• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hatesphere, thrashmetalkoningen uit Denemarken!

Jakob Bredahl van het thrashmetalkwintet Hatesphere is niet voor één gat te vangen. Als ik hem wijsmaak dat ik zijn band niet ken, dat me bovendien verteld is dat de Denen een r&b-band zijn met videoclips met tittyshaking hoes & bitches in de hoofdrol én dat ik me afvraag waar ze die dames toch vandaan halen, speelt hij het spelletje simpelweg mee. “Als je zo’n beroemde r&b-band bent als wij, liggen ze voor het oprapen”, grapt hij.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 11 december 2005

Nee, de frontman is niet gemakkelijk om de tuin te leiden. Ach, zo weten we in ieder geval hoe hij zou reageren als hij straks écht een journalist tegen het lijf loopt die nooit heeft gehoord van de hardwerkende Denen, wier ster inmiddels behoorlijk rijzende is. De vijf heren lijken dag in, dag uit metal te eten, ademen en leven. Een beeld dat door Bredahl snel genuanceerd wordt. “Als we niet op tour zijn, zijn we in mijn optiek juist extreem niet-metal. We houden dan namelijk de handjes vast van onze vriendinnen, kijken het nieuws en doen meer van die soort dingen. Ik weet dus niet hoe metal we werkelijk zijn. We hebben een band omdat we van muziek houden en ervan houden om op te treden. Het gaat om het maken van plezier en niet om zo metal mogelijk te zijn.”

De Denen begonnen ergens begin jaren negentig en kunnen heden ten dage gezien worden als één van de hardst werkende bands in de scene. Sinds 2001 verschenen er maar liefst vier releases, met als voorlopig hoogtepunt het recentelijk verschenen The Sickness Within. Beschikken de heren over een tsunami aan inspiratie, of ligt er een andere factor aan ten grondslag? “Ik denk dat het simpelweg een kwestie is van hard werken”, vertelt Bredahl, die naast Hatesphere ook nog actief is in het Deense hardcorecollectief Barcode. “Daarnaast hebben we allemaal een bepaalde toewijding met betrekking tot de muziek. We willen zo productief mogelijk zijn. We hebben immers een doel dat we willen bereiken: de top. Iedereen in de band is bovendien goede vrienden van elkaar, dus we hebben veel plezier. Het voelt daardoor niet aan als werk, en dat is ook een belangrijke factor. Hatesphere draait om het maken van krachtige, agressieve metal. Shows spelen voor een groot publiek.”

Eerder dit jaar verscheen reeds The Killing EP, een schijfje met vier tracks, dat gold als een soort van voorbode voor het volledige album. Bredahl legt uit waarom eerst deze e.p verscheen: “Toen we net hadden getekend bij een nieuw label – SPV – kregen we een tour met Kreator aangeboden. We wilden die graag doen, maar SPV wilde een plaat uitbrengen met hun naam erop vóórdat we op tour gingen. Er was geen tijd meer voor een full length, dus daarom brachten we eerst die e.p. uit. Dat maakte ook direct hongerig naar het volledige album.”

Voor dat volledige album werd het nummer ‘Murderous Intent’ van de e.p. opnieuw opgenomen en ook daaraan lag een duidelijke reden ten grondslag, aldus Bredahl. “Dat nummer is gewoon een erg goed nummer. Het heeft iets speciaals. Het is typisch Hatesphere. We wilden het aan meer mensen laten horen, want de pers had sowieso de e.p. niet echt gehyped. Daarnaast is het beter om elf nummers op een plaat te hebben dan tien, want dan krijgen de mensen meer waar voor hun geld.”

Wat je niet aan het nieuwe album kunt horen, is dat het schijfje nogal rommelig tot stand is gekomen. De meeste tracks werden geschreven in een tijdsbestek waarin sommige bands nog niet eens één nummer weten te pennen. “Het schrijfproces was echt een bende!”, vertelt Bredahl, achteraf lachend om de hele situatie. “Toen we van de Kreator-tour afkwamen hadden we nog maar twee of drie nummers geschreven. We hebben tijdens die hele tour niets gedaan, enkel gefeest. Geen noot is er geschreven. We gingen naar huis voor tien dagen en zouden vervolgens weer vijf weken op tour gaan – nu met Morbid Angel. Die tien dagen dat we thuis waren, schreven we één nummer en verzamelden we nog wat losse ideeën. We wisten dat we in juni al de studio in zouden gaan en dat we dus nog flink aan de bak moesten. Tijdens de tour met Morbid Angel hadden we een dag of vijf vrij tussendoor. In die dagen doken we de repetitieruimte in; we hadden een ruimte in Amsterdam, in Wenen en op nog wat plaatsen. In plaats van dat we die dagen wat gingen drinken en slapen gebruikten we ze om aan nieuw materiaal te werken. We schreven ongeveer één nummer per repetitie, wat een behoorlijke score is. Toen we thuis kwamen gingen we snel verder, en we waren net klaar toen we de studio in doken. Al met al was het dus een haastklus, maar ik denk dat het album daardoor heel spontaan klinkt. Het klinkt alsof we over sommige dingen nagedacht hebben. Maar dit is het vierde album in vier jaar tijd en hoe vaker je iets doet, hoe beter je er in wordt. Dat is hetzelfde met spelen; hoe vaker je repeteert, hoe beter je speelt. We zijn gewoon beter geworden in het schrijven van nummers.”

Hatesphere is geenszins een politieke band die loopt te prediken. De teksten van Bredahl zijn veelal angstaanjagende griezelverhaaltjes over het vermoorden van mensen. Erg bewust is hij daar echter niet mee bezig, want hij ziet net als de rest van de band zijn teksten eerder als een noodzakelijk ‘kwaad’. “Ze moeten er nu eenmaal zijn”, licht hij toe. “Maar we houden er allemaal helemaal niet van om teksten te schrijven. We vinden die niet zo belangrijk.” Maar als teksten niet belangrijk zijn, dan zou je dus ook r&b-teksten kunnen schrijven over tittyshaking hoes & bitches? Bredahl, lachend: “Ja, we zouden dat kunnen. Maar ze moeten natuurlijk wel bij de muziek passen die we spelen. Overigens staat op ons vorige album Ballet Of The Brute eigenlijk één nummer dat daarover gaat, namelijk ‘Warhead’. Maar toegegeven, de meeste nummers hebben clichématige metalteksten over de dood en moorden. Sommigen van ons zijn erg gefascineerd door dat soort onderwerpen”.

Het album The Sickness Within wordt vooralsnog zeer positief ontvangen. Het vijftal toerde in het verleden al met groepen als Morbid Angel en Kreator, het nieuwe schijfje leverde ze tours op met ondermeer Soilwork en Chimaira. Een behoorlijke diversiteit aan tourmaatjes dus, wat met name komt door de verschillende invloeden in de muziek van het vijftal. Hatesphere kan daardoor rekenen op een brede groep liefhebbers. “We kunnen met hardcorebands spelen, maar ook met deathmetalbands. Maar zelf zien we ons als een thrashmetalband. Sommige mensen willen ons in het hokje metalcore duwen. Ik hoor die stijl zelf niet terug in onze muziek, maar als metalcore-liefhebbers onze muziek goed vinden, is dat natuurlijk prima. Hoe meer mensen onze muziek leuk vinden, hoe beter.” Wellicht wordt Hatesphere mede geassocieerd met metalcore omdat Bredahl zelf ook nog gitaar speelt in het eerdergenoemde Barcode. “Nee, ik denk van niet. Hoewel; misschien een beetje. Mensen die Barcode kennen wellicht. Ik speel al sinds 1997 of zo in Barcode. In Hatesphere speel ik sinds 1992, toen het nog Necrosis heette. Hatesphere heeft altijd gedraaid om death- en thrashmetal. Barcode heeft altijd gedraaid om hardcore. We hebben die twee nooit bewust gemixt. Het zijn twee totaal verschillende dingen. Ik denk echter dat we nu wel wat dingen doen in onze muziek die mensen relateren aan metalcore.”

Bredahl begon in beide bands te spelen vanuit zijn passie en liefde voor muziek. Hatesphere heeft voor hem echter duidelijk prioriteit, aangezien hij met die groep bijna continu op tour is. Mocht hij ooit moeten kiezen, dan zou de keuze voor hem dus simpel zijn. Naast zijn bands houdt Bredahl zich bezig met productiewerk in zijn eigen opnamestudio. Voor het laatste Hatesphere-album werd echter de hulp in geroepen van Tue Madsen voor de mix, en Tommy en Jacob Hansen voor de productie. Zelf heeft hij ook nog even de verleiding gevoeld om de productie op zich te nemen. “Ja, we hebben daar wel over gesproken op een gegeven moment. Maar we besloten om dat niet te doen. Men was bang dat ik niet goed genoeg was, hahaha. Daarnaast sta ik te dicht bij de band. Ik weet niet of dat wel een gezonde situatie geweest zou zijn. Het is goed om andere mensen om je heen te hebben als je aan het opnemen bent.”

De band heeft weer aardig wat tours in het vooruitzicht, niet in de laatste plaats vanwege die prima plaat. Bredahl licht toe wat er zoal nog op het programma staat. “Na de tour met Chimaira en Dark Tranquillity nemen we even vakantie, zo rond Kerst, en starten dan weer met weekendshows in Denemarken. Rond maart en april hopen we dan naar de Verenigde Staten te gaan. Genoeg plannen dus!” Zijn er misschien ook nog plannen voor een videoclip met tittyshaking… “We hebben al een videoclip! Voor de titeltrack. Eigenlijk is dat best grappig, want we hebben inderdaad een leuke hoe in onze clip. Zij is echt hot! Zonder gein!”

http://www.kindamuzik.net/interview/hatesphere/hatesphere-thrashmetalkoningen-uit-denemarken/11434/
Meer Hatesphere op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hatesphere