• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

John Cunningham: The Beatles are the best!

Zoals onze grote vriend Daniel Johnston zong: "Everybody wanted to be The Beatles". Ook John Cunningham doet niet moeilijk over de four lads who shook the world. Toch verwerkte Cunningham in zijn nieuwste, tijdloze cd Happy-Go-Unlucky op geheel eigentijdse wijze en met een zekere lentefrisheid de nalatenschap van zijn bekende jeugdidolen. Toen onlangs bekend werd gemaakt dat Cunningham voor een korte promotietournee naar Nederland en België zou komen, maakten wij van de gelegenheid gebruik om kennis te maken met de jonge troubadour en Beatles-fan uit Liverpool.

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Sylvia Korving

Publicatiedatum: 08 september 2003

Op een bewolkte zaterdagmiddag spreken wij af met de sympathieke John Cunningham op het Smakkelaarsveld in Utrecht. Het gedooggebied voor drugsverslaafden is vandaag opgeschoond en uitverkoren tot de plek voor de eerste editie van het Zinin-festival, en Cunningham speelt daar ook.
Twee simpele podia en meer dan genoeg biertentjes zorgen voor een intieme ambiance. De ongeveer vijfhonderd bezoekers zitten in het platgetrapte gras, liggen languit in een versleten huiskamerbank of hangen lallend aan de bar. Het is een gemoedelijke, ietwat voorzichtige bijeenkomst van muziekliefhebbers en nieuwsgierige buurtbewoners.
Om half vijf begeven wij ons richting het backstage-gedeelte voor een interviewtje met John Cunningham. In de hoek is een speciale ruimte gecreëerd voor de pers en andere genodigden. Eenmaal aangekomen neemt de roodharige Brit plaats in de minst comfortabel stoel en vraagt vriendelijk om een flesje water. Hij neemt alle tijd voor onze vragen, maar weet dat hij zo meteen het podium op moet.
Cunningham, die in t-shirt en spijkerbroek alles behalve glamoureus is, lijkt eigenlijk net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hem. Hij wil weten waarvan wij hem kennen. Ik vertel hem dat zijn cd redelijk goed is ontvangen in Nederland. Hij heeft geen idee hoeveel Nederlanders het album van hem in huis hebben. In thuisland Engeland komt Happy-Go-Unlucky pas op 15 september uit. Door al die positieve recensies van popcritici en de goede onvangst in de Benelux zijn de verwachtingen hooggespannen.

Dat iedereen hem met The Beatles vergelijkt, vindt hij helemaal geen probleem. Integendeel. "They are the best", zegt Cunningham stellig. Te klinken als The Beatles is voor hem het hoogst mogelijke om te bereiken. Op mijn vervolgvraag wat hij dan van Oasis vindt, moet hij hartelijk lachen. "Die hebben één goed album gemaakt, maar Oasis maakt de hype niet waar", aldus Cunningham. Maar hype? Oasis is inmiddels geen hype meer. Eerder vergane glorie.
Cunningham geeft toe de popmuziek van vandaag de dag niet of nauwelijks te volgen. Ook die zogeheten New Acoustic Movement, waarin hij vaak genoeg wordt opgenomen, interesseert hem geen mallemoer. Hij zweert bij The Beatles en de muziek van toen, wat niet zo gek is als je opgroeit in het Liverpool van de jaren zeventig.
Op zevenjarige leeftijd verhuisde hij naar Cambridge. Nu woont hij in Brighton. In een officieel persbericht en de weinige artikelen over John Cunningham wordt gezegd dat hij in Frankrijk woont, maar dat is helemaal niet waar. Ooit verkeerd begrepen door een journalist en sindsdien neemt iedereen het klakkeloos over. Cunningham spreekt geen woord Frans. Zelfs zijn platenlabel huist niet Frankrijk. "Het zijn gewoon Belgen", aldus Cunningham. Hij is een Engelsman in hart en nieren.
Wel moet hij zich excuseren voor de gebrekkige info op zijn nagenoeg lege website. Er wordt nog druk aangewerkt. Toch is hij met Happy-Go-Unlucky, zijn nieuwste release alweer aan zijn vierde cd toe.

In de studio of thuis komen de liedjes tot stand. Een lied begint meestal op de akoestische gitaar of achter de piano en eindigt pas als het gemixt wordt in de studio. Hij werkt weliswaar met andere muzikanten, maar zegt ook meer een eigenheimer te zijn. Toch heeft hij straks liever een band om zich heen.
"Een festival als dit is verdomd lastig om in je eentje te doen", legt hij uit. Het maakt hem bloednerveus. Als hij dat zegt, realiseert hij zich dat het bijna tijd is om opgegaan. Iemand van de organisatie onderbreekt het gesprek en Cunningham loopt haastig richting de kleinste tent van het festival. Achteraf valt alles honderd procent mee. Tegen alle verwachtingen in wordt John Cunningham heel goed ontvangen.
Het nieuwsgierige publiek gaat spontaan voor hem zitten en luistert aandachtig naar zijn heldere stem, zijn melancholische liedjes en zijn dromerige klanken.
Cunningham blijkt een ware verademing en een aangename rustpauze temidden van de veelal op hard spelende rockbandjes. Tijdens het korte optreden realiseren wij ons dat slechts weinig muzikanten hun publiek durven aan te kijken. Cunningham doet dat wél. Het zelfvertrouwen neemt met ieder nieuw liedje toe. De uitvoeringen zijn weliswaar een stuk kaler dan op het warm geproduceerde Happy-Go-Unlucky, maar zijn herkenbare stemgeluid en perfecte gevoel voor timing tonen ook in deze minimale bezetting de absolute topklasse van Cunningham. Na afloop spreken wij een meer nog meer ontspannen Cunningham. Hij is net begonnen aan een bord rijst en oogt tevreden over zijn zeer geslaagde optreden van zojuist. Het maakt ons tenminste benieuwd naar de zaaloptredens met de gehele band.

John Cunningham en band live:
19/09 Botanique – Brussel (B)
24/09 Uklen – Kampen (NL)
25/09 Rotown – Rotterdam (NL)
26/09 4AD – Diksmuide (B)
01/11 Kraken – Colmar (F)
03/11 Le Grand Mix – Tourcoing (F)

http://www.kindamuzik.net/interview/john-cunningham/john-cunningham-the-beatles-are-the-best/3937/
Meer John Cunningham op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-cunningham