Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om die reden is het voor haar ook een pre om het interview via de digitale snelweg af te wikkelen. Rust en zo min mogelijk praten is voorlopig het voorschrift van de dokter. En dat zal niet meevallen, weet eenieder die de muziek van de jonge Canadezen kent. Met name op debuutplaat Applause Cheer Boo Hiss viert de rammelende onrust hoogtij. Opvolger Some Are Lakes kent wat dat betreft meer rustpuntjes.
Bon Iver
Die rust, dat is onder meer de invloed van Justin Vernon, alias Bon Iver. Hij produceerde de plaat namelijk. Over Vernon zegt Powell: "Bij eerste beluistering raakte ik al verliefd op 'Re: Stacks'. Justin gaf me een exemplaar van het album voordat het gemixt of gemasterd was." Wat diens invloed betreft, laat ze ook weinig onduidelijkheid over: "Terwijl we aan het album werkten, stripte hij wat gitaarvervorming en vocale doublures weg. Verder verzachtte hij bepaalde hoekjes. Eigenlijk behandelde hij de nummers met meer zorg dan ik waarschijnlijk zelf gedaan had."
Dat de nieuwe plaat bescheidener, intenser en meer melancholisch klinkt, heeft echter ook wel degelijk andere redenen. "Mensen veranderen. Dat is immers hoe een mens reageert op een bepaald stuk levenservaring. Zo vormt mijn muziek een reflectie van wat ik doormaak. Sommige van de nieuwe nummers zijn geschreven vóór Applause Cheer Boo Hiss, terwijl andere van daarna stammen. Ik nam de ep (Applause Cheer Boo Hiss was oorspronkelijk een ep, maar werd in Europa uitgebracht als volwaardige cd, NS) met andere versterkers en gitaren op dan de nieuwe plaat."
Conversaties
Ook thematisch gezien is de plaat niet zo eenvoudig te kaderen. En juist dat is ook de charme van de band. "Zo ver ik weet is er geen specifiek thema. Soms onthullen die dingen zichzelf pas veel later. Sowieso is het lastig om objectief tegenover je eigen werk te staan. Maar het gaat van weersveranderingen tot kinderlijke verlatingsangst, persoonlijke problemen, de veertigjarige romance van mijn ouders en de strijd met levensbedreigende ziektes." Kortom, aan onderwerpen geen gebrek.
Maar eigenlijk schrijft Powell vooral tamelijk intuïtief, op basis van wat er op dat moment een gevoelige snaar raakt bij haar. Want er is zoveel om door geroerd of geïnspireerd te worden. "Volgens mij moet je echt achter de woorden kijken voor de betekenis. Daarom schrijf ik ook niet op te lineaire of literaire wijze. Ik word geraakt door de gesprekken die mensen hebben, krantenartikelen, wetenschap, triestheid, boeken, verloren liefdes, dromen."
Canada
Het Utrechtse festival Le Guess Who? zet sinds 2007 Canadese bands extra in de schijnwerpers. Op de tweede editie van dit weekendvullende muziekfeest is ook Land of Talk van de partij. Powell: "Volgens mij is het concept van Le Guess Who? volledig nieuw. In elk geval ben ik blij om hieraan bij te mogen dragen. Mijn kamergenoot, Jack Dylan, is een kunstenaar, en hij zal zijn werk op het festival exposeren. Zo heeft hij bijvoorbeeld ook de poster voor onze show met Think about Life in Utrecht gecreëerd."
Toch is het succes van Canadese artiesten niet enkel te danken aan de kwaliteit van bands. De overheid draagt namelijk een steentje bij aan de exportmogelijkheden. Daar zit volgens de frontvrouw van Land of Talk dan ook een verschil met bands uit de Verenigde Staten: "Zo ver mij bekend hebben Amerikaanse artiesten geen toegang tot dit type overheidssubsidie voor de kunsten. Met deze vorm van steun kunnen onafhankelijke artiesten platen opnemen, toeren in het buitenland, video's maken en in hun levensonderhoud voorzien. En dat zonder onafhankelijk rijk te zijn of een bank te beroven."
Land of Talk staat op 6 december in het kader van het Etoiles Polaires Montréal-festival in Vooruit, Gent.
http://www.kindamuzik.net/interview/land-of-talk/land-of-talk-toeren-zonder-een-bank-te-hoeven-beroven/17776/
Meer Land of Talk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/land-of-talk
Deel dit artikel: