http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Incense: Ik ben geen acteur

Voor aanvang van het optreden in het goedgevulde Rotterdamse Waterfront spraken we met Incense. Onlangs verscheen van dit ambitieuze drietal uit Delft een ronduit indrukwekkende cd in de beste traditie van emorock, daar zijn de critici en fans het allemaal over eens.

Publicatiedatum: 18 maart 2003

Incense Voor Selwyn Slop (28), Bart Baeklandt (28) en drummer Remco Cornelissen (27) was het winnen van de Grote Prijs van Nederland geen reden om stil te gaan zitten. Zanger-gitarist Selwyn: “Je kunt belabberd gaan spelen en denken dat je binnen bent, maar wij hebben vanaf dat moment alleen maar keihard geknokt. Zo’n prijs moet je zien als opstapje.”
Dat ze een hele poos geleden nog een popfestivalletje in Dordrecht aandeden, kan het drietal maar al te goed herinneren. De praatgrage drummer Remco: “Toen stonden een mannetje of vijftien op een rijtje naar ons te kijken. In de stromende regen.” Remco komt vervolgens een heel eind als hij de namen van diegenen probeert op te sommen.

Nadat in 2000 de Grote Prijs van Nederland binnen was, kwamen meer uitnodigingen om te spelen. Eindelijk kregen ze de welverdiende aandacht en kon Incense een debuutplaat opnemen (Approx 45 Min). Voor een klein label. Ze vinden het niet erg om bij een klein platenlabel te zitten. Het is geen label met de ambitie om veel groter te worden, dus kunnen ze lekker doen waar ze zin in hebben. Remco: “Het geld dat ze overhouden, steken ze in ons.”

Eigenlijk willen ze dolgraag singletjes uitbrengen. Bassist Bart Baeklandt: “In Nederland moet je wel singles uitbrengen om te kunnen overleven. Pas dan word je op de radio gedraaid.” Je moet wel aan bepaalde eisen voldoen om draaibaar te zijn, maar dat gaat te ver voor Incense.
Selwyn: “Niemand ziet het zitten om een vreemd bandje te gaan pluggen. Ze willen R&B, hiphop of dance. Alles met gitaren wordt uit Hilversum gefilterd.”
“We worden wel gedraaid, maar dan ’s avonds laat”, voegt Bart toe.

Incense De nieuwe cd klinkt bevlogen. On Tips of Wings We Walk laat duidelijk een veelzijdig en meer ambitieuzer geluid horen dan zijn rockende voorganger. Hoe is het om de nieuwe nummers live te spelen? Selwyn: “Tijdens de cd-presentatie hebben wij de nummers exact zo gespeeld als op de cd. Vanaf nu is langzamerhand meer plaats voor improvisatie.”
Remco: “We denken erover om de toetsenist erbij te halen. En ook een fluitist. Nu spelen we eigenlijk constant met z’n drieën.”

Zowel Selwyn als Bart en Remco zien het niet zo snel gebeuren dat Nederland te klein wordt. Selwyn: “Als je ziet dat je publiek steeds groeit, is het niet zo erg om steeds in dezelfde zaal te spelen. Het heeft niet zoveel zin om geen vooruitgang te boeken en iedereen te horen schreeuwen om je oudere nummers.”

Deze zomer gaat de band focussen op de komende festivals, waarbij Lowlands tot de mogelijkheden behoort. In September spelen ze eerst in Duitsland. Selwyn: “We willen uiteindelijk toch ook naar het buitenland.”
Bart: “In Tivoli was een keer een band uitgevallen en toen konden wij in het voorprogramma van de Black Motor Cycle Club spelen. Dat deden we nog een keer over met Motorpsycho.”
Selwyn: “Ja, dat was waanzinnig. Dan sta je niet alleen voor veel mensen te spelen, maar daarnaast speel je voor het publiek wat je eigenlijk wilt gaan bereiken. Dat is voor ons de top om te bereiken.”

Remco luistert meer naar andermans muziek dan naar de muziek van zichzelf. Selwyn: “We zijn parasieten, daarom kunnen wij niet zonder muziek van anderen.”
Remco: “We houden alleen niet bij wat hip is. King Crimson, funk uit de zeventiger jaren, Queen, Deep Purple, Pink Floyd en Uriah Heep, daar luisteren wij naar.” Echte muziek voor volwassen mannen dus. Uiteindelijk ben ik toch ook een volwassen kerel. Dat mag ik hopen tenminste.”
Bas: “The Soft Machine! In één of andere recensie worden wij vergeleken met The Soft Machine.”
Remco vindt dat wel cool en schiet bijna uit zijn stoel van enthousiasme. “Ja, The Soft Machine! Dat is pas cool.”

Ze leven helemaal voor de muziek, maar helaas kunnen ze er nog niet van leven. Bas: “We hebben allemaal bijbaantjes.” Selwyn werkt als techicus, Bas werkt als bibliothecaris en Remco doet iets bij Mojo. Dat laatste lijkt me handig om iets te Incense regelen op grote festivals. Remco: “Mojo is een integere organisatie, dus het werkt eerder tegen je dan voor je. Geen vriendjespolitiek.”

De nieuwe cd is net uit, maar de band werkt inmiddels al aan een opvolger. Selwyn: “Voor On Tips of Wings We Walk hebben wij allerlei dingen uitgeprobeerd met de producer. Deze keer wil wij het toch anders gaan doen. Ik ben geen acteur, dus ik kan beter spontaan dingen doen als ik mij relaxed voel. Ik sla dicht in de studio.” Voor de nieuwe plaat werken ze in de studio van Henk Koorn (Hallo Venray). Remco: “Heeft Henk de nieuwe nummers al gehoord eigenlijk? Wat vindt hij ervan?” Bas kan Remco geruststellen, want Henk vindt de nieuwe nummers dope.