Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is inmiddels zeven jaar geleden dat je verhuisde van Missouri naar Europa. Kan je beschrijven hoe je in de tussentijd veranderd bent?
"In 2008 studeerde ik in Wenen. Dat is de eerste stad waar ik me echt thuis voelde. Voor de muziek verhuisde ik in 2010 naar Berlijn, maar Wenen bleef me achtervolgen en ik kon dat niet van me afzetten. Het is de hoofdstad van de nostalgie."
"Het is lastig om te duiden welke veranderingen veroorzaakt zijn door Europa en welke door het verstrijken van de jaren tussen mijn eenentwintigste en mijn achtentwintigste. In een notendop: Europa heeft me doen ontwaken uit mijn kleinstedelijke Amerikaanse naïviteit en optimisme. Het heeft me ook allergisch gemaakt voor borrelpraat. Al die dingen mis ik ook wel weer. Dat gezegd hebbende, het was niet alleen nemen. Het gaf me ook een dieper gevoel voor nostalgie. Europa maakt me nog meer een hopeloze romanticus. Hoewel ik dat vaak verberg met een air van Duitse stijfkoppigheid en Weense arrogantie."
In hoeverre ben je mentaal gezien een Europese burger geworden?
"Ik voel me net zo goed thuis in Wenen, Berlijn, Amsterdam, Barcelona, Parijs, Londen of Kopenhagen als in St. Louis, New York of welke Amerikaanse stad dan ook. Wel heb ik meer vrienden hier. Hier heb ik ook meer ervaringen uit mijn volwassen leven. Die vrienden en ervaringen kennen geen grenzen. Voor mij vertegenwoordigt de Europese Unie een uitdaging aan grenzen en aan het begrip van nationale staten. Het is de expansie van de ingroup, boven ras, taal en religie. Wat mij betreft is de Europese Unie een stap naar een wereld zonder landen en grenzen. Het gaat me aan het hart dat idee uit elkaar te zien vallen. Als dat zo is, dan zullen we de dood meemaken van de enige positieve politieke schepping van de twintigste eeuw. En zien we dit continent en mogelijk ook de wereld uiteengereten worden door kortzichtige, reactionaire, xenofobische en zelfzuchtige klootzakken."
Ervaar je Amerika en de Amerikaanse invloed op de wereld anders nu je het van een afstand beschouwt?
"Over dit thema kan ik dagen praten. Maar in het kort: ja, zeker zie ik dat nu anders. Dat komt vooral door de media. Hoewel, bijna alle mediabronnen in de westerse wereld zijn in handen van rijken en dus promoten ze het bestendigen van een systeem dat hun belangen vertegenwoordigt. Dat is extremer in de VS dan hier. Zo verandert mijn perceptie van dag tot dag over het gekke idee van mijn 'thuisland'."
"Wanneer het gaat om de Amerikaanse invloed op de wereld denk ik niet dat mijn beeld veel veranderd is. Het was altijd wel duidelijk dat na de Tweede Wereldoorlog de VS het kapitalisme wenkten. De kapitalisten van de wereld gebruikten het als een Trojaans paard om dat economisch systeem te verspreiden over een wereld die een ruk naar links gemaakt had na de extreme uitbuiting van een gebied door snelle en roekeloze industrialisatie. Het is niet de 'Amerikaanse' cultuur en politiek die ons iedere dag beïnvloedt. Het is een door consumenten gedreven kapitalistische cultuur. Dat is Europa vandaag de dag, hoewel veel Europeanen graag een beschuldigende vinger over de Atlantische Oceaan wijzen."
"Ik heb de stereotype Europese perceptie zien veranderen de afgelopen zeven jaar. Toen Bush president was haatten Europeanen de Verenigde Staten. Met de komst van Obama gingen ze er weer meer van houden. Hoe meer de EU uit elkaar valt, hoe machtiger ISIS wordt, hoe intimiderender Poetin wordt, hoe meer Europeanen dichter en dichter naar de VS neigen. Dat is tenzij een fascist als Donald Trump als president verkozen wordt. Dan wordt het interessant."
Je noemt jezelf een countrymuzikant uit de eenentwintigste eeuw zonder land. Na al het reizen beschouw je jezelf als een vreemdeling. Op welke manier komt dat thema terug op je nieuwe plaat?
"De meeste nummers zijn geschreven terwijl ik onderweg was. Ik was moederziel alleen op plaatsen waar ik niet echt wilde zijn, ver weg van de mensen bij wie ik wilde zijn. Sterker nog, op dit moment schrijf ik deze antwoorden in een auto die door de bergen van Zuid-Italië rijdt, op weg naar een concert op een plek waar ik nog nooit ben geweest. Dat gevoel van alleen in het donker springen is het gevoel van een vreemdeling zijn. Dat geeft dynamiek. Het kan goed of slecht aflopen. Het is de kinetische energie die ik in mijn liedjes wil hebben en die beweging zit in alle liedjes van Nero. Het proces van liedjes schrijven stond voor mij gelijk aan zelfanalyse. Ik ben goed in het proces van mezelf deconstrueren en ben nog steeds bezig met herbouwen."
"Veel van mijn liedjes gaan over verlangen. Ik denk dat ik ook goed fadoliedjes en nummers voor zeemannen zou kunnen schrijven. Romantiseren is mijn kracht. Ik denk sowieso dat het woord muzikant bijna een synoniem moet zijn voor het zijn van een nomadische zoeker als een muzikant over zichzelf wil leren als artiest en performer. Er is veel werk en veel shit waar je doorheen moet als je aan het toeren bent. Soms beleef je ook prachtige dingen. Als een rondreizende muzikant schaats je vaak op het dunne lijntje tussen werk en vrije tijd. Het kan ook voelen als de film Groundhog Day, waar alles steeds opnieuw gebeurt met weinig gevolgen."
Beeld door Andreas Jakwerth
http://www.kindamuzik.net/interview/ian-fisher/ian-fisher-romanticus-zonder-grenzen/26510/
Meer Ian Fisher op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ian-fisher
Deel dit artikel: