Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lynn Miles voelt zich een bevoorrecht mens. Dat maakt ze nog eens duidelijk tijdens ons interview, daags na haar optreden in Paradiso. “Niet iedereen heeft het geluk om dagelijks met zijn grootste hobby bezig te zijn”, vertelt ze, doelend op het beroep dat ze eigenlijk haar leven lang al beoefent. “Mijn moeder zei altijd dat ik zelfs in mijn bed lag te neuriën. Een beetje overdreven misschien, maar ik zie het schrijven van liedjes wel als een soort obsessie. Vooral vroeger, toen ik bijna dagelijks schreef. Mijn eerste liedje zag het daglicht toen ik tien was. Waar dat over ging? Dat herinner ik me niet meer. Ik weet wel dat ik altijd bezig was met de dingen die er om me heen gebeurden. Ik observeerde, nam het in me op en zette het later op papier. Vroeger schreef ik wel vijf of zes uur per dag. Ik luisterde naar gesprekken, maakte aantekeningen op plaatsen waar ik kwam en gezichten zag. Na vijfhonderd songs vond ik het genoeg en gunde ik mezelf een break. Tegenwoordig schrijf ik anders en is het geen dagtaak meer. Nu wacht ik op inspiratie of loop ik mijn ‘muziekboekje’ door en werk oude ideeën verder uit”.
Lynn Miles woont tegenwoordig weer in Canada, maar bracht ook een tijd in Los Angeles door. “Ik wilde mijn wereld verbreden, dus verhuisde ik naar L.A. Het was een grote schok, maar ook een belangrijke leerschool. Ik zag hoe anders Amerika is vergeleken met Canada. Hoe groot het verschil is tussen de rijke Hollywoodwereld vol artiesten, filmsterren en glitter & glamour en de arme onderlaag. Ik heb er veel van geleerd en vooral veel inspiratie opgedaan voor mijn songs”.
Inspiratie voor haar laatste album Love Sweet Love vond Lynn in het Amerika van 11 september, maar ook in een Spaanse gevangenis. Het werd ook haar ‘liefdesalbum’. “Liefde heeft me geholpen bij het maken van deze plaat. Liefde in de bredere zin van het woord. 9/11 heeft grote indruk op me gemaakt. Vooral al die mensen die in grote nood in die vliegtuigen zaten. Met hun mobiele telefoons verzonden ze berichten naar al diegenen die ze lief hadden, de állerlaatste berichten. Naar hun familie, hun vrienden en al diegenen die ze nog even wilden horen tot het niet meer kon. Daarbij was er die vriend van me die voor drugssmokkel in een Spaanse gevangenis zat. Ik zocht hem op en vroeg hem waarover hij en zijn medegevangenen de laatste twee jaar het meest gesproken hadden. Het antwoord was dat ze zich afvroegen of er nog mensen waren die van ze hielden. Dat, en de gebeurtenissen van 9/11, waren dus mijn grootste inspiratiebronnen. Vooral de liefde waar we altijd naar op zoek zijn, waar we ons ook bevinden”.
“Love Sweet Love is een collectie van liefdesliedjes die de verschillende vormen van liefde bespreken: ware liefde, vreugde, verlangen, verlies, wanhoop, leegte en hereniging. En voor het eerst schrijf ik op een positieve manier over de liefde. Dat was in het verleden nog wel eens anders. Toen was liefde synoniem met cynisme en melancholie. Nu wilde ik een lichtpuntje toevoegen aan mijn songs”. Lynn bevindt zich nu op een punt in haar carrière dat ze er echt van kan genieten. “Nu sta ik iedere dag op met het gevoel: wat een heerlijk leven is dit. Liedjes schrijven, platen maken en optreden voor mensen die het waarderen wat ik doe. Een ander leven zou ik nooit willen. Ik heb een stabiele carrière met net genoeg succes om ermee door te blijven gaan. Meer zou ik misschien ook niet willen, want dan gaat het weer ten koste van artistieke vrijheid. Nu maak ik precies de muziek die ik wil en ik ben zelf verantwoordelijk voor alles wat ik doe. Okee, een muziekcarrière is niet perfect, maar de goede dingen wegen wel ruimschoots op tegen de minder goede. Laat mij maar gewoon doorgaan met wat ik doe. Dan ben ik zelf gelukkig en kan ik ook nog eens andere mensen blij maken”.
http://www.kindamuzik.net/interview/lynn-miles/lynn-miles-over-liefde/11794/
Meer Lynn Miles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lynn-miles
Deel dit artikel: