• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Last Days Of April is een te lange bandnaam

Enkele uurtjes voor het gloedvolle optreden van de Last Days Of April in Ekko Utrecht, schuift KindaMuzik aan bij het avondeten van de Zweedse indierockers. Aan tafel nemen we het wereldnieuws door met zanger Karl Larsson. NRC Handelsblad schrijft dat de beroemde Zweedse Polar studio dichtgaat. "Triest. Maar ik ben wel benieuwd naar wat er met de apparatuur gaat gebeuren," zegt Larsson, "Voor een zacht prijsje wil ik er wel wat op komen halen."

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Diederik Meijer

Publicatiedatum: 24 april 2004

De masters van de eerste platen van Last Days Of April zijn in Polar gemaakt. De door de leden van Abba opgezette studio wordt beschouwd als de Zweedse Abbey Road of Sun Studio, zegt NRC. "Staat er in de krant dat Polar een kantoor gaat worden?" Larsson zucht boven zijn vegetarische gerecht. "De kosten van de ruimte zijn te hoog, omdat de studio in het centrum van Stockholm zit."

Last Days Of April springt efficiënt om met dure studiotijd. Larsson: "Van alle songs van onze nieuwe plaat If You Lose It heb ik eerst zelf een demo-opname gemaakt, waarop elke partij was uitgewerkt. Dus konden we in de studio sneller terzake komen. Overdreven productietrucs zijn achterwege gebleven. De plaat zou moeten klinken alsof die tien jaar geleden uit had kunnen komen."

"Feitelijk bestaat Last Days Of April alleen nog uit Andreas Förnell (drums) en mijzelf. Meer leden hoeft een band niet te hebben om songs te kunnen schrijven. Last Days Of April wordt steeds meer mijn ding. Anderen zijn alleen nodig als we op tour gaan. Ergens is dat treurig, maar het is zoals het is: een natuurlijke ontwikkeling." Voorzichtig articuleert Larsson zaken waarover hij in wezen vastberaden is. "Soloartiesten hoeven zich voor dit soort dingen toch ook niet te verantwoorden?"

Hoe hecht en goed is die band die hij voor de toer om zich heen heeft verzameld? Larsson: "Zoals de live-band nu is, daar ben ik heel tevreden mee. Goeie muzikanten. Onze sound is behoorlijk stevig en vol. We doen ons best." Wat is precies het verschil tussen de twee gedaanten die zijn groep heeft aangenomen? "In de studio willen we dat alles er goed op komt. Op het podium is het veel belangrijker dat het gevoel goed is. Maar opnemen en optreden zijn even belangrijk voor ons. Nu zijn we weer volledig op toeren ingesteld. Tijdens zo'n toer schrijven we dan ook geen nieuwe nummers. En als we in de studio zitten, dan zijn onze gedachten alleen op die klus gefocust. Jeckel and Hyde, that's us."

Die gedaantewisseling heeft zich volgens criticasters evenzeer voorgedaan in de muziekstijl van Last Days Of April. Dat ontkent Larsson niet: "Toen wij acht jaar geleden begonnen waren wij nog erg onder de indruk van de hardcorescene die sterk was in Stockholm. Wij klonken toen ook zo en we leefden er echt naar. En nu zijn we inderdaad veel meer indie-georiënteerd. Eigenlijk was en is indie onze grootste liefde, maar weet je, we konden dat type nummers vroeger gewoon niet goed genoeg spelen. Wat we destijds speelden, was waar we toen toe in staat waren. Ik ben blij dat onze nieuwe plaat elementen bevat van de vorige cd's en tegelijkertijd een grote stap voorwaarts is voor ons. Realiseer je ook dat het verschil tussen iemand van zeventien en iemand van vijfentwintig jaar meespeelt. Een periode waarin ik volwassen ben geworden."

Een plausibele verklaring, waarvan het echter de vraag is of de reeds opgebouwde fanbase haar zal slikken. "Ach, waarom niet? Mensen zullen horen dat deze plaat veel completer is en niet meer als een verzameling losse liedjes klinkt. Dat zullen ze toch wel oppikken? Gisteren sprak ik iemand die de nieuwe songs en If You Lose It nog niet kende. Hij zei me na het optreden dat hij zeker was dat hij er wel in zou komen. Je moet de plaat een beetje laten groeien." Wat als de hardcore- of emo-liefhebber er dan nog steeds zijn neus voor ophaalt? "Dat is dan niet echt belangrijk. Wij moeten eerst aan onszelf denken. Doen we dat niet, dan maken we nooit een goede plaat. Het zou pas slecht uitpakken als we iets maken dat niet bij ons past nu en waar we zelf niet achter kunnen staan."

Voorwaar een uitstekend antwoord, van een indie-muzikant. Is Larssons veranderende voorkeur voor bandjes soms mede debet aan de stijl verandering van Last Days Of April? Houdt hij inmiddels meer van Sebadoh dan van Fugazi? "Ik houd nog steeds van Fugazi. Maar ik luisterde al naar Sebadoh, Dinosaur Jr en My Bloody Valentine voordat ik de Last Days begon. Toen we startten, lag het voor de hand om mee te doen aan de hardcore van toen. Maak je er niet te druk over. Zo belangrijk is dit allemaal niet en we denken er niet echt over na."

Over de opmerkelijke bandnaam is wel nagedacht. "Eerst hadden we een naam die helemaal waardeloos was. Toen ben ik iets anders gaan bedenken. Ik had een associatie bij de Prince-song 'Sometimes It Snows in April'. Je moet weten dat Prince een held van mij is. Ik verzamel alles van hem zeer serieus. Toen kwam ik dus met de associatie die leidde tot de huidige naam. En nu vind ik Last Days Of April eigenlijk weer te lang. De naam is lastig op posters en t-shirts te drukken. Bepaald geen Fugazi, Sebadoh of Abba!"

http://www.kindamuzik.net/interview/last-days-of-april/last-days-of-april-is-een-te-lange-bandnaam/5788/
Meer Last Days Of April op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/last-days-of-april