• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Voor Kakkmaddafakka is publiek het belangrijkst

Dat wordt proppen in de X-Ray op zondag rond de klok van tienen. De veredelde bouwkeet is al niet zo groot en dan komt Kakkmaddafakka uit Noorwegen ook met minimaal zeven man de boel op stelten zetten. KindaMuzik sprak de Scandinaviërs, die vroeger allemaal Afro-Amerikaan wilden worden.

Tekst: Roberto Lobosco

Publicatiedatum: 11 augustus 2011

Ze waren waardige afsluiters van het Pitch Festival begin juli op het Westergasterrein. Terwijl Cut Chemist in de Gashouder zijn lp’s veilig opborg, ging het dak van het Transformatorhuis even verderop. Veroorzakers van die bak herrie waren zeven jeugdvrienden uit Bergen (Noorwegen) die hun feestband de naam Kakkmaddafakka hebben meegegeven. “We kennen elkaar al vanaf dat we drie waren,” zegt gitarist en zanger Axel Vindenes. “Maar het was helemaal niet onze droom om in een partyrockgroep te zitten. De een wilde voetballen, de andere basketballen, maar allemaal wilden we een Afro-Amerikaan zijn. Toen op ons vijftiende bleek dat dit allemaal niet haalbaar was, zijn we overgegaan op plan B: muziek maken. We deelden hetzelfde gevoel en gooiden alle stijlen die we tof vonden op een hoop.”

Hoewel ze Lowlands alleen van naam kennen, hebben ze zin in hun eerste keer Biddinghuizen. “Sowieso is het leuk om in Nederland op te treden want het publiek heeft er altijd zin in,” zegt Axel. “Bovendien zijn Rotown en Paradiso twee van de mooiste clubs waar we ooit hebben gespeeld. Daarnaast is onze drummer half-Nederlands, dus het is altijd leuk om naar zijn wortels te gaan. We hoorden dat de X-Ray het vetste podium was als je nieuwe muziek wilt horen. Wanneer we gespeeld hebben, komen we bij jullie terug over onze bevindingen.”

Noorse nieuwkomers
Het lijkt alsof een nieuwe golf Europop is ingezet in het hoge noorden. “Dat kunnen we niet goed inschatten omdat we niet heel Europa kunnen overzien,” zegt Pål Vindenes, cellist en zanger. “Wat we wel weten is dat het in Scandinavië gebeurt de laatste tijd. In Zweden zijn ze natuurlijk al een tijdje bezig met toffe muziek maken, maar Noorwegen komt er ook aan. Er zijn veel jonge bands in Noorwegen en we zullen de komende jaren zien of we de verwachtingen waar kunnen maken.”

Samen met Kings of Convienence representeren zij Bergen. “De muziekscene in Bergen is geweldig hoewel totaal gespeend van glamour,” zegt Axel. “We hebben geen muziekbusiness in Bergen die we moeten imponeren, dus spelen we onze muziek gewoon voor onze vrienden en kijken hoe zij reageren. Het gaat allemaal heel natuurlijk en we willen elkaar verder helpen zonder concurrenten te worden. Bergen is bovendien vrij geïsoleerd en trends lijken ons niet bereiken. Wellicht hierom vind je bij ons originele richtingen en invalshoeken, die niet meteen klinken als het zoveelste hippe Britpopbandje.”

Gevoel kan altijd nog
Ook uit Bergen is Erlend Oye, de man achter Kings of Convenience en Whitest Boy Alive, die het tweede album Hest van Kakkmaddafakka produceerde. Wanneer een fijnzinnige singer/songwriter als Oye meehelpt aan een album, blijft het op zijn minst vreemd dat Kakkmaddafakka wordt bestempeld als een rechttoe rechtaan feestband. “Nou ja, aan elk feest komt een einde en dat is vaak een gevoelig moment,” zegt Axel. “Dus ja, we moeten wel een gevoelige kant hebben. Op toekomstige albums zal die kant ook wat meer aan de oppervlakte komen, maar voorlopig proberen we met volle teugen te genieten van het feest. En trouwens, Erlend is lang niet zo gevoelig zoals hij eruit ziet.”

Met hun tweede album vestigde Kakkmaddafakka definitief zijn naam buiten Noorwegen. Dat betekent veel touren, maar ook internationale kritiek. “Hoewel het de eerste keer was, kregen we bijna overal goeie kritieken,” zegt Axel. “Best spannend, want tot nu toe werden we alleen gerecenseerd door Noorse critici en die hebben geen benul waar ze over praten.”

Snurken of niet snurken
Hun tournee duurt nog tot eind oktober. Dan mogen ze weer naar Bergen om te werken aan hun derde album. “We hebben het altijd al geweten,” zegt Pål. “Maar tijdens de tournee is het nog helderder geworden: het gaat alleen maar om het publiek. We zijn nu met een nieuw album bezig en daarop willen we geen liedjes die we niet graag live spelen. Als het publiek het niet voelt, dan wordt het al gauw saai na een paar optredens. We weten nu dat we nummers moeten maken die a priori in een live-omgeving beluisterd moeten worden.”

Ook na zo’n lange tournee zijn ze elkaar nog niet zat. “Tijdens het toeren doen we eigenlijk alles met elkaar,” zegt Axel. “We vormen geen aparte groepjes of zo. ’s Nachts is een heel ander verhaal. Dan worden we verdeeld in de snurkers en de niet-snurkers. Het vervelendste is dat wanneer je zelf niet weet dat je een snurker bent en je vervolgens op de kamer moet met de legendarische Sande-tweeling. Onze achtergrondzangers zijn snurkers van de bovenste plank!”

http://www.kindamuzik.net/interview/kakkmaddafakka/voor-kakkmaddafakka-is-publiek-het-belangrijkst/21936/
Meer Kakkmaddafakka op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kakkmaddafakka