Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze hebben nog geen clip op MTV, maar toch worden Hans-Peter Lindstrøm en Prins Thomas de laatste tijd overladen met kransen en andere eerbetuigingen. Met name 'I Feel Space' van Lindstrøm bracht internationale erkenning. Deze 12 inch werd in eerste instantie reeds in 2005 door Lindstrøm op zijn eigen label Feedelity uitgebracht (en in kleine kring zeer warm ontvangen), om vervolgens door het fameuze Playhouse opnieuw te worden uitgebracht en bij een breder publiek in te slaan als een bom. Of, zo u wilt, spectaculair het zand der Europese kust op te schuiven.
Het hing al wat langer in de lucht, maar voor velen ging de nieuwe discoballon pas officieel op met deze muzikale galactische wandeling. De heren zelf zijn niet overmatig gecharmeerd van het 'spacedisco' label, of van labels in het algemeen. Prins Thomas: “Vooral in Engeland lijkt iedereen nogal geobsedeerd door het labellen van muziek. Ik denk dat voor een deel van wat wij doen het discolabel wel toepasselijk is, maar voor een groot deel klopt het ook helemaal niet. Toch belanden we iedere keer in de discoafdeling. Het is voor ons moeilijk om de verbanden tussen de nummers te zien. Soms heb ik het gevoel dat alles verbonden is, terwijl we ons op een ander moment juist staan af te vragen wat we nu gemaakt hebben. En dan roept weer iemand: “Ah! Nog een spacedisco plaat!”.
Inspiratie alom
Dat de twee soms moeite hebben hun werk te categoriseren is niet verbazingwekkend. In de verscheidene biografieën op internet prijkt een breed scala aan artiesten en stijlen als invloed. Zo heeft Lindstrøm in countrybandjes gespeeld, maar speelde hij ook piano voor een gospelkoor. Prins Thomas hierover: “We halen inspiratie uit allerlei dingen, luisteren inderdaad naar allerlei muziek. Een deel daarvan proberen we ook echt in onze eigen muziek te stoppen. We willen niet letterlijk dingen ‘citeren’, maar als we de studio in duiken proberen we ons te herinneren hoe goed die platen klonken die we thuis aan het luisteren waren. Dan komt er iets heel anders uit, maar het heeft zeker wel iets te maken met die oorspronkelijke nummers. Maar inspiratie put ik ook uit allerlei andere bronnen. Een mooi boek lezen of goed eten kan me ook sterk beïnvloeden.”
Die inspiratie wordt in het maken van nummers gekanaliseerd door verscheidene ‘echte’ instrumenten – iets wat in de dance niet zo veel voorkomt als men zou hopen. De heren zijn naar eigen zeggen multi-instrumentalisten: “We spelen vrijwel alles. We hebben allebei wel wat achtergrond in muziek, maar vaak bereiken we de beste resultaten als we aan de slag gaan met instrumenten die we niet echt beheersen. Vaak drukken we de recordknop in, pakken allebei zomaar een instrument en beginnen te spelen. Of het nou akkoorden zijn of dat we gewoon wat rare geluiden uit een instrument proberen te toveren.”
Deze aanpak heeft zijn vruchten afgeworpen. Lindstrøm en Prins Thomas zijn zeer te spreken over hun samenwerking, zoals te horen op een aantal 12 inches en natuurlijk met name op hun titelloze langspeler voor het Eskimo label. Prins Thomas: “We wilden een echt artiestenalbum uitbrengen, met liedjes die ook goed klinken tijdens een diner. We hebben in de afgelopen jaren vaak dingen gemaakt die niet gepast waren om op een 12 inch te zetten, omdat ze te rustig waren. Dat hebben we bewaard en zo is over de afgelopen twee jaar het album ontstaan. Ondanks dat heb ik wel het gevoel dat de muziek op het album ook zeker dansbaar is.”
“Zo samen te werken is een fijne manier”, vervolgt hij. “Het zorgt voor een goede balans met het solowerk. Ik heb ook het gevoel dat ik vaak stomme of rare ideeën wel durf uit te werken als we het samen doen, omdat dan iemand anders de schuld met me draagt - of mij zelfs aanmoedigt!”
Het gehucht Oslo
Erg veel alternatieven voor het rotzooien in de studio zijn er in Oslo overigens niet. Ondanks de romantische beelden die wij koesteren over onze feestende noorderburen blijkt de muzikale inspiratie in Oslo niet in een clubscene besloten te liggen.
“In Oslo is er bijna geen clubscene, laat staan een spacediscoscene!”, benadrukt Prins Thomas. “Mensen denken dat vaak, omdat er wel betrekkelijk veel muzikanten werken. We zijn wel een hechte gemeenschap. Hans-Peter en ik zijn gefortuneerd dat er weinig clubs zijn, omdat we hierdoor eerder in de studio rondhangen. Het geeft ons de vrijheid om in muzikaal opzicht een frisse en open blik te houden, omdat je dan niet iedere week dezelfde platen hoort langskomen. We zijn dus op onze eigen muzikale bronnen aangewezen en daarmee hebben we echt een eigen stijl kunnen ontwikkelen.”
Toch boeken de heren als duo niet enkel in de studio successen. Ook achter de laptops en draaitafels weten zij menig feestganger te bekoren, ondanks die niet-bestaande clubscene in Oslo. Prins Thomas: “Ik probeer me tijdens het dj’en op de dansvloer te focussen. Het heeft geen zin om al te obscure dingen te gaan draaien, maar ik vind het wel erg leuk om dingen te mixen: oude met nieuwe muziek, en meer toegankelijke met minder toegankelijke platen.
Op Pukkelpop zal de discobal fier fonkelen wanneer Lindstrøm en Prins Thomas hun kunsten daar op zaterdag 19 augustus in de middagzon zullen vertonen.
http://www.kindamuzik.net/interview/lindstrom-prins-thomas/lindstr-m-and-prins-thomas-belanden-keer-op-keer-in-de-discobak/13612/
Meer Lindstrom & Prins Thomas op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lindstrom-prins-thomas
Deel dit artikel: