• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De waarheid achter Howler

Rockband Howler uit Minneapolis was in 2012, met debuut America Give Up, even de band van het moment. De plaat werd de hemel in geprezen door onder meer NME en The Guardian. In maart verschijnt opvolger World of Joy, waarbij de band het moet doen zonder de hype van de begindagen. KindaMuzik spreekt spraakwaterval Jordan Gatesmith en de rustigere gitarist Ian Nygaard in het pittoreske Café de Pont in Amsterdam-Noord.

Tekst: Jelmer Luimstra

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 20 februari 2014

Daar zitten ze dan: Jordan Gatesmith met een T-shirt vol gaten en Ian Nygaard met een dagen niet gewassen kapsel en een pluisje op zijn wang. "Hee, je hebt een pluisje op je wang, man", zegt Gatesmith voordat hij hem ruw wegveegt. Ja, Howler is rock-'n-roll. De band was in 2010 dan ook op passende wijze begonnen: uit verveling. "De winters in Minneapolis zijn erg saai, het is erg koud en het sneeuwt er veel", legt Gatesmith uit. "Voor deze perstour (Howler is in Nederland voor een korte perstour, JL) was ik zowat opgesloten in mijn eigen huis. Ik wilde niet naar buiten gaan omdat het zo koud was. In de winter kun je daarom erg verveeld raken. Er is absoluut een slechte energie in die tijd. Dat is waarschijnlijk de reden waarom veel mensen in Minneapolis een band beginnen. We hebben allen kelders en veel mensen besluiten in die kelders muziek te gaan maken."

Rough Trade
Van al die 'kelderbands' in Minneapolis groeiden ze echter uit tot de happy few - en op een zeer onverwachte manier. Jonathan Garrett van Pitchfork was tijdens een van hun optredens in 2011 aanwezig als toeschouwer, waarna de journalist hun ep, zonder medeweten van de bandleden, doorstuurde naar Rough Trade. Even later kreeg Gatesmith het label aan de lijn met de boodschap dat ze een platencontract voor vier albums konden krijgen. "Dat was erg vreemd", zegt Gatesmith. "Geoff Travis van Rough Trade vond het erg goed, stuurde wat mensen om ons te bekijken en gaf ons een contract. Dat is een kans van één in een miljoen. Het is zo willekeurig dat dit is gebeurd."

Het ironisch getitelde America Give Up kwam vervolgens over als erg Amerikakritisch. Is Howler moe van Amerika? "Moe van Amerika? Nee," lacht Gatesmith, "ik word niet moe van Amerika, hoor. Toeren door Amerika is juist geweldig. We hebben zoveel geweldige dingen gezien. Er is niks saais aan Amerika. Er is juist een boel stimulans." Maar die plaat dan? "Waar wij vandaan komen, is een boel zelfspot. We zijn soms gewoon wat moeilijk voor onszelf." Erg Brits, eigenlijk. "Is dat zo?", vraagt Gatesmith, waarna Nygaard bevestigt. "Ik dacht dat het iets van Minnesota was", denkt Gatesmith hardop, om daarna te concluderen: "Ik denk dat poëzie niet altijd op iets gericht hoeft te zijn. Interpreteer de nummers zoals je wilt. Wij houden ervan om het open te houden."

Interviews
Moe van het interviews geven zijn ze in ieder geval wel. Daarom hebben ze, net als Neerlands trots De Jeugd van Tegenwoordig, de gewoonte ontwikkeld om tijdens interviews verhalen over de band te verzinnen. Zo heeft een cheesy verhaal dat Gatesmith en toetsenist Max Petrek elkaar leerden kennen doordat ze beiden op een Yardbirdsnummer aan het tappen waren, voordat ze zouden gaan skydiven in Saint Paul het zelfs tot Wikipedia geschopt. We confronteren de band met dit verhaal. "Haha, die heb ik nog nooit gehoord", zegt Gatesmith. "We hebben verschillende versies bedacht van het ontstaan van Howler, maar waar stond dat?" Wikipedia. Gatesmith kijkt extreem verbaasd, en vindt het zichtbaar grappig. "Als je genoeg interviews doet, word je gewoon oververmoeid van al die vragen", verantwoordt hij zich. "We kunnen ons op dit moment nog inhouden, omdat het een van de eerste interviews van de dag is. Maar als je dan dezelfde vragen opnieuw en opnieuw krijgt, wil je op een gegeven moment alleen nog maar ouwehoeren. Telkens als journalisten ergens over beginnen zeg ik gewoon 'ja' en vind ik het allemaal wel prima. We hebben dat echt heel veel gedaan."

In een interview met het Nederlandse FaceCulture uit 2011 liet Gatesmith het zelfs zover komen dat hij zich tot de camera richtte, vertelde dat hij die interviews als zanger zat was en liever drummer wilde worden. Kijkers mochten hem hiervoor benaderen. Is dat nog wat geworden? "Helaas niet", lacht Gatesmith. "Maar we zijn muzikanten, dat is wat we doen. Ik hou van muziek en ik zou zeker een drummer kunnen zijn. Het aanbod staat nog steeds, ik ben nog steeds beschikbaar. Ik ben awesome op de drums." Dan begint ook Nygaard: "Als iemand een bassist nodig heeft: ik speel bas." Gatesmith: "Ian zit trouwens in een band als hij in Minneapolis is." Nygaard knikt bevestigend: "We maken twee punk, maar ik schrijf niets in die band, waardoor ik er genoeg tijd voor heb. Ze kunnen ook zonder mij spelen als ik weg ben, ik ben enkel de gitarist."

World of Joy
Over die nieuwe plaat dan. Het was even wachten op hun tweede album World of Joy, dat oorspronkelijk al begin 2013 uit had moeten komen. "Het idee was om precies na de tour een album op te gaan nemen", vertelt Gatesmith. "Maar dat deden we niet", vult Nygaard aan. Gatesmith: "We waren simpelweg zo moe van het toeren, dat we niet eens meer wisten wat we moesten schrijven. Daarom hebben we een paar maanden rust genomen. In de zomer kwamen we toen weer samen en hadden we slechts zes weken nodig om het album te schrijven en op te nemen. Als het gebeurt, kan het erg snel gaan."

Howler is anno 2014 een vierkoppige band, omdat meer dan de helft van de bandleden is opgestapt. Hoe dat zo? "We hebben ze eruit geschopt", lacht Gatesmith. "Nee, grapje. Er waren geen gevechten. Iedereen had andere projecten waaraan ze wilden werken en het waren dus allemaal vriendsituaties. Zo wilde Jay (Simonson, JL) doorgaan met zijn eigen band France Camp. Zij hebben echt iets cools in handen." Ook is er een nieuw bandlid, drummer en oude vriend Rory MacMurdo, van wie de invloed op World of Joy groot is geweest. "Hij luistert naar crazy noise shit", vindt Nygaard. "Erg snel en gek. Dat vertaalt zich dan weer naar zijn drumwerk. Hij drumt op een haast spastische, maar geweldige manier." "Hij heeft mij de afgelopen jaren veel albums gegeven die me enorm hebben geïnspireerd", zegt Gatesmith. "Veel punky albums, zoals Psychocandy van The Jesus & Mary Chain."

Opnameproces
World of Joy klinkt dan ook een stuk meer fuzzy dan America Give Up - hoewel de bandleden er een wat andere mening op nahouden. "Fuzzy?", vraagt Nygaard zich vertwijfeld af. Gatesmith grijpt in: "Agressief is hoe we het liever willen omschrijven." De grootste verschillen zijn toe te schrijven aan het opnameproces. "Het eerste album was gemultitrackt", legt Gatesmith uit. "We hadden een erg kleine studio, waarin we apart van elkaar de verschillende onderdelen opnamen. We bouwden het album als het ware laagje voor laagje. Het klinkt als een album, maar ik weet niet of je die sound zou kunnen vertalen naar een livegeluid, want zo klinken we live helemaal niet. Voor dit album hebben we het meeste daarom live opgenomen in een studio. Het geluid van dit album is er een van 'één, twee, drie en spelen.' Zo is 'Louise' bijvoorbeeld in slechts één take opgenomen. De manieren waarop beide albums opgenomen zijn, liggen dus mijlenver van elkaar verwijderd." Nygaard: "Er zitten trouwens veel foutjes op het album, maar we willen dan ook niet te steriel klinken." "Het moet menselijk blijven", vindt Gatesmith.

Gatesmith heeft alle nummers geschreven, behalve het titelnummer 'World of Joy', wat afkomstig is van Nygaard. Vanwaar deze titel trouwens? "Ik schreef het nummer in mijn kelder tijdens die break. Die tijd deed ik vrijwel niets behalve pizza eten en liep ik de hele dag rond in mijn ondergoed. Ik woon in een gewelddadige buurt en iedere keer als ik naar buiten ging, keek ik tegen een kerk aan, genaamd Joy World, een verwaarloosd pand uit de jaren negentig. Bij het naar buiten gaan, dacht ik daarom telkens weer bij mezelf: wat een world of joy."

En zo kreeg ook de nieuwe plaat van Howler een ironische titel. Welk verhaal over deze naam zal er uiteindelijk op Wikipedia belanden? De tijd zal het leren.

http://www.kindamuzik.net/interview/howler/de-waarheid-achter-howler-923/24731/
Meer Howler op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/howler