• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Fixkes: een vriendenclub uit Vlaanderen

Ze waren dé Belgische revelatie van 2007. Een schijnbaar uit het niets opgedoken groepje dat met de nostalgisch getinte debuutsingle 'Kvraagetaan' in eigen land records brak. Mag men Fixkes daar inmiddels enigszins beu zijn, in Nederland lijkt de pretentieloze dialectpop van de vriendenclub rond zanger/gitarist/liedjessmid Sam Valkenborgh steeds meer harten te veroveren.

Tekst: Peter Bartlema

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 05 mei 2008

"Het bekend zijn valt mee, dat had ik erger verwacht", zegt Sam Valkenborgh (32) over de gevolgen van het scoren van een megahit. "Minder leuk is het feit dat het in Vlaanderen zo'n hype is geweest: zestien weken op één. Dat heeft toch wel voor een tegenbeweging gezorgd. Daarom is het nu echt leuk om te spelen in Nederland waar de mensen nog enthousiast zijn. We staan er eigenlijk als beginnende groep."

"In Vlaanderen, heb ik de indruk, is het cool Fixkes niet meer goed te vinden", gaat hij verder. "Daar kan je niets aan doen, maar helemaal eerlijk is het niet. Ik heb dan ook niet iets van 'het zal me worst wezen', ik vind dat erg, oprecht erg."

Veranderingen
Valkenborgh zegt het met nadruk. Immers, Fixkes beschouwt hij nog steeds als een hobby. Zij het een hobby met professionele trekjes die noopten tot het maken van keuzes. Zo zette hij zijn baan als eindredacteur bij de Gazet van Antwerpen tijdelijk stop. "Officieel ben ik nog in dienst van de krant. Niet uit schrik dat het met Fixkes niet zal lukken, maar ik doe verder toch niets anders. Ik deed die job trouwens graag, dus ik sluit helemaal niet uit dat ik hem weer oppak."

Het afgelopen jaar noemt hij 'een circus'. Het spelen in een succesvolle band had ook gevolgen voor zijn levensstijl. "Ik was echt een kluizenaar, een huismus, sloot mij op met films, kookte graag voor mijn vrouw… Door Fixkes is dat omgeslagen: na de repetities en optredens zat ik opeens weer veel op café." Want Fixkes, wil Valkenborgh maar zeggen, is vooral een vriendengroep. "Vanaf het begin wilde ik dat. Het is me iets te goed gelukt."

Dialect
De zes bandleden zijn allemaal begonnen met spelen in bandjes ten tijde van de grunge. Valkenborgh zelf was begin jaren negentig muzikaal met van alles bezig. "Toen ik begon vooral met Biohazard. Harde muziek dus, maar ook met hiphop. Die noise mis ik nu wel, maar als ik alleen dat zou doen, zou ik Fixkes weer missen."

"Op mijn vijftiende schreef ik al in het dialect", schetst hij zijn ontwikkeling als liedjessmid. "Toen ik begin twintig was deed ik alleen nog Engelse dingen. Waarschijnlijk omdat ik dacht dat dat meer volwassen was. Toen kwam Flip Kowlier en het besef dat dialect ook rock-'n-roll kan zijn. De manier waarop hij het brengt is echt van nu."

Jeugd
Bij het schrijven vormden zijn jeugdjaren in het plaatsje Stabroek een dankbare inspiratiebron. Twee speeltuinen, een bos en vlakbij Antwerpen waar Valkenborgh de middelbare school volgde. Hij had, zegt hij, 'schitterende ouders': "Ik kan me eigenlijk niet één traumatische ervaring herinneren, het was geweldig. Ik had geen kop voor school. Als ik thuiskwam verdween de boekentas in de hoek en ging ik voetballen."

"Ik was een heel eigenzinnig kind", herinnert hij zich. "Als puber en als adolescent was ik een koppigaard bij wie mijn ouders niks te vertellen hadden. Maar ze vertrouwden me, omdat ze wisten dat ik toch geen rare dingen zou doen."

Borgerhout
Tegenwoordig woont de Fixkesvoorman in het Antwerpse district Borgerhout. Met plezier, hoewel hij een kanttekening plaatst. "Het is een multiculturele buurt, maar, zoals ik iemand eens heb horen zeggen, in Borgerhout hebben we geleerd om náást elkaar te leven en niet mét elkaar. Dat klopt wel."

Niettemin is 'Kvraagetaan' wel degelijk doorgedrongen tot de Marokkaanse gemeenschap in zijn buurt, heeft hij gemerkt. "Af en toe hoor je dan: 'zeg, gij zijt toch die zanger van Fixkes?'" Een reggaeversie door de Marokkaans-Belgische zanger Brahim schopte het bovendien tot de halve finale van de tv-wedstrijd Zo Is Er Maar Een om het beste Nederlandstalige lied uit de Lage Landen.

Teksten
"Ik vind mijn teksten goed en ben er ook trots op, maar er zit geen poëzie in", antwoordt hij in alle bescheidenheid op de vraag of de tekst van 'Ziede Mij Nog Gere', een hoogtepunt op het debuutalbum, ironie bevat. "Ik kan ongelooflijk genieten van mensen met nummers die voor meerdere interpretaties vatbaar zijn. Dus dat je wel een soort basisgevoel hebt, maar tegelijkertijd denkt: waar zingt-ie nu eigenlijk over? Wat iemand als Bonnie 'Prince' Billy kan, vind ik geweldig. Bij mij is het heel concreet. Dat bedoel ik wanneer ik zing: 'ik ken niks van poëzie'."

Met de opmars van Fixkes in Nederland is het publiek dat het Stabroeks niet machtig is inmiddels flink toegenomen. Maar, zegt Valkenborgh, "Ik vermoed dat veel mensen die nu naar ons komen kijken de cd hebben en ook hun huiswerk hebben gemaakt." Ja, hij vindt het belangrijk dat zijn dikwijls van melancholie en hartzeer doordrenkte teksten overkomen, omdat ze een vooraanstaande rol in de muziek spelen. Maar mocht dat niet het geval zijn, dan is dat geen reden tot zorg, zo relativeert hij: "Zelf kan ik ook genieten van groepen waar ik geen woord van versta."

http://www.kindamuzik.net/interview/fixkes/fixkes-een-vriendenclub-uit-vlaanderen/16944/
Meer Fixkes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fixkes