• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jackie Leven blijft het proberen

Vrijdagmiddag. In het halfdonker zit ik met Jackie Leven backstage op een bank. We drinken bier uit blik en luisteren naar de showcase van de Haagse rockgroep Hallo Venray. De stemming is stil en somber. Vorige week stierf zijn moeder. Minutenlang staart hij zwijgzaam naar de dvd die zojuist van hem is verschenen, The Meeting of Remarkable Men (Cooking Vinyl/Bertus) getiteld.

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Inge Schoutsen

Publicatiedatum: 23 november 2004

Jackie Leven ziet er erg moe uit. Een turbulent leven van ruim dertig jaar in de muziekbusiness begint zijn tol te eisen. De strijd om het sterrendom is allang gestreden. Begin jaren zeventig debuteerde Leven onder het pseudoniem John St. Field met de psychedelische plaat Control (1971), waarvoor de nodige geestverruimende middelen werden gebruikt.
“Net als zowat iedereen in die tijd slikte ik veel acid en dat is ook wel goed te horen. En omdat ik destijds wat problemen had met de politie, bracht ik die plaat onder een andere naam uit. De elpee was toen alleen uitgebracht in Spanje. Eerlijk gezegd was ik Control allang vergeten. Pas jaren later werd die opnieuw uitgebracht, maar toen was ik alweer clean.”

In 1976 richtten Jackie Leven, Jo Shaw en David McIntosh de nu legendarische punkgroep Doll by Doll op. Vijf elpees bracht Leven met Doll by Doll uit: Remember, Gypsy Blood, Doll by Doll, Grand Passion en A Last Flick of the Golden Wrech. In het jaar 1983 ging de solocarrière van Leven van start, maar bijna kwam daar een vroeg einde aan toen iemand hem haast wurgde in een achterafsteeg van Londen. Lange tijd kon hij amper spreken, laat staan zingen. Hij kwam daardoor in een isolement terecht. Te veel drank en te veel drugs leken voor Leven de enige uitweg uit de realiteit. Een jarenlange heroïneverslaving bracht hem alsmaar dichter bij de achtergrond.

Toch lukte het Leven om zonder hulp van buitenaf uit het diepe dal te klimmen. Hij kickte helemaal af. Halverwege de jaren negentig was hij klaar voor een nieuwe start in de muziek. De titel van zijn album uit 1994 loog er ook beslist niet om: The Mystery of Love Is Greater Than the Mystery of Death. De plaat werd al snel opgevolgd door andere prachtalbums, met titels die veelal de lading dekken, waaronder Forbidden Songs of the Dying West (1995), Fairytales for Hard Men (1997) en Creatures of Light and Darkness (2001).

Vorig jaar was Jackie Leven in Den Haag. Hij gaf een memorabel optreden op Crossing Border in de Koninklijke Schouwburg. Hij werd bijgestaan door de succesvolle schrijver Ian Rankin, de Noord-Ierse dichter Ciaran Carson en David Thomas van de Amerikaanse band Pere Ubu.
“Ik was natuurlijk erg blij toen organisator Louise Behre me vroeg voor Crossing Border, al had ik totaal geen idee wat me precies te wachten stond. Het was ook niet mogelijk om het optreden voor te bereiden. We hadden elkaar nog nooit ontmoet. Ian Rankin en David Thomas waren die avond voor het optreden flink doorgezakt, dus was er ook weinig tijd om even snel iets op papier te zetten. Het Engelse woord is ‘edgy’. Ik was echt heel nerveus. Er was een geweldig moment, dat ook op de dvd staat, waarop David Thomas mij vertelde dat ik moest opschieten, omdat we nog maar een kleine dertig minuten hadden. Maar hij excuseerde zich vrij snel daarna, toen hij realiseerde dat het eigenlijk mijn concert was.”

Crossing Border bracht Jackie Leven ook op het idee om zulke optredens vaker te doen. Op Celtic Connections, een festival in Glasgow, treedt Jackie Leven binnenkort op met Ian Rankin en James Yorkston van James Yorkston & The Athletes. Ook in de Kingdom of Fife, waar Jackie Leven vandaan komt, staat een optreden gepland met een populaire schrijfster uit Engeland. Toch is Jackie Leven er voorzichtig mee, want er moet altijd een goede reden voor een optreden zijn. Bovendien moet het wel leuk zijn.

Op de dvd staat ook de ontroerende voordracht van Ciaran Carson, waarin hij met bevende handen het geluid van cirkelende helikopters boven zijn appartement in Belfast beschrijft.
Jackie Leven is het met me eens: het optreden op Crossing Border verdiende een release op dvd. De volgende stap is een nieuwe plaat.
“Ik ga die nieuwe plaat in Beiroet opnemen met een groot zigeunerorkest. Ze spelen in een westerse stijl, maar hoe het uiteindelijk gaat klinken weet ik niet. Ik heb nog geen idee of het vergelijkbaar is met mijn vorige werk. Dat weet ik pas als ik de plaat uitbreng, ergens in de zomer van 2005. In januari verschijnt nog een dubbelplaat met Ian Rankin, die gaat Jackie Leven Said heten. Hij schreef het verhaal en ik zorgde voor de muzikale begeleiding.”

Jackie Leven houdt van Den Haag. De smalle straten, de donkere kroegen en de zachte regen herinneren hem aan Glasgow. Toch is het aantal optredens van Jackie Leven er op één hand te tellen.
“Ik heb het hier prima naar mijn zin, maar tot dusver lukt het ons nauwelijks om platen te verkopen in Nederland. Ik ben altijd op zoek naar publiek, dat is iets wat ik nooit zal opgeven. Ik houd van reizen. Ik kom graag op die plekken waar ik om geef. In Den Haag voel ik me ook thuis, dus ik blijf het proberen.”

http://www.kindamuzik.net/interview/jackie-leven/jackie-leven-blijft-het-proberen/7964/
Meer Jackie Leven op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jackie-leven