Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gringo Grinder is volgens Sheldon Thompson een logisch vervolg op zijn project Pan/tone, hoewel dat niet betekent dat Pan/tone ophoudt te bestaan. "Het idee voor Gringo Grinder is gekomen nadat ik tijdens liveoptredens als Pan/tone merkte dat ik steeds meer instrumenten kon gebruiken - het werkte op het podium. Pan/tone is toch puur elektronisch, maar ik vond het leuk om ook gitaren en drums te gebruiken voor concerten. Dat heb ik voortgezet in de studio, en daaruit is Gringo Grinder ontstaan. Eigenlijk is Gringo Grinder een beetje een mengeling van Pan/tone en een ander project van mij, Sid LeRock, dat een live-band is waarmee ik techno met een rock-attitude maak. 'Rockno', noem ik dat." (Lachje.)
Humor
De naam komt van een Pan/tone-track, en is een antwoord op de reacties van bepaalde mensen uit zijn publiek, die zijn 'liefde voor het stierenvechten' verkeerd opvatten. "Ik noem mijzelf ook wel 'Shelbono Barracuda del Monte'. Dat is een personage dat ik bedacht heb bij het schrijven van de bio van Pan/tone. Ik werd altijd een beetje moe van al die biografieën die je bij platen krijgt met al die clichés - iedere band is het nieuwste, spannendste, meest innovatieve wat de muziek in de laatste twintig jaar is overkomen, je kent dat wel. Dus verzon ik Shelbono, zogenaamd een stierenvechter die muziek is gaan maken. Ik dacht dat het wel duidelijk was dat het een geintje was, maar blijkbaar overschatte ik het publiek. Ik kreeg vaak reacties van boze dierenrechtenactivisten die me bij optredens kwamen vertellen dat stierenvechten heel wreed is en dat ik ermee moest ophouden. De 'Gringo Grinder' is de stier die de 'gringo', de witte Amerikaanse stierenvechter, verpulvert (lachend). Of zoiets."
Humor is schaars in de techno, vindt Thompson, en dat was ook een van de redenen voor de Canadees om naar Europa te verhuizen. "In Toronto is de invloed van de Amerikaanse techno heel groot. Logisch, want Detroit en in iets mindere mate Chicago liggen niet ver van ons vandaan. Maar ik moet niets hebben van die mensen. Ik vond techno toen ik die net ontdekte fantastisch, maar ik werd ziek van het racisme dat die lui tentoonspreidden in die dagen. Die zogenaamde mythische figuren uit Detroit."Aarzelend. "Eh, ik kan er beter niks over zeggen."
Na enig aandringen gaat hij toch verder. "Dat gelul over zwarten en blanken waar gasten als Derrick May en Juan Atkins het toen altijd over hadden en misschien nog steeds hebben, of Mike Banks, vreselijk! 'Techno is uitgevonden door zwarten en vervolgens gingen de blanken ermee aan de haal', dat soort kletspraat. Derrick May's grote claim to fame is 'Strings of Life', wat een fantastisch nummer is. Maar dat is wel mooi door een dikke blanke studiotechnicus met een truckerspet en een paardestaart in elkaar gezet hoor. Het idee was natuurlijk wel van May, maar hij zat niet achter de knoppen. En ik weet wel dat dat helemaal niet ongewoon is, maar loop dan niet zo van de daken te schreeuwen dat je een pionier bent, en begin al helemaal niet over zwarten en blanken. Het is muziek, die wordt door iedereen gemaakt en is van iedereen. Het is een vreselijk cliché, maar blijkbaar moet het nog maar eens gezegd worden."
Europa
"In Europa hebben jullie een veel rustiger kijk op dingen. Ik snap wel dat het leven in Detroit heel anders is dan in Keulen, en zelfs in Toronto. Maar toch... Ik voel me veel beter in Europa. Ik kwam tijdens het toeren vaak in Keulen, en iedere keer voelde het alsof ik thuiskwam. Dus op een gegeven moment besloot ik dat ik er wilde wonen, en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Naast het feit dat de muziekscene daar perfect is voor mij, ligt het ook nog eens heel centraal in Europa, ik zit overal dichtbij. In Canada heb je drie steden waar je op kunt treden: Vancouver, Toronto en Montreal. Nou, als ik naar Vancouver ga vanuit Toronto, kan ik net zo goed naar Keulen gaan, dat is misschien nog wel minder ver weg."
"Europa is ook verder en vooruitstrevender, muzikaal gezien. Er is in Canada wel een redelijk gezonde muziekscene, maar dan vooral in Montreal, waar Tiga, Mutek, al die gasten zitten. De federale regering van Québec doet heel veel goeds voor de cultuur, daar kunnen we in Ontario en British Columbia alleen maar van dromen. Maar ik voel me meer op mijn plaats in Duitsland dan in Franstalig Canada. Alle labels waar ik op zit, zitten ook hier, en ik heb een vriendin in Keulen, dus het is een uitgemaakte zaak voor mij."
Verscheurd
Die labels zijn onder andere Onitor (voor Gringo Grinder), Sub Static (Pan/tone) en Ladomat (Sid LeRock). De verwarring die soms ontstaat over in welke hoedanigheid Thompson optreedt ("draaien is niks voor mij - ik kan totaal niet mixen") of geboekt moet worden, vindt hij vervelend. "Ladomat wil bijvoorbeeld in de promotie van Sid LeRock helemaal niets zeggen over Pan/tone of Gringo Grinder. Voor hen zijn dat totaal andere dingen dan Sid LeRock. Maar voor mij is het eigenlijk hetzelfde. Muzikaal misschien niet helemaal, maar het zijn allemaal stukjes van mij. Maar ja, die mensen steken een hoop geld in mij, dus ik ga er maar in mee. En uiteindelijk doe ik toch wat ik het liefste doe, namelijk spelen. En dan maakt het niet uit of ik nu Sid LeRock, Pan/tone of Gringo Grinder word genoemd."
"De komende tijd ga ik me toch even bezighouden met Pan/tone en vooral Sid LeRock. Ik ben bezig met het samenstellen van de band, daarna duiken we het oefenhok in om eens lekker te gaan raggen en dan toeren. Ten eerste heb ik momenteel even genoeg van het produceren achter de computer, en ten tweede komt binnenkort een plaat uit van Sid LeRock op Ladomat, dus dat komt mooi uit."
Breakfast Included is uit op Onitor/Lowlands
http://www.kindamuzik.net/interview/gringo-grinder-4982/gringo-grinder-wil-meer-humor-in-de-techno/7745/
Meer Gringo Grinder op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gringo-grinder-4982
Deel dit artikel: