• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De innerlijke tweestrijd van Jess

Het is een koude, regenachtige vrijdagmiddag in Breda. Iets na het afgesproken tijdstip komt een dik ingepakte Janneke Steffens - alias Jess - het gezellige, rokerige De Bommel binnenwandelen. Na met een warme cappuccino op temperatuur te zijn gekomen, spreekt KindaMuzik openhartig met de vlotte Brabantse zangeres over haar eeuwige innerlijke onrust, de Rockacademie en John Mayer.

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 09 december 2009

Eigenlijk was de blondine een aantal jaar geleden al begonnen aan een maatschappelijke carrière, maar ze wilde graag breken met dat ietwat burgerlijke bestaan. In 2005 begon Steffens daarom aan de Rockacademie in Tilburg. Ze jaagde haar droom na, met het idee dat het in Tilburg een waar muzikaal walhalla zou gaan worden. "Ik dacht dat het een soort van hemel op aarde was, met toffe docenten die heel erg inspirerend waren. Het idee op school te zitten met alleen maar getalenteerde mensen, dat leek me fantastisch."

De praktijk bleek weerbarstiger. Uiteindelijk was het schoolse leven simpelweg niet meer besteed aan haar. "Ik was al wat ouder en ik merkte dat ik geen behoefte meer had aan studieloopbaanbegeleiding en tentamens. Het is heel lastig op momenten dat je met iemand van smaak verschilt. Muziek gaat niet om goed of fout, maar het is moeilijk omdat het toch een school is. Die dunne lijn, dat kostte mij energie. Ik ben bijvoorbeeld een enorme ouwehoer op het podium. Ze vonden dat irritant en een teken van onzekerheid, terwijl dat helemaal niet zo was. Van dat soort kleine irritaties werd ik doodongelukkig."

Balk
Een ongeval met een balk op haar hoofd zorgde voor de ommekeer. Jess had opeens veel tijd om na te denken. Daaruit kwam de beslissing voort om helemaal voor zichzelf te gaan, samen met een aantal muzikanten die ze kende van de Rockacademie. "Af en toe ben ik ook een beetje een fladder. Door dat ongeluk was ik heel moe, zag ik tegen inspanningen op. Op het moment dat ik met mijn eigen ding bezig was werd ik daar erg gelukkig van. Dat maakte de keuze om te stoppen met school wel heel makkelijk."

Toch is Steffens niet altijd even zeker van zichzelf. Ze vergelijkt zichzelf daarom graag met Bridget Jones. Geconfronteerd met die vergelijking schiet de spontane Brabantse in de lach. "Ik kan heel stoer zijn, maar ik kan ook echt een sukkel zijn en me ontzettend druk maken over van alles en nog wat. En aan de andere kant ben ik ook wel in balans, soms ook weer stuntelig en dan weer cool." Om daarna weer enigszins verbaasd over haar laatste uitspraak te vragen: "Kan je dat eigenlijk van jezelf zeggen? Het is in elk geval altijd een soort van tweestrijd, en dat herken ik heel erg in Bridget Jones. Dat herken ik ook in mijn generatie en dat komt tevens terug in mijn liedjes."

Ambitie
In het bieden van een tegenwicht aan die onzekerheid wordt ze inmiddels echter ook ondersteund door de door de wol geverfde liedjesschrijver Gino Vanelli, die ze enige tijd geleden leerde kennen. "Hij weet hoe alles gaat in het wereldje. Op zijn achttiende is bij hem de mallemolen al gaan draaien. Hij denkt echt in metaforen. Dus je zit met hem te praten en we zaten in een liedje van mij te klooien. De brug van 'Yes or No'. Hij zei: 'Dat is zo lang, kun je dat niet wat korter maken? Met één te gekke zin.' Maar ik had die hele plaat al opgenomen, dus het was meer leuk nadenken over wat ook had gekund. En dan komen er in één klap tien fantastische metaforen uit."

Voor All Hands Filled with Joy kwamen die tips te laat, want die lag inmiddels al vast. Desalniettemin is te merken aan haar woorden dat haar vertrouwen groeiende is. Er ligt zelfs al een fundament voor de volgende plaat, die naar eigen zeggen dieper gaat en nog wat meer sarcasme bevat. Richting 2010 durft ze dan ook best haar ambities hardop uit te spreken. "Heel eerlijk? Ik hoop echt dat het de grote doorbraak wordt. Ik ben ook al zo lang met mijn eerste plaat bezig en heb er inmiddels zoveel vertrouwen in dat ik denk dat deze plaat mensen kan gaan aanspreken. Ik wil lekker muziek maken en veel mensen ontmoeten."

Platenkast
Belangrijk voor de muzikale inspiratie van de Bredase was ook de platenkast van haar ouders. Sterker nog, ze heeft alle platen die ze vroeger op cassette luisterde inmiddels op cd in haar eigen kast staan. "Zonder die platenkast was ik waarschijnlijk heel erg ongelukkig geworden. Dat was echt mijn prozac. Die platen luister ik ook nog steeds wekelijks. Ik luister weinig dingen van nu. Af en toe, één keer per jaar, komt er een nieuwe artiest binnen. John Mayer bijvoorbeeld. Ik merk dat ik veel behoefte heb aan veiligheid in de muziek. Het voelt net zoals thuis bij je moeder gaan eten."

Diezelfde John Mayer zou Steffens ook best wel eens willen strikken voor een co-schrijverschap. Net zoals Sting. "Samen met hen zou ik graag het podium delen. Niet per se voor de faam, maar gewoon om met die gasten te kunnen spelen. Dat lijkt me echt te gek!" En dan met een dikke knipoog en opnieuw die brede lach: "Ik heb John Mayer al een paar keer gemaild, maar hij mailt gewoon niet terug. Wat een lul, hè?"

http://www.kindamuzik.net/interview/jess/de-innerlijke-tweestrijd-van-jess/19559/
Meer Jess op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jess