• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Japandroids plaatst zichzelf in de rocktraditie

"Heb je nog vijf minuten? We moeten wachten op onze drummer. Ik denk dat hij de weg is kwijtgeraakt backstage", aldus Japandroidszanger en -gitarist Brian King. Spinal Tapmomentje? "We hebben alleen maar Spinal Tapmomenten."

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 27 september 2012

Drummer David Prowse is snel terecht, maar in de kleedkamer in de kelder van de 013 is het vooral King die het hoogste woord voert. Het duo is net een maand bezig aan een tournee door Europa en Noord-Amerika, die in totaal vier maanden in beslag zal nemen. Vandaag staat Japandroids op Incubate. En het gaat goed met de band. "Het wordt duidelijk dat Celebration Rock een veel populairder album is dan Post-Nothing ooit is geweest. Voordat we de plaat uitbrachten hebben we getoerd en voelde het bijna alsof we ons moesten verontschuldigen voordat we een nieuwe song speelden, maar vlak nadat we het album hadden uitgebracht bleken de fans tijdens onze Amerikaanse tournee alle nieuwe songs te kennen", vertelt Prowse.

Hij is dus blij, temeer daar het opnemen van een album bijna een excuus was om weer op tournee te kunnen. Of, zoals King het omschrijft: "Toeren is de beloning voor al het werk dat je in het maken van een plaat steekt." En het was hard werken. "Alle clichés over bands en hun tweede albums zijn waar. Als je eerste cd succesvol is, dan heb je een hoop te bewijzen. Dat was voor ons maar al te duidelijk, want we kennen talloze bands die een ongelofelijk eerste album hebben gemaakt, maar een veel mindere tweede." Al was het snel duidelijk wat Japandroids níet wilde. 'Het zou een cliché zijn geweest om eerst een heel rauw lofi-album te maken en voor de tweede plaat een grote producer te kiezen zodat het bijna als een andere band klinkt", aldus Prowse.

En nu is er Celebration Rock, een schijf met acht nummers en een speelduur van 35 minuten waar de groep een jaar aan heeft gewerkt. Dat roept de vraag op waarom het duo een jaar tijd nodig had voor het maken van een album met acht songs? King: "We zijn het type band dat ontzettend veel energie in één nummer steekt. Andere bands steken hun energie in veel verschillende tracks. Ze schrijven dertig of veertig songs voor een album en kiezen dan de beste tien uit voor hun cd. Voor ons werkt dat niet. We zijn dol op toeren, maar aan het einde van deze tournee hebben we de nummers tweehonderd tot tweehonderdvijftig keer gespeeld en daarom moeten we songs schrijven die we leuk blijven vinden. We hadden ook twintig nummers kunnen kiezen die 'oké' waren, dus we zijn erg trots op de songs die we hebben geschreven.'

Klassiekers
De zanger/gitarist verwijst graag naar klassieke albums die ook acht songs tellen. Zo vertelt hij over Bruce Springsteens Born to Run. "Het zijn dan wel acht nummers, maar ze zijn heel weldoordacht. Het zijn geen nummers die hij even in een namiddag in elkaar zette, maar hij heeft enorm veel tijd gestoken in de arrangementen, de muziek en de teksten. En er zijn niet eens b-kantjes voor dat album, geen kliekjes. Ik hou van die benadering." Of Appetite for Destruction van Guns N' Roses, een ander album waar King aan refereert, omdat de opbouw van Celebration Rock ermee te vergelijken is. "De A-kant van het album heeft alle harde en snelle songs en als je bij de B-kant aankomt en het tempo omlaag moet, krijg je de wat rustiger nummers.'

Natuurlijk is het geen toeval dat halverwege het album plaats is gemaakt voor een cover. Waar B-kanten van Japandroids-singles al ruimte boden aan covers van Nick Cave & the Bad Seeds, X en PJ Harvey is het dit keer 'For The Love of Ivy' van The Gun Club. Waarmee Japandroids zichzelf in een traditie plaatst. King: 'het gaat erom je publiek met bands in aanraking te laten komen die ze anders niet zouden kennen. Wij hebben gekozen voor een song van The Gun Club. Op het album waar 'For the Love of Ivy' van afkomstig is stonden twee covers, zodat toen ik dat album hoorde ook ik werd geïntroduceerd aan bands en muzikanten die ik nog niet kende. Zij betonen eer aan de mensen die hun hebben beïnvloed en laten hun fans kennis maken met die muziek. Voor ons is dat een belangrijk aspect van het in een rock-'n-rollband zitten.'

Stijl
Wie de singles en albums van Japandroids naast elkaar legt, valt meteen op dat ze consequent in dezelfde zwart/wit stijl zijn uitgevoerd. De overeenkomsten met de hoes van Televisions Marquee Moon zijn opvallend. King geeft toe dat de hoezen inderdaad op elkaar lijken. "Maar het gaat ons niet om het kopiëren van deze hoes. Het gaat ons om een bepaalde stijl uit de punkrock en de postpunk van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig, die vooral in de scene van New York populair was. De manier waarop bands zich presenteerden: heel simpel en rechttoe rechtaan. Je hebt de hoesfoto van The Ramones die tegen een muur staan, of de Televisionalbums met daarop een foto van de band. Het gaat erom geen groter statement te maken dan: hier is de band, zo zien de leden eruit, dit is de bandnaam van de band en hier zijn de nummers.''

"De band is heel simpel. De band schrijft songs, gaat dan op tournee en speelt ze voor het publiek. Dat is precies wat je ziet: je hebt de muziek en je kan naar de foto's kijken terwijl je naar de muziek luistert. Veel mensen krijgen nooit de kans om de band live te zien en op deze manier hopen we dichter bij onze fans komen te staan." King denkt even na. " De platen waarbij ik zelf echt belang hecht aan de hoes zijn de albums die me het gevoel geven dat ik de band beter leer kennen door naar het artwork te kijken. De enige platen die ik heb, zijn dát soort albums.'

Tweede foto door Maoya Bassiouni, onderste foto door Leigh Righton

http://www.kindamuzik.net/interview/japandroids/japandroids-plaatst-zichzelf-in-de-rocktraditie/23244/
Meer Japandroids op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/japandroids