• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Kelt Records en de rijke jaren tachtig

Met de reünietoernee van Daryll-Ann aanstaande is het goed om even stil te staan bij het platenlabel waar het voor Nederlands beste gitaarband ooit begon. De geschiedenis van Kelt Records in een notendop.

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 08 december 2013

Lang voordat vinyl aan zijn comeback begint, zijn er al muziekliefhebbers die nooit in de cd hebben geloofd. De single en vooral de ep hebben al vroeg een onweerstaanbare aantrekkingskracht op met name Michel Terstegen, die in het voorjaar van 1983 met een aantal vrienden The Otherside opricht. De band speelt voornamelijk jarenzestigcovers en omdat geen enkel platenlabel in Nederland daar interesse in toont, besluit Terstegen zelf een label op te richten. De naam Kelt bestaat uit de eerste letters van de achternamen van de oorspronkelijke bandleden: Kruup, Eliëns, Lieshout, Terstegen.

Ook een logo is zo gemaakt, want het blijkt een regelrechte kopie van dat van EMI. Dat is geen toeval, zegt Wouter Verrijn Stuart, destijds manager van The Otherside en later zakenpartner van Terstegen, die helaas niet meer onder ons is. "De broer van Michel werkte bij EMI Nederland en het was natuurlijk het label van The Beatles, waar Michel een groot fan van was."

Kassucces
Two Sides of The Otherside (KEP 001), de eerste ep uit 1984 van The Otherside, bestaat nog uit louter covers (van Love, The Yardbirds, A Wild Uncertainty en Michel Polnareff). De tweede ep, Haunted House (KEP 002) telt vier eigen composities en is een groot succes. "Die ep is drie keer bijgedrukt. In totaal zijn er 2000 exemplaren van verkocht."

Dat deze plaat meteen het grootste kassucces zal zijn voor het label, geeft al aan dat er met Kelt nooit geld is verdiend. Verrijn Stuart: "Ik heb er al mijn vakantiegeld in gestopt. De kosten drukten we door veel zelf te doen, het ontwerpen van de hoezen bijvoorbeeld. Hoe dan ook, ik ben er trots op dat we het gedaan hebben."

Paisley Underground
Kelt Records is in die tijd ook nogal een statement. Aanvankelijk verschijnen voornamelijk jarenzestigbands op het label, in een tijd die wordt gedomineerd door de wezenloze synthipop van A-ha, Thompson Twins en trawanten. Daarnaast, of beter gezegd: daaronder, bubbelt een levendige alternatieve gitaarscene. Verrijn Stuart: "Ik vind de jaren tachtig juist een geweldige tijd voor de muziek. In Amerika had je de Paisley Underground, met bands als The Long Ryders. In Nederland paste de Amsterdamse gitaarschool van bijvoorbeeld Fatal Flowers daar prima in, net als The Otherside. Die eerste ep van The Otherside liet ook absoluut die fascinatie horen met de jaren zestig, maar op die tweede ep was het geluid al een stuk breder." Ondertussen heeft Terstegen in Utrecht zijn eigen platenzaak geopend, Da Capo Records, aanvankelijk gevestigd in de Jacobijnenstraat, later op de Oudegracht. Vanaf dan is Kelt Records officieel "a division of Da Capo Record Shop".

Blue Guitars
Komen de eerste bands op Kelt uit Utrecht of Amsterdam, allengs wordt de blik verruimd en komen ook Katwijk (Les Zazous), Rotterdam (Ramona's) en Deventer (Blue Guitars en Birdskin) in zicht. Buitenlandse artiesten vinden geen onderdak bij Kelt, met uitzondering van Wreckless Eric, die in 1990 de kerstsingle Christmas op Kelt uitbrengt (KS 009).

Verrijn Stuart is vooral erg trots op de Blue Guitars, die in 1990 While the Time Away (KS 006) opnemen voor Kelt: "De Blue Guitars waren redelijk succesvol. Ze kregen ook veel aandacht. Van die single hebben we alle 500 exemplaren verkocht. Het was ook een heel andere tijd. Je kon als plugger nog wat gedaan krijgen. Ik ging één keer per week naar Hilversum om plaatjes te pluggen. Dat bestaat nu helemaal niet meer. Wat airplay betreft is trouwens Spo.Dee.O.Dee ons grootste succes geweest. Met dank aan de VPRO, die 'Stand Up' destijds heel veel gedraaid heeft."

Daryll-Ann
Het onbetwiste hoogtepunt in de Keltcatalogus is de eerste ep van Daryll-Ann (KEP 015) uit 1991, met 'Decibel', 'Times to Come', 'Blind' en 'Daryll-Ann'. De ep verschijnt aanvankelijk slechts in één oplage van 500 exemplaren, die al snel uitverkocht raakt. Verrijn Stuart: "Ik herinner me nog dat we er na twee optredens in Amsterdam en Utrecht al zo'n 100 kwijt waren." Inmiddels wordt op Discogs.com 124,99 euro voor de ep gevraagd.

En hoewel het originele schijfje een collector's item blijft, is de muziek erop inmiddels goed toegankelijk. Excelsior Recordings, het label van de toenmalige manager Ferry Roseboom waar Daryll-Ann na een kortstondig contract bij Hut Records onderdak vindt, heeft voor de uitgave van de vinylbox met het verzameld werk van Daryll-Ann een replica van de ep laten vervaardigen. Minder kapitaalkrachtigen vinden drie van de vier nummers op de debuut-cd Renko en het vierde nummer, 'Daryll-Ann', op de Keltverzamelaar Le Brest de Kelt (KCD 005).

Cd
Want hoewel Kelt vooral is opgezet om singles en ep's uit te brengen, verschijnen er ook vijf lp's en een vijftal cd's op het label. De meest gewilde lp zal zijn KLP 002, When Father Was Away on Beat Business in the Magic Centre van The Kliek uit 1987. De mooiste cd is die eerder genoemde verzamelaar, waarop de 21 meest gedenkwaardige nummers te vinden zijn die op Kelt verschenen. Van alle bands is maar één nummer opgenomen, met uitzondering van The Comedown. Verrijn Stuart: "De hidden track is ook van The Comedown, terwijl '(I Am) Spoiled' er al op staat, maar we vonden die tweede single zo goed dat we dat nummer er ook per se op wilden hebben."

The Treble Spankers
Hoewel ze nooit onder die naam op Kelt verschijnen, vinden The Treble Spankers wel degelijk bij Kelt hun oorsprong. Slaggitarist Marcel Kruup maakt immers deel uit van The Otherside en zal later nog opduiken in The Hangouts, die eveneens op Kelt verschijnen. Sologitarist 'Phantom' Frank Gerritsen is de drijvende kracht achter The String Phantoms, die op The Holy Land (KS 012 uit 1992) nog een zanger menen nodig te hebben voor hun surfsound. Gelukkig wordt daar al snel van afgezien en laat het laatste nummer op Le Brest de Kelt de Spankers horen zoals ze midden jaren negentig met hun instrumentale wereldsurf furore maken in binnen- en buitenland.

Het einde
En dan, in 1994, vindt Terstegen het mooi geweest. Verrijn Stuart wil na het uitbrengen van de eerder genoemde verzamel-cd doorgaan, maar krijgt Terstegen niet mee. Verrijn Stuart: "Michel had wel gelijk. We hadden gedaan wat we wilden doen. Bovendien had Nirvana de rockmuziek behoorlijk op zijn kop gezet. Indie werd groot en tegelijk was vinyl totaal onbelangrijk geworden."

Het compromis is dat er nog twee afscheidsavonden worden georganiseerd, één in Theater Kikker in Utrecht met, uiteraard, Daryll-Ann, en één in Paradiso, Amsterdam met Spo.Dee.O.Dee. Daarna valt het doek voor Kelt Records. Da Capo Records blijft, in de woorden van Verrijn Stuart, "Europa's beste platenzaak" tot ook daar, na het overlijden van Terstegen, in 2011 het licht uitgaat.

http://www.kindamuzik.net/interview/kelt-records/kelt-records-en-de-rijke-jaren-tachtig/24532/
Meer Kelt Records op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kelt-records