Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat vooral opvalt is dat Stef begin dit jaar op het (K-RAA-K)³-festival kon optreden zonder ook maar een enkele opname op voorhand op zijn naam te hebben staan. Hoe is die gelukkige samenloop tot stand gekomen: “Ik werkte al een tijdje als vrijwilliger voor Kunstencentrum België en had enkele losse ideeën op mijn computer staan die ik aan Koen, de coördinator aldaar heb laten horen. Hij heeft me dan in contact met Dave van (K-RAA-K)³ gebracht en zo ben ik op de affiche van het festival tegengekomen.” Een optreden dat hier op de Mars-redactie alvast een goede indruk naliet. Speelt hij als eenzame troubadour zijn liedjes alleen op het podium? “Nee, in principe zijn we altijd met vieren. Ik speel zelf gitaar en zing en mijn begeleiders bespelen de piano en de verschillende percussie-intrumenten.”
De zon komt uit het oosten
Van instrumenten weet Stef heel wat af want op het moment studeert hij in Gent voor instrumentenbouwer. “Normaal gezien kan je hier enkel barokinstrumenten, en dan vooral violen, bouwen, daar is de studie op geöriënteerd. Maar ikzelf houd me bezig met de instrumenten die me zelf fascineren. Dat zijn de draailier en het Indisch harmonium. Ik bouw die zelf omdat die instrumenten, als je ze moet kopen, echt veel te duur zijn.” Vanwaar die interesse voor oosterse instrumenten? “Oorspronkelijk ben ik muziek beginnen maken in punkbands. Op een bepaald moment heb ik van één van mijn vrienden een tape toegestopt gekregen met nummers van Current 93 erop en zo is mijn interesse in industriële muziek en folk ontstaan. Ik ben dan ook gaan reizen in het oosten, in Indië en Nepal onder andere, en ben totaal gefascineerd geraakt door de etnische muziek aldaar.”
Is het het religieuze aspect van de muziek die hem aantrekt? “Nee, feitelijk niet. Ik ben vooral geïnteresseerd in het repetitieve, drone-achtige karakter van die muziek. Dat gaat maar door en door, die mantras spreken me persoonlijk het meeste aan.” Toch is If the Sky Falls We Shall Catch Larks, zijn debuutplaat nog erg op songstructuren gebouwd. Gaat dat veranderen met het nieuwe album? “Inderdaad, na de optredens in september ga ik me bezighouden met het opnemen van een langspeler. En die zal iets meer gericht zijn op noisy structuren en drones. Ik ben nu bezig met het schrijven ervan en dat doe ik alleen. Live laat ik me begeleiden maar het schrijven van de teksten en de muziek is volledig mijn eigen zaak.”
Wat trekt hem zo aan in folk? “Het is vooral het tijdloze karakter van die muziek. Het zijn eenvoudige songstructuren en het repetitieve karakter ervan zorgt ervoor dat je er na een tijdje in trance van geraakt. Ik vind overigens dat de interessantste muziek op het moment gewoon vanuit die richting komt. Elektronica heeft voor mij al een tijdje zijn revolutionaire karakter verloren.”
Internationalisme
Zijn er plannen om iets te gaan doen met mensen uit die scène? “Ik heb al samengespeeld of ga samenspelen met Josephine Foster, Born Heller en ik heb al goede contacten gehad met Matt Valentine (van MV + EE, VR).”
Niettemin blijft zijn grootste inspiratiebron Current 93 en David Tibet. “Het zijn niet alleen zijn poëtische teksten die me aantrekken, het is ook die unieke stem. Maar ik ben al evengoed volledig gefascineerd door het vroege werk van Current 93, het industriële werk met zeer repetitieve structuren en die eindeloos durende sferen.
Niettemin vind ik dat hij zich tegenwoordig wat zou moeten herpakken. Hij brengt veel te veel live-platen uit en ik vind zijn studiowerk toch wel stukken interessanter moet ik zeggen.
Vooral Of Ruine or Some Blazing Starre vond ik zeer indrukwekkend. Ik ben dus vooral geïnteresseerd in de combinatie zang-gitaar.”
Voelt hij zich feitelijk thuis op het (K-RAA-K)³-label? “Uiteraard ben ik heel blij dat ik via hen de kans heb gekregen om mijn muziek aan een publiek te laten horen maar ik moet toegeven dat ik er op het moment nog niet echt zicht op heb of het label mijn muzikale thuis gaat worden. Want buiten The Portables brengen ze daar toch eerder elektronisch en experimenteel werk uit, terwijl ikzelf toch voornamelijk met songgericht materiaal bezig ben. ”Kriebelt het dan niet om zijn werk op te sturen naar het buitenland, waar de nieuwe folk op het moment zijn hoogtepunt beleeft? “Ik zou het feitelijk moeten doen want de beweging is tegenwoordig vooral internationaal heel belangrijk. Het samenspelen is ook heel belangrijk in die scène en dat is uiteindelijk toch ook wel waar mijn toekomst zou moeten liggen.”
Kiss The Anus Of A Black Cat treedt op volgende data op:
01/09 - B - Brussel, Feeërieën (Warandepark) (+ Hanne Hukkelberg)
10/09 - B - Hasselt, KC België (+ Josephine Foster en Mi And L'Au)
16/09 - B - Gent, Balzaal Vooruit (+ The Portables)
30/10 - NL - Nijmegen, tba. (+ Greg Malcolm en Ignatz)
13/11 - NL - Amsterdam, Paradiso (+ Greg Malcolm en Ignatz)
http://www.kindamuzik.net/interview/kiss-the-anus-of-a-black-cat/kiss-the-anus-of-a-black-cat-de-zoektocht-naar-het-tijdloze/10367/
Meer Kiss The Anus Of A Black Cat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kiss-the-anus-of-a-black-cat
Deel dit artikel: