http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lucero heeft een grootse, luie ziel.
Hartverscheurende rock-'n-roll maakt Lucero uit Memphis, Tennessee. Zanger Ben Nichols beschikt over één van die zeldzame stemmen die je tot tranen roert of tot vechten opjut. Lucero gaat ergens over. De aanhang van de groep zit in Amerika. Europa weet nog van niets. "Als er meer publiek komt kijken, spelen we gewoon nog wat harder."
Tekst: Ronald Besemer
Beeld: Jelmer de Haas
Publicatiedatum: 07 juni 2008
Een mooie avond aan de Maas in Rotterdam, twee uur voor Lucero in Waterfront optreedt. Ben Nichols (zang, gitaar) en Brian Venable (gitaar) zitten buiten aan een houten picknicktafel. Drummer Roy Berry, donkere krullen en verlopen kop, is er ook bij en hangt zo'n beetje tegen de tafel. "Hij is de drummer," zegt Nichols later droogjes tegen het publiek in Waterfront, "en we noemen hem: de drummer." Bassist John Strubblefield is zoek en duikt pas op als er foto's gemaakt worden.
Lucero is de naam van dit gezelschap uit Memphis. Sinds de laatste twee platen van deze band is de liefhebber van luide countryrock op zijn hoede. Nobody's Darlings, een productie van Jim Dickinson, en het recente Rebels, Rogues & Sworn Brothers behoren tot de beste Amerikaanse platen uit deze jonge eeuw. Met virtuoze muzikanten hebben we echter geenszins van doen.
Laten we het simpel houden
Het optreden van Lucero in Waterfront mondt uit in een gezellige en rommelige vertoning. Nichols: "Toen Brian en ik deze band begonnen, konden we geen gitaar spelen. We hadden ook niet eerder in een band gezeten. Ons vertrekpunt was: laten we het simpel houden en wellicht weten we liedjes te schrijven die mensen bijblijven, die echt goed zijn. Dat is nog steeds onze filosofie." En het werkt. De zeggingskracht van de songs en de shows overstijgt het kunnen van de band in hoge mate. De optredens van Lucero in het zuiden van de VS zijn ondernemingen op leven en dood. Er huist een grootse ziel in deze band.
Er is één referentie, één voorbeeld van een man die Amerika van schuur tot schuur wilde veroveren en daarin slaagde: Bruce Springsteen. Venable: "Onze eerste platen ontkennen die invloed. We beschouwden onszelf als punkrock. Maar tussen de herrie door speelden we rustige stukjes. Onze houding was immers 'I'm more different than you are.' Langzaamaan leerden we hoe we onze instrumenten moesten bespelen en hoe we een lekker liedje konden schrijven. En ineens durven we te zeggen dat Bruce deugt. Net als Lynyrd Skynyrd." Nichols: "Wij zijn geen geen southern rockband, maar een rockband uit het diepe zuiden. We komen uit Memphis en daar zijn we trots op."
In kleine kring ging het verhaal dat Lucero een lastige band is en riskant om te boeken. Wat er precies aan de hand is met deze kerels, bleef onduidelijk. Nichols en Venable trekken hun tatoeages strak van verbazing. "We leven op ijsjes en frisdrank", zegt Nichols, al klinkt dat met zijn schuurpapieren stem niet zo geloofwaardig. Reputatie of niet, Lucero regelt nu alles zelf en toert op eigen initiatief door Europa. Zoals Bruce zou doen. De band voelt zich gesteund, want in Amerika lukt het ook allemaal. "De mensen volgen ons daar op de voet", zegt Nichols naar eer en geweten. "Niet dat onze aanhang zo groot is, maar wel erg trouw."
Lui
Het beeld van de band die in navolging van The Boss de ene na de andere uithoek in Amerika en daarna de rest van de wereld zal veroveren, behoeft enige nuance. "We zijn lui", flapt de gehoekte gitarist uit Memphis eruit. Zoals de meeste mensen in het zuiden van de VS kunnen zijn. Lucero belichaamt die ontspannen, southern style. Het lijkt alsof het allemaal niet zo nodig hoeft, maar als de groep losbarst, op plaat of in een show, brengen ze de luisteraar tot ongekende hoogten. "Hier in Europa kunnen openen voor The Drive-By Truckers zou al mooi zijn", zegt Venable en hij roept meteen de associatie op met een belangrijke stijlverwant van Lucero. "Het is namelijk niet per se slecht als er mensen naar je optredens komen kijken...", spot Nichols.
Onlangs bracht Lucero The Attic Tapes uit, een plaat waarop de groep haar allereerste opnamen nog eens openbaart. Opgenomen in het huis van de vader van gitarist Venable. De band speelt vanavond enkele van die oude liedjes. En dat terwijl Lucero op het punt staat voor het eerst een plaat bij major Universal uit te brengen. "Yep, we hebben onze ziel aan de duivel verkocht", grapt Venable die begrijpt dat van Lucero geen stadionact of marketingconcept te maken is. Maar als er meer mensen naar deze muziek gaan luisteren, zou dat niet zo erg zijn.
http://www.kindamuzik.net/interview/lucero/lucero-heeft-een-grootse-luie-ziel/17084/
Meer Lucero op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lucero
Deel dit artikel: