Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het verhaal van Israel Nash Gripka is dat van een jongeman die van Missouri naar New York City verhuist en opvallende songs begint te schrijven vol geografische symboliek en melancholie. Geef deze robuuste jongeman van 29 jaar een roadmap van de Verenigde Staten in handen en hij begint meteen gretig te bladeren. Zijn stevige vingers vinden zijn thuisstaat snel.
Jazz, hymns en banjo's
"Kijk hier, dit is Missouri. Ik ben geboren in het buitengebied van Springfield. We woonden in verschillende kleine stadjes. Mijn vader was baptistisch predikant en daarom verhuisden we om de zoveel jaar naar andere kerken. We cirkelden altijd rond de bergen van de Ozarks. Daar komt veel muziek vandaan. Traditionele muziek. St. Louis met haar jazz was nooit ver weg. De banjospelers in onze buurt hadden een eigen stijl. Zelf ben ik opgegroeid met hymnes en alles wat gezongen werd in de lokale kerken. Harmonievocalen rond eenvoudige, krachtige melodieën. Tekstueel was dat ook allemaal heel sterk."
Gripka zoekt met zijn wijsvinger over de landkaart. "Toen ik 24 werd, ben ik verhuisd naar dit kleine gebiedje hier op de kaart. Ze noemen het Manhattan… haha. Ik ben opgegroeid in plaatsjes met minder dan 5000 inwoners. Met meer koeien dan mensen dus. In Nederland heb je dit soort plaatsen ook, nietwaar? Ik vertrok met mijn vrouw en tweeduizend dollar naar New York City. Ik kende er niemand en had nog geen muziek uitgebracht. Ik ben daar op de bodem begonnen. Heb op een paar deuren gebonkt en ben langzaam aan mijn eerste plaat gaan werken."
Noodles en goedkoop bier
"Wat ik wilde bereiken, kon Missouri me niet geven", zegt Gripka. "Ik wilde vooral deel worden van een ander, drukker soort leven. Daar word je volwassen van. Dat is gelukt. We hebben aardig wat weekends achter de rug met noodles en goedkoop bier. Natuurlijk maakte het immense New York indruk op me toen ik mijn eerste muziek vormgaf. Met de nieuwe plaat heb ik een paar veranderingen meegemaakt. Van de mensen met wie ik de eerste plaat maakte, heb ik afscheid genomen."
De imperfectie van echte muzikanten
Vanuit New York trekt de zanger met nieuwe muzikale vrienden en drummer/producer Steve Shelly (Sonic Youth) naar het platteland. Om in een oude schuur ver boven New York een paar weken bij elkaar te zitten en de tweede plaat op te nemen. "Vergeleken met de luxe studio waarin ik aan New York City heb gewerkt, was dit een vieze bende. Maar het ging erom terug te gaan naar de eenvoud, het bandgevoel en naar echte muziek. We hebben de vergissingen gewoon laten staan. Mijn favoriete platen Let it Bleed en Everybody Knows This is Nowhere stikken van de fouten. Imperfectie is dan geen imperfectie, maar toont juist dat echte muzikanten met elkaar samenspelen."
Zijn het allemaal persoonlijke verhalen op de nieuwe plaat? Gripka: ''Drown' is een echte story song. Dat gaat over een verzonnen personage, maar ja, het personage met wie ik de meeste verwantschap voel ben ik zelf. Dus zit ik erin. Ik probeer te schrijven wat ik zie en meemaak. In letterlijke zin gaat het niet altijd helemaal over mij. Wel over waargebeurde zaken. Want in elk mens zit een verhaal."
Talent verplicht
Gripka is het aan zijn talent verplicht om de luisteraar echt te raken. "Ik ben geen dokter, ik doe niets belangrijks voor de mensheid. Als ik mijn ding aan zo veel mogelijk mensen kan geven, doe ik het goed." Desalniettemin zijn de verwachtingen van Gripka hoog. "Ik wil alleen dat mensen geraakt worden door wat ik doe. Ik wil dat mensen iets voelen als ze mijn muziek horen. Misschien iets wat past bij hun leven op dat moment. Maar ik schijf de songs vooral voor mezelf. Je hebt gelijk dat ik het aan mezelf verplicht ben om mijn talent waar te maken. Songs schrijven en spelen is trouwens het enige wat ik kan."
http://www.kindamuzik.net/interview/israel-nash-gripka/israel-nash-gripka-maakt-verwachtingen-waar/21483/
Meer Israel Nash Gripka op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/israel-nash-gripka
Deel dit artikel: