Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
we learn our way from watching the sun
we find our way by watching the sun
can't come with you when you go south
can't come with you when you go south
come back 'til spring
(The Passage)
De muziek van Logh is al eens als volgt omschreven: "If you really want to get a picture of what this record sounds like, take a trip to the fields and plateaus in the south of Sweden at wintertime. Constant fog, sun never really shaking off its morning greyness, abandoned old farms and wherever you go bent and twisted weeping willows roughly following the path of a road that no one ever uses anymore.". Logh roept een filmische sfeer op waarin traag ontluikende melodieën zich verweven tot een krachtig geheel om dan weer in het niets op te lossen. Zelf doen ze minder romantisch over hun muziek. "Dat stuk is eigenlijk afkomstig uit een tekst die Bad Taste Records met het promo-exemplaar van onze eerste plaat meestuurde. Veel recensenten namen het nadien gewoon tekst over. Nu worden we er de hele tijd mee geconfronteerd. Eigenlijk is dat wel grappig. Maar ik denk dat de parallel ergens wel terecht is. We trachten met onze muziek soms wel sfeervolle beelden op te roepen. But we are not like the 'wilderness' people who walk around in the woods eating roots and drinking sap". Ook het feit dat Logh haar eerste release voornamelijk 's nachts opnam, heeft een praktische reden. Overdag moesten de heren werken of lessen volgen.
Logh heette ooit Log doch diende haar naam te veranderen toen het debuut Every Time a Bell Rings an Angel Gets His Wings in de Verenigde Staten werd uitgebracht. Er bestonden daar al meerdere bands die zichzelf "Log" genoemd hadden. "Legal stuff can be a bit tricky in the USA. We voegden eenvoudig een "h" aan de naam toe. Het is fantastisch. Je spreekt het hetzelfde uit en het betekent niets."
Logh woont in het Zweedse Lund. Het muzikale klimaat was er ooit goed maar bevindt zich momenteel in een depressie. Zweden zijn geneigd zich slaafs aan trends te onderwerpen en volgen een kleine groep 'belangrijke' mensen die bepaalt wat in is en wat niet.
Ze brachten hun beide elpees uit op het Zweedse Bad Taste Records dat ook bands als Danko Jones, The Hard Ons, Satanic Surfers en Last Days Of April tekende. Ook al klinkt Logh meer ingetogen, ze vinden dat ze er perfect op hun plaats zijn. De mensen bij Bad Taste zijn ruimdenkend en willen niet enkel "heavy" muziek uitbrengen. De band met het label is erg vriendschappelijk. Ze zijn immers in dezelfde stad gevestigd en de band hangt de hele tijd in hun kantoor rond.
Bad Taste Records laat hen toe om met andere labels samen te werken. Normaal gezien had het Antwerpse Conspiracy Records de vinyl-versie van The Raging Sun uitgebracht maar gezien enkele van hun distributeurs failliet gingen kan het helaas niet doorgaan. Met Deep Elm Records sloten ze in de VS een overeenkomst voor hun eerste plaat.
In de nabije toekomst brengt Logh een viertal singles uit waarvan de eerste, 'An Alliance of Hearts/An Alliance of Worlds', op Bad Taste zal verschijnen. De overige singles worden op andere labels uitgebracht. Waarom ze voor dit concept kozen? Het leek hen leuk om te doen. Verschillende platenmaatschappijen toonden interesse om iets van hen uit te brengen en Bad Taste kan niet alles doen. Intussen namen ze ook hun eerste cover op. De B-kant van The Bones of Generations zal hun versie bevatten van 'War Ensemble' van Slayer. Zanger/gitarist Mattias Friberg was (en is) nog steeds erg into metal. Bijgevolg dacht de band dat het een leuk idee zou zijn om dat nummer te bewerken. Het resultaat is een erg donker nummer dat trager is dan het origineel.
Hun muziek roept filmische beelden op. Voor de video van An Alliance Of Hearts (» klik) stonden de vier leden elk in voor één vierde van het beeld. In ieder hoek van het beeld kan je bijgevolg een aparte verhaallijn volgen. Naar het einde toe wordt alles fragmentarisch op elkaar afgestemd en op het moment dat het laatste akkoord nazindert, ontwaar je de plantaardig opgebouwde schedel die de hoes van The Raging Sun siert. Tegenwoordig is de video regelmatig op MTV te zien. Hoe ze daar tegenover staan? "In principe is dat een beetje de reden waarom je een videoclip maakt. Je wil natuurlijk dat ze getoond wordt. Maar aan de andere kant zijn videoclips rare dingen, eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik ervan moet denken".
Evolutie is een belangrijke factor voor een band. De nummers op Every Time a Bell Rings an Angel Gets His Wings komen over als abstracte sfeerbeelden die ietwat minder complex zijn dan het nieuwe materiaal. "We verkennen nieuwe richtingen. Bij aanvang van de opnames voor The Raging Sun hadden we niet echt een plan uitgewerkt maar de slidegitaar die we op het eerste album veelvuldig gebruikten, paste niet meer bij de sfeer die van de nieuwe nummers uitgaat. Toch proberen we live plaats te maken voor de slidegitaar als het moment hiervoor geschikt lijkt."
De opnames van The Raging Sun waren rampzalig. Volgens hun website lieten tijdens het proces drie auto's en evenveel versterkers het afweten. "Yes it was a disaster! You wouldn´t believe it. Het hele opnameproces was erg hard. Het isolement op het platteland zorgde ervoor dat we op elkaars zenuwen begonnen te werken. Bovendien werden we beurtelings ziek. Er was geen warm water in de studio en we sliepen in slaapzakken op de vloer."
Voor de opnames riepen ze de hulp in van John Congleton. Tijdens één van de voorgaande trips doorheen Europa had de band veel naar To Everybody van 90 Day Men (door John Congleton geproduceerd) geluisterd en ze waren zodanig onder de indruk van het geluid dat ze hem vroegen of hij op The Raging Sun met hen wilde samenwerken.
Zeggen dat John Congleton de opnames redde, vinden ze wat overdreven. De aanpak was anders dan bij hun eerste plaat. Ditmaal werden ze geconfronteerd met een tijdsdruk en moesten ze met strikte deadlines rekening houden. "I guess it freaked us out a bit. Eerst hadden we helemaal geen plan en bijgevolg waren de nummers niet zo goed. De komst van John was reeds lang voordien gepland maar het feit dat we alles opnieuw moesten opnemen leidde ertoe dat hij een deel van de zanglijnen opnam. I guess he put some of his personal touch to the record which we couldn't be without."
Een nummer dat toch wel opvalt op The Raging Sun is 'The Bones of Generations'. Het is zo hard dat het de dromerige sfeer doorbreekt en bijgevolg lijkt het niet echt op zijn plaats te zijn. Tijdens hun laatste tournee speelden ze een intieme versie van het nummer die heel wat beter op het album gepast had. "Het leek ons toen natuurlijk om de harde versie van 'The Bones of Generations' voor de plaat te selecteren. Eigenlijk is het één van onze oudste songs en ze paste destijds niet op Every Time a Bell Rings an Angel Gets His Wings." Sindsdien nam Logh reeds twee andere versies van het nummer op en op de Engelse versie van The Raging Sun zal de harde versie niet meer te vinden zijn.
De laatste jaren trok Logh veelvuldig door Europa. Ze zien dit als de enige manier voor een jonge band op een klein label om naamsbekendheid te verwerven. Het is een intense maar aangename ervaring. De reacties zijn altijd erg goed.
"Live spelen we meestal met een extra gitarist omdat het merendeel van onze nummers beter klinkt als je er een extra gitaar aan toevoegt. Als we op tournee zijn, hebben we graag zoveel mogelijk mensen met ons mee. The more the merrier I guess. They might as well make themselves useful."
En de toekomst? Op tournee gaan en nog meer touren. En ook een nieuw album opnemen, waarschijnlijk tegen het einde van 2004.
The Raging Sun is uitgebracht door Bad Taste en wordt gedistribueerd door Suburban
» Lees de recensie
» Lees de live-recensie van oktober 2003
http://www.kindamuzik.net/interview/logh/logh-wars-van-alle-trends/4985/
Meer Logh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/logh
Deel dit artikel: