• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hair Police: De zwartgeblakerde noise van Mike Connelly

Hair Police maakt geen vrolijke muziek. Maar dat verwacht je ook niet van een band die zijn werk bedenkt met titels als Mortuary Servants, Your Skull in the Gutter en Constantly Terrified. Deze laatste plaat beschouwen de bandleden als de donkerste en meest overstuurde plaat die ze al gemaakt hebben. Zanger/gitarist Mike Connelly, die sinds kort ook Aaron Dilloway vervangt als strottenhoofd van Wolf Eyes, legt uit.

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 22 augustus 2005

Toen Hair Police zichzelf in januari 2001 leven inblies, bestond het gezelschap uit vijf personen. Nog voor de eerste opnames verlieten Matt Minter en Ross Compton de band en zo bleef al snel de harde kern over die nog steeds de dienst uitmaakt: Mike Connelly (gitaar, tapes, noise en stem), Trevor Tremaine (drums, stem en tapes) en Robert Beatty (elektronica).

Mike ruilde na zijn schooltijd Lexington in voor Ypsilanti, Michigan. Robert en Trevor wonen er nog steeds, maar dat belet hen niet om aan een hels tempo muziek op te nemen die ze achtereenvolgens via een brede waaier aan media uitbrengen. "Als we kunnen, komen we samen om aan nieuwe nummers te werken", vertelt Connelly. Het creatieve proces is tamelijk eenvoudig. "Meestal komt iemand met een vaag idee op de proppen waarmee we beginnen te jammen tot het tot een nummer gekneed is."

Steeds angstaanjagender
Op muzikaal vlak is Hair Police constant op zoek. Mike geeft grif toe dat hij bijna niet meer naar het vroege werk kan luisteren. Blow Out Your Blood, hun eerste echte release, was een totaal overladen no room for anything blitzkrieg. "Ik hou er nog steeds van, maar die plaat stamt gewoon uit een ander tijdperk." Nadien begon de band langere nummers te maken en ging daarbij ook op zoek naar meer samenhang. Obedience Cuts (2004) was de eerste plaat die werkelijk toonde waartoe Hair Police in staat was. "De platen (en de jams) werden gewoon langer en de vibe gewoon nog veel donkerder."

Deze evolutie kent een voorlopig hoogtepunt in Constantly Terrified. "Het is de langste en donkerste plaat die we al gemaakt hebben. Toen de opnames achter de rug waren, dachten we dat we het resultaat niet meer te evenaren zou zijn. Er is niet veel om je aan vast te houden… it’s no fucking fun at all". Aan Drawn Dead houdt Mike eenzelfde gevoel over. Het hoeft dan ook geen betoog dat hij beide albums tot zijn favoriete platen rekent.

Als je de discografie van Hair Police er op naslaat, valt onmiddellijk de ongebreidelde productiviteit op. Ieder jaar verschijnen meerdere albums in vele vormen en formaten. Cd’s, cd-r’s, lp’s, 7", 10", cassettes… noem maar op en het is er. Maakt Hair Police zelf een onderscheid naar belangrijkheid in hun output? Mike nuancereert. "De platen die het meest verspreid worden, zoals Obedience Cuts en Constantly Terrified, zijn degene waarmee het grotere publiek in contact zal komen. Voor de band zijn de cassettes echter zeker niet minder belangrijk. Voor mij persoonlijk zijn ze eigenlijk belangrijker omdat ze vastleggen waar we staan en waar we naartoe gaan. Die hoor ik eigenlijk liever dan de ‘grote’ releases, omdat die het sowieso gaan maken. Ik heb er geen probleem mee als iets niet helemaal werkt. Daar is niets mis mee."

Momenteel gaat het er wat rustiger aan toe. De leden zijn immers druk in de weer met hun andere bands. Trevor en Robert spelen ook in Eyes And Arms Of Smoke en Mike trok van maart tot juli met Wolf Eyes door Noord-Amerika en Europa. Met Hair Police beginnen ze in de herfst aan nieuw materiaal te werken, dat op Eclipse Records zal verschijnen.

De platen van Hair Police verschijnen op een brede waaier aan labels. Daarbij duikt ook Mikes eigen Gods Of Tundra-label meermaals op. "Ik ben de drijvende kracht achter het label. Momenteel ligt de nadruk op noise en huisgemaakte undergroundcassettes en -lp’s. Binnenkort begin ik met een mailorder distributie van psychedelische vinylreleases." Psychedelica past voor hem perfect bij het label. "Ik stop de muziek niet in hokjes, maar ben gewoon bezig met undergroundmuziek. Of het nu vroege hardcore is, of black metal, geluidspoëzie, orgelmuziek, noise of synth, dat maakt me niet uit. Goede psychedelische muziek is vaak het strafste wat je te horen kan krijgen."

Gnarly Times
Voor positieve emotie is bij Hair Police geen plaats. Hun geluidsescapades klinken dan ook uitermate beangstigend en haast onmenselijk. Zelf brandmerken ze hun geluidsterreur graag met de term ’Gnarly Times’. "Het zijn de tijden waarin we leven, en de deuntjes van die tijden… fucking gnarly."

Hair Police wordt meestal geklasseerd onder de noemer ‘noise’. Van het prille begin tot op heden heeft de groep steeds een hechte band met noise behouden. "Destijds waren we allemaal bezig met de klassieke voorbeelden uit de jaren tachtig en negentig zoals Macronympha, Hanatarash, Harry Pussy, Government Alpha, pre-laptop Merzbow, Prick Decay en To Live And Shave In L.A. Uiteraard waren we vooral geïnteresseerd in het uitwerken van melodieën om de noise vorm te geven." Toch valt het Mike zwaar om een eenduidige beschrijving te geven van Hair Polices muziek. "Ik weet het niet echt, ik vermoed dat ‘noise’ de term is die het meest gebruikt wordt, maar het blijft erg moeilijk om de geluiden zelf te beschrijven."

Noisebands lijken tegenwoordig overal op te duiken. Mike spreekt liever niet over een ‘scene’, maar houdt het op een grote groep vrienden die zich over de hele wereld uitstrekt en die in extreme mate door fucked up muziek geboeid is. Het is dan ook onvermijdelijk dat bandleden in meerdere projecten opduiken. Denk daarbij maar aan Dead Machines/Wolf Eyes-lid John Olson, die op Constantly Terrified de saxofoon ter hand neemt. "Eigenlijk is dat niet meer dan logisch. We zijn allemaal vrienden en wat is er leuker dan met vrienden samenspelen en platen uitbrengen?" Samenwerkingen en split-releases zijn voor hem dan ook het einde. "Vaak vind je er niet het beste materiaal van beide bands terug, maar je moet die releases beschouwen als een document dat weergeeft wat ze samen tot stand brachten." Toch neemt dat niet weg dat hij heel trots is op de Hair Police/Dead Machines split-lp. "It’s fucking sick."

Toen Mike eerder dit jaar door John Olson en Nate Young gevraagd werd om Aaron Dilloway te vervangen bij Wolf Eyes, ging hij daarop in. "Die overgang was een natuurlijke zaak. Hair Police is sinds het begin steeds met Wolf Eyes bevriend geweest en we hebben samen intussen ontelbaar veel concerten gespeeld." Ook al is de vervanging van permanente aard, veel details wil Mike er niet over kwijt. "Ik wil niet in Aarons plaats spreken, hij is nog steeds een heel goede vriend en ook nu nog is hij met Wolf Eyes bezig, zij het niet meer op muzikaal vlak." Dit betekent echter niet dat Aaron gestopt zou zijn met muziek maken. Onlangs gaf hij immers nog enkele soloconcerten ten beste en hij heeft daarnaast nog wat dingen opgenomen. "Ja, hij hangt nog steeds ergens rond!"

Thurston Moore
Hair Police zou normaal gezien enkele shows spelen tijdens de vorige editie van het rondreizende Loollapalooza Festival, maar helaas werd dat evenement volledig afgelast wegens een abominabele ticketverkoop. "Voor Hair Police draaide het nog veel beter uit. De tournee van Sonic Youth, één van de headliners van het festival, ging gewoon door en ze vroegen zowel Wolf Eyes als Hair Police mee als voorprogramma." De reacties waren blijkbaar niet echt heel positief. "Ik kan niet zeggen dat het publiek ons goed vond. We werden onthaald op veel wezenloze blikken, boegeroep en aanverwanten. Toch was het een geweldige ervaring." Het spreekt voor zich dat dit niet echt met de publieksreactie te maken had, maar wel met het feit dat Hair Police erg goed met de crew kon opschieten en een fantastische tijd beleefde.

Tijdens het laatste concert van die tour, in Detroits Majestic Theatre, riep Thurston Moore zowel Wolf Eyes als Hair Police terug op het podium. Hij kondigde het geheel aan als ‘The Michigan Art Ensemble’. "Eigenlijk was dat gewoon het bisnummer van Sonic Youth. Thurston zei dat hij iets ‘onmenselijks’ wilde doen met Wolf Eyes en Hair Police. We gingen gewoon het podium op en we freakten helemaal uit. Het was fantastisch." Het gezelschap bouwde een massieve geluidsmuur op waarbij als enige te onderscheiden geluiden de extreme tonen van Nate Youngs eigengemaakte synthbox en het donkere geschreeuw van Thurston Moore opvielen. Gaandeweg verlieten de leden het podium tot op het einde Nate Young en John Olson, in een gevecht tussen synth en sax verzeild geraakt, in een geluidszee van onmenselijke tonen overbleven.

Dit duidt nog maar eens op de rol van Sonic Youth als de behoeder van vele undergroundbands. Vorig jaar cureerden ze één dag van de jubileumeditie van het All Tomorrow’s Parties Festival en gaven zo een Europees podium aan onder meer Charalambides, Dream/Aktion Unit, Wolf Eyes, Vibracathedral Orchestra, Black Dice, Lightning Bolt, Double Leopards, White Magic en Angelblood. Daarnaast zijn Thurston Moore, Jim O’Rourke, Kim Gordon, Steve Shelley en Lee Ranaldo ook nog actief in tal van samenwerkingen en biedt Thurston met zijn EcstaticPeace-label ook een forum aan menig muzikant, literator en kunstenaar. En dan zwijgen we nog over de laatste editie van het International Festival Musique Actuelle in het Canadese Victoriaville, waar onder Moores supervisie zowaar Wolf Eyes samen met jazzlegende Anthony Braxton op één en hetzelfde podium belandde.

"Sonic Youth is werkelijk een unieke band. Het is ongelofelijk dat Thurston en de anderen de bands willen helpen die ze zelf goed vinden, zelfs als het grootste deel van hun publiek hen waarschijnlijk verschrikkelijk slecht zal vinden. Ik kan me geen andere band inbeelden die zoiets gelijkaardigs zou doen", besluit Mike Connelly.

beeld: Bill T Miller (No Fun Fest 2005)// www.billtmiller.com

http://www.kindamuzik.net/interview/hair-police/hair-police-de-zwartgeblakerde-noise-van-mike-connelly/10329/
Meer Hair Police op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hair-police