• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Interview met de doden: Jeff Buckley (1966-1997) en Tim Buckley (1947-1975)

In het kader van de literaire vrijheid grijpen de KindaMuzikschrijvers in de rubriek Interview met de Doden overleden artiesten in hun kraag en vragen ze nog eenmaal het hemd van het lijf. Maandag 17 november zou Jeff Buckley alweer 42 jaar oud zijn geworden. Helaas verdronk hij jammerlijk in de Mississippi. Thans spreekt hij nog één keer tot ons. En dat doet hij niet alleen.

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Martien Ontwerpt / www.martienontwerpt.nl

Publicatiedatum: 10 november 2008

Nadat we uit de lift naar boven stappen, treedt Buckley me tegemoet. "Welkom in het paradijs. Je vindt het toch zeker niet erg als er nog iemand aanschuift bij ons gesprek?" spreekt de engelachtige stem. Die 'iemand' blijkt ook de naam Buckley te dragen. Het is Jeffs vader Tim, die eveneens veel te vroeg heenging na een overdosis. Beiden zien er behoorlijk kwiek uit. Alsof de tijd in de hemel stil heeft gestaan.

"Dat kan kloppen", spreekt vader Tim. "Hier onder de hoedende vleugels van de engelen blijft iedereen voor eeuwig jong." Dan komt zoon Jeff met een nog mooiere onthulling: "Ik heb nieuws voor jullie Stef Bos. Al heb je een goddeloos geloof, je komt elkaar na de dood toch altijd weer tegen. Dat gejammer over al die verschillende religies, da's nonsens. Of God bestaat, ik weet het zelfs nu nog niet." Over het weerzien van vader en zoon zijn beiden sowieso unaniem positief. Jeff: "Ik leefde eigenlijk al de hemel op aarde, net zoals mijn vader in zijn tijd, en ik hoefde daar achteraf gezien niet per se van weg. Maar nu hebben pa en ik wel uitgebreid de tijd om lekker samen te jammen."

Rock-'n-rollhemel
En ze zijn niet de enigen. Want regelmatig pakt een hemels orkest de luchtgitaren mét snaren uit de kast. Of zingen ze in een gospelachtig koor. "Weet je dat bijvoorbeeld Kurt Cobain hier zijn ware Nirwana gevonden heeft? Hij is zó geestdriftig bezig tijdens al die muzikale activiteiten", aldus Tim. Jeff vult hem aan: "Aan gezelligheid ontbreekt het zeker niet. Kan je het je voorstellen, al die artiesten die na hun dood op aarde zo verheerlijkt worden, spelen hier nog actief een deuntje mee."

"En ik zal het je nog sterker vertellen: met de helikopterview die we hier van bovenaf hebben, zouden we nog véél scherpere kritieken kunnen schrijven dan al die aardse artiesten." Dat doen ze echter niet, zo bezweren vader en zoon me off the record. Want dat zou te makkelijk zijn. Wel willen ze erkennen wat hun favoriete aardse songtekst is, wanneer ze vanuit het eeuwige op het tijdelijke neerkijken. In koor: "Dat moet 'Subterranean Homesick Alien' van Radiohead zijn!" Waarna Jeff toelicht: "Dat nummer is geschreven alsof Thom Yorke onze blik van bovenaf kent."

Vrouwen
Missen de beide heren dan niets uit het aardse leven? "Jawel," antwoordt Jeff geroerd, "ik mis Joan Wasser nog altijd enorm." Hij heeft de pareltjes van tranen in zijn ooghoeken hangen wanneer hij praat over de vrouw die nu furore maakt als Joan as Policewoman. "Wanneer ik Joan hoor zingen, dan gaat het door merg en been. Ik ben vreselijk trots op haar, en het spijt me nog steeds vreselijk dat ik mijn geliefde zo plotseling in de steek heb gelaten."

Gevraagd naar het tragische moment waarop Jeff Buckley tijdens een zwempartij met zijn zware laarzen aan verdronk in de Mississippi antwoordt hij ontwijkend. "Wat me die dag bezielde, ik weet het niet. Laten we er verder ook maar niet op ingaan, daar komt alleen maar weer een hoop gelul van." Wanneer Mary Guibert, de ex-vrouw van Tim en de moeder van Jeff ter sprake komt, kijken vader en zoon elkaar betekenisvol aan. "Tja, we trouwden veel te vroeg", zegt Tim. "En die zwangerschap van Mary kwam ook op een moment dat ik daar niet echt klaar voor was. Dat we uiteindelijk uit elkaar groeiden, dat is gezien mijn levensstijl bijna logisch. Maar nu ik hier naast Jeff zit, kan ik enkel trots zijn. Toch hebben Jeff en ik het Mary bepaald niet makkelijk gemaakt."

Schetsen
Jeff haakt weer in: "Het doet me deugd dat Grace ook in de huidige tijd nog zo'n grote status heeft. En ik vind het prachtig dat ik heb kunnen bijdragen aan een herontdekking van mijn vaders meesterwerken. Maar na Grace werd de druk op mij behoorlijk groot. Of beter gezegd: ik zette mezelf nog meer onder druk om te presteren." Na Jeffs dood wordt postuum Sketches for My Sweetheart the Drunk uitgebracht. Met de nadruk op schetsen, want die plaat was nog allesbehalve klaar.

Tim: "Och, Jeff is zo'n gigantische perfectionist. Je had hem eens moeten horen vloeken, toen Mary de plaat uitbracht. Op dat moment moet het op aarde gedonderd hebben." Waarop Jeff met een klap op de schouder van zijn vader het woord weer overneemt. "Weet je, ik begrijp het ergens ook wel. Mijn moeder wil niet dat ik vergeten word. Zoals elke moeder dat wil wanneer haar zoon overlijdt. Maar die plaat is voor mijn gevoel simpelweg een halffabricaat. En da's naar mijn maatstaven volstrekt onvoldoende." Op dat moment steekt Nick Drake zijn hoofd om het hoekje en komt ons gesprek tot een abrupt einde. "Jongens, gaan jullie mee naar het gospelkoor?"

http://www.kindamuzik.net/interview/jeff-tim-buckley/interview-met-de-doden-jeff-buckley-1966-1997-en-tim-buckley-1947-1975/17691/
Meer Jeff & Tim Buckley op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jeff-tim-buckley