http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De oude ziel van Kim Janssen
Begin dit jaar verdedigde Kim Janssen de Nederlandse eer op het prestigieuze SXSWfestival in Austin. Vlak voordat hij het podium betreedt van de Kargadoor in Utrecht spreekt hij over zijn voorliefde voor oude liedjes.
Tekst: Machiel Coehorst
Publicatiedatum: 10 oktober 2013
Gesloten ogen
"Het wordt een beetje punk vanavond." Het is een opmerking die je niet direct verwacht van Kim Janssen, de Utrechtse muzikant die van fluisteren zijn handelsmerk heeft gemaakt. Hij doelt echter op de locatie: de kleine, intieme werfkelder van de Kargadoor, waar het publiek dicht op elkaar staat ("en gelukkig niet zit", zo benadrukt hij). Met punk heeft zijn optreden inderdaad weinig van doen. Passende adjectieven zijn: ingetogen, stemmig en contemplatief. Muziek die je doet wegdromen naar andere tijden, iets dat sommige bezoekers, af te leiden aan de gesloten ogen, ook doen. Zittend, dat wel.
Oude ziel
Janssen maakt muziek op het raakvlak van folk en klassiek. Strijkers, klarinet, hoorn, een honderdkoppig kerkkoor: de Utrechter draait er zijn hand niet voor om. Zijn grote voorbeeld is Sufjan Stevens, een Amerikaanse zanger en multi-instrumentalist die ook gebruikmaakt van een ongebruikelijk instrumentarium. Op zijn laatste album The Lonely Mountains roept Janssen - net als op de voorganger Ancient Crime - de sfeer op van een traditionele Engelse kostschool, een school waar hij zelf op zat toen hij in Nepal woonde. "Het tijdloze van die opleiding, waar je veel geschiedenis bestudeert en luistert naar klassieke muziek, probeer ik in mijn liedjes te vangen", vertelt Janssen.
Als een rots
Soms klinkt de muziek van Janssen bijna religieus. Zijn christelijke opvoeding, zowel thuis als op de kostschool, heeft zijn sporen nagelaten. Over geloof zegt Janssen echter: "Zelf hang ik een niet-conventioneel geloof aan. Ik vind vooral het culturele aspect van religie interessant: de uitingsvorm in muziek en literatuur." De teksten die Janssen zingt (van dichters als Robert Herrick en W.N. Hodgson) zijn soms honderden jaren oud en ook de muzikale omlijsting klinkt niet erg hip: "Ik vind het mooi als muziek al zo lang iets betekent voor mensen. Een oud liedje kun je vergelijken met een rots: onverslijtbaar."
Kortom, een oude ziel in een jong lichaam? Niet helemaal, want Janssen sluit zijn oren niet voor nieuwe muziek. Op zijn volgende album ("dat verschijnt in 2015") laat hij zich inspireren door de synthpop van de Franse band Phoenix: "Ik heb een tijdje in Bangkok gewoond en hou ook erg van de geluiden van de grote stad en de neonlichten. En daar horen synthesizers bij."
http://www.kindamuzik.net/interview/kim-janssen/de-oude-ziel-van-kim-janssen/24358/
Meer Kim Janssen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kim-janssen
Deel dit artikel: