http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
HAL: Alsof je rondloopt in de chocoladefabriek van Willy Wonka
Het Ierse HAL is in de Engelse muziekpers inmiddels onder luid gejuich en trompetgeschal binnengehaald. Het titelloze debuutalbum staat vol rijk georkestreerde dromerige liedjes met zonovergoten melodieën. Pure westcoastpop van de oostkust van Dublin. Een gesprek met zanger/gitarist en romantische dromer Dave Allen over eenvoud, positiviteit en optimisme.
Tekst: Mischa Verheijden
Beeld: Inge Schoutsen
Publicatiedatum: 28 mei 2005
HAL is de Beach Boys van de 21ste eeuw. ‘What a Lovely Dance’, ‘Keep Love as Your Golden Rule’ en ‘Don’t Come Running’ zouden niet hebben misstaan op het immer onderschatte Beach Boys-album Sunflower. Ouderwets vindt zanger Dave Allen, die met zijn broer Paul (bas, zang) in Amsterdam is om het titelloze debuut te promoten, het geluid van HAL zeker niet.
Het is eerder een statement. Allen: “We proberen een bepaalde spirit te vangen die al een lange tijd verloren is. Met alle massaproductie van de laatste jaren geeft ons album een ander geluid, waarin verbeelding en kleur worden teruggebracht. Dat is het vernieuwende aan ons album, alsof je rondloopt in de chocoladefabriek van Willy Wonka en je steeds vol verwondering uitroept: ‘wat is dit?’. Ik ben een fan van muziek die je keer op keer beluistert en waarbij je dan iedere keer weer iets nieuws ontdekt. Dat is wat ik mis in de muziek van vandaag de dag. De bands van tegenwoordig zijn ééndimensionaal.”
Poeziëplaatjes
“De onderscheidende albumhoes beeldt dat ook uit”, stelt Allen om vervolgens aan de hand van de poeziëalbumplaatjes op de hoes van het promotie-album uit te leggen wat deze over het album zeggen.
Allen: “Het vertelt dat er nog steeds ruimte is om te dromen. Er zit iets in de taart dat je kunt proeven. Het brengt elementen van liefde en creeërt positiviteit. Het gaat om de eenvoud. Als je de liedjes hoort, klinken ze eenvoudig met een eenvoudige boodschap, maar als je goed luistert naar de muziek en de melodieën blijkt er veel meer gaande te zijn. De hond is een onschuldige dromer. Hij is je vriend: altijd een beetje mopperig, maar gelukkig. Het meisje op de vogel heeft een overwinning behaald en zwaait met haar bloemen. Op de officiële albumhoes staat een clown met een eng gezicht, die achterstevoren op een varken zit. Van dat gezicht is de verbazing af te lezen. Ook de hoes van de nieuwe single ‘Play the Hits’ heeft andere plaatjes.”
Perfectionist
Bij het horen van ‘My Eyes Are Sore’ dachten de A&R mensen van Rough Trade Records aan een outtake van Smiley Smile, niet toevallig het favoriete Beach Boys-album van Dave Allen. Het prachtig georkestreerde en gelaagde nummer kan zich inderdaad met gemak meten met Brian Wilsons ‘Surf’s Up’, wat het gesprek op de remake van het legendarische Smile brengt. Teleurgesteld was Dave Allen er niet over, want hij wist wat hij kon verwachten: “Ik mis de onschuld. De mensen die de remake maakten, deden dat vanuit hun interpretatie. Dat is verschillend met wat de muzikanten destijds deden. Brian Wilson communiceerde met de muzikanten over wat hij wilde.”
Dat is ook de werkwijze van Dave Allen, die met Stephen O’Brien (keyboards) alle liedjes schreef op akoestische gitaar en piano. Van daaruit zijn de liedjes ingekleurd met alle instrumenten die de groep ter beschikking stonden. “Ik ben geen perfectionist als ik een liedje schrijf, wel als ik het afwerk”, zegt Allen, die net als O’Brien het uitschrijven van muziek in noten niet machtig is. Allen zingt mij het cellogeluid dat hij voor de strijkers op ‘My Eyes Are Sore’ wilde horen voor en vertelt dat Philip Sheppard het dan op cello speelde. Nadat hij, zoals Brian Wilson dat deed, had voorgezongen wat hij anders wilde horen, schreef Sheppard de muziek uit.
Dat dat niet altijd even gemakkelijk was, bleek met de uitwerking van het idee om in ‘Don’t Come Running’ de strijkers in crescendo eerst de muzieklijn te laten volgen en ze er daarna van laten af te wijken. Allen, refererend aan het nummer ‘Sweet Surrender’ van Tim Buckley, wilde dat gespeeld hebben door tien violen: “Dat blijkt heel moeilijk te zijn voor violisten, omdat een viool een fretloos instrument is”.
Goed gevoel
Het album gaat over opgroeien en een gevoel krijgen voor het leven. In de wereld van HAL draait het daarbij om eenvoud en optimisme. In ‘Don’t Come Running’ zingt Allen dat als je problemen hebt je de gordijnen moet opengooien om de zon de rommel uit je hoofd te laten verdrijven.
Allen: “Mensen maken het zich veel te moeilijk. Ik haal het geluk uit kleine dingen. Een collectie van kleine dingen betekent iets. Het heeft geen zin om plannen te maken als je niet geniet van de kleine dingen die je bij je doel brengen. Ik geloof dat het lied daarover gaat.”
‘Keep Love as Your Golden Rule’ is een zoektocht naar iets om in te geloven. Allen zelf gelooft in positiviteit en optimisme: “Ik ging een paar weken geleden naar een begrafenis. Ik ben geen kerkganger. Al de rituelen van het neerknielen en het opstaan. Iemand is gestorven en je bent daar om je respect te tonen. Op een gegeven moment draaiden de mensen zich naar elkaar toe en wensten elkaar vrede toe. Een moment waarop mensen oprecht zijn en ik dacht bij mezelf: ‘Dit voelt goed. Dit maakt mijn dag. Deze begrafenis is fantastisch’. Het is zo simpel en zo is ook ‘de liefde als een gouden regel hanteren’ het makkelijkste wat je kunt doen."
" Toch blijkt dat behoorlijk ambitieus voor mensen vandaag de dag ziet ook Allen: "Ze steken hun kop in het zand en leven in hun eigen wereld. Ik zoek het goede. Iedereen gaat door de fase heen dat je niet weet wie je bent en wat je doet. De simpele boodschap is ‘geloof in jezelf’. Kijk in jezelf en zie hoe goed je bent en hoe belangrijk je bent voor anderen. Het is een persoonlijk liedje met de boodschap ‘help elkaar’. Als je er niet in gelooft, kom je niet verder. Dit album was er ook niet gekomen als we er niet in geloofden. ‘Keep Love as Your Golden Rule’ en ‘Don’t Come Running’ zijn optimistische liedjes. Ik ga ook zeker nog eens naar een begrafenis, alleen al voor de vredeswens.”
Sex, drugs en rock-’n-roll
"Keurige brave muziek dus", schreef Bart Breman in de recensie van het album op KindaMuzik. Met deze plaat en poplegendes Brian Wilson en Harry Nilson als favoriete muzikanten is het nauwelijks te geloven als Dave Allen beweert dat het album net zo makkelijk een punkplaat had kunnen worden. Of HAL sex, drugs en rock-’n- roll is, vindt hij een interessante vraag.
Allen: “Als we dat zijn, zou ik het je niet vertellen. We zijn theedrinkers en lezen de zondagkrant en wat we door de week doen, dat is onze zaak. We hebben geen drugs nodig om onze fantasie te prikkelen. We staan met onze voeten op de grond en ons hoofd opgeheven in de lucht. Als ik drugs tot me zou nemen, maakte ik een heavy metal-album en dat wil ik niet.”
HAL is uitgebracht door Rough Trade/Konkurrent.
http://www.kindamuzik.net/interview/hal/hal-alsof-je-rondloopt-in-de-chocoladefabriek-van-willy-wonka/9630/
Meer Hal op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hal
Deel dit artikel: