• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Goose: "Het was een gevecht met machines"

Op zijn tweede plaat gooit de Vlaamse groep Goose zich op de synthesizers. En niet zomaar synthesizers, maar onvervalste eighties-synths. "We verwerken onze eerste muzikale herinneringen", zegt zanger Mickael Karkousse.

Tekst: Liesbeth Gijsel

Publicatiedatum: 20 november 2010

Ze komen net terug van Parijs, maken zich op voor een minitour met Underworld door Duitsland en Nederland en dan is er ook nog I Love Techno in Gent. Het mag duidelijk zijn: de jongens van Goose hebben hun agenda goed dichtgeplamuurd. Iedereen zit dan ook te wachten op de voorstelling van hun nieuwe album, Synrise.

Hoewel de band er misschien ook fans van het eerste uur mee voor het hoofd stoot. Want de elektro/danceplaat Synrise klinkt wel even anders dan voorganger en debuut Bring It On, waar de rockersbranie de boventoon voerde. "Een breuk moet je dat niet noemen", relativeert zanger Mickael Karkousse. "Noem het evolutie. Trouwens, Bring It On uit 2006 stond ook mijlenver van wat wij eind jaren negentig deden. Terwijl we nu wel weer aspecten uit die beginperiode opnieuw oppikken - het melodieuze, het sfeervolle."

Een jaar hebben ze geschreven aan het album. "Je schrijft veel, maar je schrapt nog veel meer", zegt Karkousse. "In het begin hadden we meer harde drums, het was meer een soort rock-synth. Maar uiteindelijk vonden we dat te makkelijk: gewoon verderdoen waar we na Bring It Onwaren gebleven. We bleven zoeken en dan was er plots die klik. De remix die we in januari maakten van 'Never Get Enough' van Das Pop heeft daartoe bijgedragen. We moesten even niet nadenken of het wel paste in een plaat, het maakte ons spontaan en vrij."

Oude synthesizers
Synrise klinkt erg jaren tachtig, het pikt aan bij de eerste elektronische muziek in Europa. De bandleden verzamelden de afgelopen zeven jaar de meest verschillende synthesizers uit die periode. "Toevallig zijn ze allemaal van rond onze geboortejaren, eind jaren zeventig en 1980. Het zijn analoge synths waar je nog zelf aan de knoppen moet draaien om er iets uit te krijgen. Dat is een leerproces: muziek maken wordt een gevecht met machines. Maar soms heb je dan echt een superklank."

"De oude synthesizers kochten we van liefhebbers. Dus elke synth heeft zijn eigen verhaal. Je ziet aan hun blik dat die verzamelaars er met heel veel liefde mee omgaan en dat ze met tegenzin afscheid nemen. Zo belde een man de dag voor de verkoop dat hij met twijfels zat. Hij wilde nog één keer in de studio kruipen, en als hij er iets interessants uit kreeg, wilde hij de verkoop afblazen. De hele avond hebben wij gehoopt dat hij geen inspiratie zou hebben. Gelukkig voor ons was dat het geval."

Herinneringen
Al even old skool is dat Synrise live is opgenomen. De voltallige band sloot zich daarvoor zes weken op in de Jet Studio in Brussel. "Voor het vorige album konden we geen live drums opnemen, want we hadden geen zes microfoons. Nu hebben we die wel. Maar tegelijk sluiten liveopnames ook beter aan bij de leeftijd van onze instrumenten. Het is niet evident, want tegenwoordig kan alles met de computer."

Er kwam ook al geen producer of externe mixer aan te pas. "We hebben een producer gezocht. Stiekem hoopten we dat zo'n externe persoon voor vernieuwing zou zorgen. Maar het lukte nooit om onze agenda's in elkaar te passen. Intussen bleven we op onszelf doorgaan en op een bepaald moment stonden we zover met de plaat dat we beseften dat een producer nog weinig inbreng zou hebben. En nu zijn we heel trots dat we uit onszelf voor vernieuwing hebben gezorgd."

Karkousse verwijst ook naar soundtracks van oude films als inspiratiebron. "Het zijn onze eerste muzikale herinneringen: muziek op televisie, uit de radio in de keuken. Dat is zo'n sterke prikkel. Nu we weten wie de artiesten zijn achter die muziek (Philip Glass, Giorgio Moroder en Vangelis, LG), krijgt de muziek een tweede leven."

Wil Karkousse dan graag ooit zelf ook een soundtrack maken? "Ja, ooit wel. Soms werkt onze muziek goed op beeld. Nu is het altijd het stramien van strofe, refrein, bridge. Maar als je filmmuziek maakt, is de muziek soms op tien seconden zo enorm intens."

Betoging
Beelden. Dat is ook wat Mickael Karkousse voor zich ziet als hij zijn teksten schrijft. Die zijn op Synrise weliswaar minimaal, maar sterk, sloganesk en bijwijlen agressief. "Veel van mijn teksten zijn een vraag naar opstand", zegt Karkousse. "Zoals bij 'Can't Stop Me Now'. Ik zie dan scènes van mensen op straat, en veel geweld. Maar altijd met een goede bedoeling. Een massa heeft zoveel energie. Als je helemaal alleen op straat staat met je vuist in de lucht, dan ben je een debiel. Als je dat met tien man doet, dan ben je een gevaarlijke bende. Als je dat met honderd man doet, dan heb je een betoging. Ik heb geen echte boodschap, hoor. Maar ik wil mensen in beweging brengen."

http://www.kindamuzik.net/interview/goose/goose-het-was-een-gevecht-met-machines/20924/
Meer Goose op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/goose