• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jori Hulkkonen: Muziek maken is een continu leerproces

Enkele maanden geleden bracht Jori Hulkkonen zijn album Different uit, een dromerige plaat van "een tijdloze schoonheid waar Larry Heard trots op zou zijn", zoals da volgaBabe het zo mooi zei in zijn recensie. Volga greep zijn kans om de man uit Finland te interviewen dan ook met beide handen aan.

Tekst: da volgaBabe

Publicatiedatum: 19 januari 2003

Je nieuwe album op F-Comm kwam er wel heel erg snel aan.
Jori: "Ik vind één album om de twee jaar echt wel het perfecte ritme. Je kan dan promotie maken voor je album, dj-en, inspiratie opdoen. Om dan langzaam terug aan nieuwe muziek beginnen te werken. Als de periode tussen twee albums te groot is loop je in deze branche al snel het risico dat je vergeten wordt."

De titel van je laatste album was Different. Is er echt veel veranderd sinds When No One Is Watching We Are Invisble?
"Die titel moet je echt interpreteren op het meest naïeve niveau: een nieuwe plaat met nieuwe songs in een nieuwe kaft. Daarmee heb ik allerminst willen zeggen dat ik een nieuwe stijl van muziek zou gaan maken. Langs de andere kant heb ik wel het gevoel dat mijn aanpak van het schrijven van muziek anders is dan van producers die house en techno voor de dansvloer maken. Voor mij zijn techno, house en clubmuziek bij het maken van een elektronisch album meer een soort basisbouwstenen. De geluiden mogen dan wel elektronisch zijn, maar het eindresultaat is toch meer een luisteralbum, een elpee in de traditionele betekenis van het woord, waar je door verschillende sferen en stijlen heen geleid wordt. Als ik een echt dj-album zou maken, met 10 stevige technotracks, dan kunnen die 10 tracks best wel stuk voor stuk geschikt zijn voor de dansvloer. Maar ik zal voor mezelf een vervelende plaat gemaakt hebben. En dan nog zullen de dj's nog maar één of twee tracks van de plaat spelen. Als ik 12-inches maak, dan ga ik wel eens voluit voor de dansvloer. Maar een goed album moet tijdloze muziek bevatten. Zodat het niet uitmaakt wie het gemaakt heeft en van waar ter wereld het ook komt. Een elpee moet een verhaal zijn dat vertelt wat de artiest heeft geïnspireerd. Bij mij zul je zowel electroklanken en Detroit techno als deep house, percussie en trance-geluiden tegenkomen. Ik gebruik zelfs Finse muziek als inspiratiebron."

Je muziek is over het algemeen melancholisch en dromerig van aard, nogal introspectief, soms zelfs een beetje op het droevige af. Is dat een afspiegeling van je persoonlijkheid?
"Waarschijnlijk. Maar dat komt ook omdat de muziek die mij heeft beïnvloedt, new wave en vroege elektronische pop, ook die inslag heeft. Ook de klassieke Detroit techno heeft dat: die melancholie en een zekere droefheid die tegelijk ongekend mooie muziek en nieuwe productietechnieken oplevert. Voor mij is die stijl als het ware een natuurlijke keuze. Het is de hoeksteen van Jori Hulkkonen."

Op de nieuwe plaat bespeel je ook alle instrumenten zelf. Is dat iets wat altijd al deel uitmaakte van je creativiteit? Of heb je dat nog maar pas ontdekt?
"Mijn attitude tegenover elektronische muziek is heel oldskool. Ik ben in 1988 begonnen met mijn eigen producties. Ik werk niet graag met computers, dus moet ik mezelf omringen met veel verschillende machines, meerdere drumcomputers of synthesizers. De echte revelatie van house en techno vond ik dat je om muziek te maken helemaal geen groep nodig meer nodig had. Het kan gaan om een persoon die helemaal geen traditionele muziekopleiding heeft gehad. Je kan in je homestudio rustig drumloops programmeren en geluiden sequencen zonder dat je iemand nodig hebt. Vanaf het prille begin tot aan het finale eindproduct kan je het proces helemaal zelf in handen houden. En dus moet je ook geen enkel compromis sluiten met anderen. Op mijn platen zul je zelden een samenwerking of een gastoptreden tegenkomen. De enige uitzondering maak ik voor de zang. Zingen doe ik zelf niet graag dus de vocalen laat ik wel door anderen verzorgen."

Ben je een echte studiorat? Of zou jouw muziek ook wel op een podium goed tot haar recht komen?
"Ik heb extensief getourd in mijn beginperiode en ook in 1996, toen ik mijn eerste album uitbracht. Dan ging ik in zalen en clubs mijn ding doen met mijn hele uitrusting. Maar als mensen tegenwoordig achter de naam op een flyer het woordje 'live' zien staan verwachten ze veel meer: ze willen een show, zoals Orbital of Garnier, met naast muziek ook een visuele ervaring. Voor mij echter zou zoiets een compromis zijn. Jori Hulkkonen staat er altijd alleen met zijn muziek. Zo'n hele tourorganisatie staat haaks op wie ik ben. Daarom ben ik tegenwoordig veel meer een dj. Het dj-bestaan is veel flexibeler. Je kan je nieuwe plaat spelen, je kan opleggen wat je wil, je kan nieuw materiaal uitproberen of je eigen invloeden in een set verwerken."

Toen ik je laatste album beluisterde vermoedde ik niettemin dat house en techno niet meer zo'n grote invloed hebben.
"Toch volg ik het club-gebeuren en de clubmuziek wel degelijk op de voet. Ik koop als dj nog altijd heel veel nieuwe platen. Ik vind het ook belangrijk om op de hoogte te blijven. Maar de laatste 10 jaar bij het ouder worden ben ik mezelf automatisch gaan verbreden. Vroeger was ik gefascineerd door die elektronische geluiden. Ik wou weten hoe ze gemaakt werden. Het was nieuw toen en daarom was die muziek ook belangrijker. Het was intrigerende muziek. En ze was ook revolutionair omdat ze tegen het groepsideaal van de rockband gekant was. Ze sloot geen compromissen en ging radicaal voor de toekomst. Maar toen ik Detroit techno leerde kennen, waar ze zwarte muziek met Kraftwerk en andere elektronische bands vermengden, begon ik toch ook nieuwsgierig te worden naar de organische kant van het mengsel: de soul, de funk, de disco en de jazz. In de jaren negentig was ik daarmee veel meer bezig. Daaruit ontwikkelde zich dan ook een interesse voor traditionele instrumenten. Ook wat er in de popmuziek gebeurt, heeft me altijd heel hard geboeid."

Was de electro samenwerking met Tiga een toevallig en éénmalig gebeuren of is er een opvolger op komst?
"Electro was mijn eerste interesse in het midden van de jaren tachtig, toen ik de spullen van Juan Atkins en de anderen uit Detroit ontdekte. In feite was electro er nog voor house. Het was het genre bij uitstek dat mij de weg naar de elektronica heeft gewezen. Ik heb trouwens veel electro-platen onder andere pseudoniemen uitgebracht. Electro is voor mij dus zeker niet nieuw. 'Sunglasses' was vooral leuk om te doen, omdat Tiga en ik goeie vrienden zijn. En per toeval werd 'Sunglasses' een grote hit. Op het moment zelf stonden we er een beetje van te kijken, maar ik denk dat we dit jaar toch weer samen de studio ingaan om nieuwe tracks te maken."

Is er in Finland een electro-scene die naam waardig?
"Sinds de acid house van eind jaren '80 is er wel degelijk een scene. Maar met 5 miljoen Finnen op zo'n grote oppervlakte is het praktisch onmogelijk om regelmatig, laten we zeggen wekelijks, uitgaansnachten te organiseren. In Finland gaat het meer om grote éénmalige feesten in plaats van een echte clubcultuur. De elektronica scene is dan ook niet zo groot. Maar er komen meer en meer dj's en producers uit Finland. Op het moment is de productie nog niet zo overvloedig. Maar de kwaliteit van wat er uitkomt is, vind ik, heel hoog."

Verbaast de huidige Scandinavische elektronica-boom jou?
"Met de media die altijd op zoek zijn naar nieuwe stijlen en stromingen, was het niet meer dan normaal dat ook de muziek uit Noorwegen, Denemarken, Zweden en Finland aan bod zou komen. Na de Franse hype in de jaren negentig was het gewoon onze beurt. Maar het prettige is natuurlijk dat de mensen die nu op de voorgrond treden gewoonweg dezelfde mensen zijn die er 5, 10 jaar geleden al stonden. Voor ons is dat wel verrassend. En uiteraard gaat de aandacht van de media binnenkort ergens anders naar toe. Waarschijnlijk komt binnenkort Oost-Europa aan de beurt, met landen als Tsjechië en Polen en uiteindelijk zelfs Rusland."

Je hebt bij F-Comm getekend, het label van technoster Laurent Garnier. Heb je het gevoel dat je daar mee van profiteert?
"De voornaamste reden dat ik voor F-Comm getekend heb, is dat ze geïnteresseerd waren om langspelers uit te brengen. Dat was nog in een periode dat house en techno nog grotendeels 12-inch muziek was voor dj's. Ze tekenen artiesten ook voor langere periodes zodat ze zich rustig kunnen ontwikkelen. Het feit dat ze niet te veel namen onder contract hebben helpt ook. Zo kan elke release van een nieuw album uitgebreid gepromoot worden. Het is een efficiënt label om voor te werken. En door het commercieel succes van Laurent en Mr Oizo hebben ze nu ook het geld om volop op andere artiesten te focussen."

Heb je na 'Sunglasses' nog het gevoel dat je eigen muziek underground is?
"Het probleem met popmuziek is dat je compleet niks kunt voorspellen. Tiga en ik hebben 'Sunglasses' gemaakt terwijl we niks om handen hadden. We hebben het bijna voor de grap uitgebracht. En enkele maanden later sta je dan in de Top 20 in Engeland en Duitsland. Terwijl dat nummer ons nog geen twee uur gekost heeft om te maken. Commercieel popsucces is gewoon een kwestie van op de juiste plaats op het juiste moment zijn. Er moet maar één iemand op een advertentiebureau zeggen: dit wordt de thema song van de volgende Levi's reclamecampagne. En dan heb je dus overal een nummer één hit, zoals Mr Oizo. Ik verwelkom het succes maar ik ga er ook niet achter zitten jagen. Op elk album wil ik vooral als artiest vooruitgaan: op muzikaal vlak, op productioneel vlak, op vlak van afwisseling en verschillende dingen doen. Omdat ik geen muzikale opleiding heb gehad is muziek maken voor mij ook een continu leerproces. Vooral op het gebied van songs schrijven. Daarom hoor je ook meer echte songs op mijn nieuwe plaat. Opbouw, strofe en refrein, echte songteksten schrijven, allemaal dingen die de muziek uiteindelijk toch toegankelijker maken voor een groter publiek."

http://www.kindamuzik.net/interview/jori-hulkkonen/jori-hulkkonen-muziek-maken-is-een-continu-leerproces/2310/
Meer Jori Hulkkonen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jori-hulkkonen