
Meer Marco Passarani op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marco-passarani
Deel dit artikel: